کتواسیدوز دیابتی: آیا من به آن مبتلا هستم؟

کتواسیدوز دیابتی (DKA) چیست؟

کتواسیدوز دیابتی، که با نام DKA نیز شناخته می‌شود، یک عارضه جدی دیابت است که زمانی اتفاق می‌افتد که بدن شما به اندازه کافی هورمونی به نام انسولین ندارد، که معمولاً با ورود قند خون به سلول‌های شما، انرژی ایجاد می‌کند. در عوض، بدن شما شروع به تجزیه چربی برای تولید انرژی می‌کند و باعث ایجاد کتون در خون شما می‌شود. اگر بدن شما به طور همزمان کتون زیادی تولید کند، این تجمع به بدن شما آسیب می‌رساند و خون شما را بیش از حد اسیدی می‌کند که به آن کتواسیدوز می‌گویند.

اگر به موقع کمک پزشکی دریافت نکنید، کتواسیدوز دیابتی می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. علائم کتواسیدوز دیابتی اغلب به آرامی ایجاد می‌شوند، بنابراین شناخت علائم هشدار دهنده مهم است، زیرا معمولاً در صورت تشخیص زودهنگام می‌توان از آن پیشگیری و درمان کرد.

سطح قند خون کتواسیدوز

وقتی انسولین کافی ندارید، قندهایی که می‌خورید نمی‌توانند از خون شما خارج شده و وارد سلول‌هایتان شوند. این باعث می‌شود قند در خون شما تجمع یابد و باعث قند خون بالا شود. در طول کتواسیدوز دیابتی، قند خون شما بسیار بالا و سطح انسولین شما پایین خواهد بود.

اگر قند خون شما بالای ۲۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر است، باید هر ۴ تا ۶ ساعت کتون‌های خود را با استفاده از آزمایش کتون ادرار یا گلوکومتر (آزمایش کتون خون) بررسی کنید. کتواسیدوز معمولاً از ۲۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر شروع می‌شود. اگر سطح قند خون شما خارج از محدوده هدف است، با پزشک خود مشورت کنید.

اگر قند خون شما ۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر است و پایین نمی‌آید یا اگر علائم کتواسیدوز دیابتی، از جمله استفراغ مکرر، خستگی یا مشکل در تنفس را دارید، به اورژانس مراجعه کنید.

 کتواسیدوز در مقابل کتوز

کتواسیدوز و کتوزیس شبیه به هم به نظر می‌رسند اما فرآیندهای متفاوتی هستند. 

به طور معمول، بدن شما از قند (گلوکز) برای انرژی استفاده می‌کند. در کتوز، شما کربوهیدرات زیادی (غذاهایی مانند نان، ماکارونی یا سایر نشاسته‌ها) نمی‌خورید، که معمولاً به سرعت به قند تبدیل می‌شوند، بنابراین بدن شما برای ایجاد انرژی شروع به سوزاندن چربی می‌کند. با تجزیه چربی، کتون‌ها در خون شما آزاد می‌شوند.

بدن شما کتون تولید می‌کند، اما نه آنقدر که خون شما را بیش از حد اسیدی کند، بنابراین کتوز خطرناک نیست. با کتوز، بدن شما انسولین کافی دارد و به درستی کار می‌کند.  

در کتواسیدوز دیابتی، کتون‌ها خیلی سریع تجمع می‌یابند و خون شما اسیدی می‌شود. کتواسیدوز دیابتی تهدید کننده زندگی است.

علائم کتواسیدوز دیابتی

علائم کتواسیدوز دیابتی می‌توانند به سرعت ظاهر شوند و حتی ممکن است اولین علامت هشدار دهنده ابتلا به دیابت باشند. اولین علائم کتواسیدوز دیابتی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• نیاز به دفع ادرار خیلی بیشتر از حد معمول
• مقدار بالای کتون
• تشنگی شدید
• سردرد شدید
• کم آبی بدن
• قند خون بالا (بیش از ۲۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر)

اگر کمک پزشکی دریافت نکنید، ممکن است علائم بیشتری از جمله موارد زیر را تجربه کنید:

• حالت تهوع یا استفراغ
• ضعف، درد یا سفتی عضلات
• خشکی دهان و خشکی پوست
• خستگی/احساس خستگی شدید
• گیجی (احساس گیجی یا هوشیاری کمتر از حد معمول)
• صورت برافروخته (صورتتان قرمزتر شده یا عرق کرده یا داغ است)
• سردرد
• نفسی که بوی شیرین یا میوه‌ای دارد
• درد در معده شما
• مشکلات تنفسی از جمله تنفس سریع، مشکل در نفس کشیدن یا تنگی نفس

کتواسیدوز دیابتی می‌تواند بسیار خطرناک و حتی تهدیدکننده زندگی باشد. در صورت وجود موارد زیر، باید فوراً به اورژانس مراجعه کنید:

• کتون‌های شما متوسط ​​یا بالا هستند و علائم کتواسیدوز دیابتی (DKA) دارید.
• شما بیش از یک علامت DKA دارید، حتی اگر هنوز کتون‌های خود را آزمایش نکرده‌اید
• قند خون شما ۳۰۰ یا بیشتر است و پایین نمی‌آید
• استفراغ می‌کنید و نمی‌توانید غذا یا آب را در معده خود نگه دارید، یا بیش از ۲ ساعت است که استفراغ می‌کنید
• نفس شما بوی شیرین یا میوه‌ای می‌دهد
• قند خون شما حتی با انجام درمان‌های خانگی معمول، بالاتر از محدوده هدف باقی می‌ماند.
• خیلی خسته ، گیج یا منگ هستید (احساس گیجی)
• حالت تهوع دارید یا شکمتان درد می‌کند
• نفس کشیدن سخته

اگر علائمی که در بالا توضیح داده شد را دارید، باید به اورژانس مراجعه کنید یا با ۱۱۵ تماس بگیرید، حتی اگر به شما گفته نشده باشد که دیابت دارید.

HHS در مقابل DKA

یکی دیگر از شرایطی که گاهی اوقات می‌تواند شبیه کتواسیدوز دیابتی به نظر برسد، وضعیت هیپرگلیسمی هیپراسمولار است که به آن HHS نیز گفته می‌شود. HHS و DKA علائم مشابهی دارند، از جمله احساس تشنگی شدید، نیاز به ادرار کردن بیش از حد معمول، خشکی دهان و احساس گیجی یا کاهش هوشیاری، ضعف یا حالت تهوع. HHS و DKA هر دو می‌توانند زمانی اتفاق بیفتند که قند خون شما خیلی بالا باشد. 

در سندرم هیپرتانسیون وابسته به انسولین (HHS)، قند خون بسیار بالا در طولانی مدت باعث کم آبی بدن (از دست دادن آب بدن) می‌شود و در نتیجه خون بیش از حد غلیظ می‌شود. این می‌تواند به مغز ، کلیه‌ها، قلب و سایر قسمت‌های بدن آسیب برساند. سندرم هیپرتانسیون وابسته به انسولین (HHS) بیشتر در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ رخ می‌دهد. علائم HHS که معمولاً در کتواسیدوز دیابتی (DKA) رخ نمی‌دهد شامل تاری دید یا از دست دادن ناگهانی توانایی بینایی، مشکل در حرکت دادن بدن، به خصوص فقط در یک طرف بدن، و دیدن چیزهایی است که معمولاً وجود ندارند (توهم).

یک تفاوت بزرگ این است که در HHS، بدن شما کتون زیادی تولید نمی‌کند. HHS همچنین نسبت به DKA زمان بیشتری برای ایجاد شدن نیاز دارد و قند خون شما معمولاً بالاتر (600 یا بالاتر) از DKA است. افرادی که به HHS مبتلا می‌شوند، احتمال بیشتری دارد که بر اثر آن بمیرند (حدود 10 یا 20 نفر از هر 100 نفر). از طرف دیگر، فقط حدود 1 تا 8 نفر از هر 100 نفری که به DKA مبتلا می‌شوند، بر اثر آن می‌میرند.

علل کتواسیدوز دیابتی

کتواسیدوز دیابتی معمولاً به این دلیل اتفاق می‌افتد که بدن شما انسولین کافی ندارد. سلول‌های شما نمی‌توانند از قند خون برای انرژی استفاده کنند، بنابراین در عوض از چربی برای سوخت استفاده می‌کنند. سوزاندن چربی اسیدهایی به نام کتون تولید می‌کند. اگر این روند برای مدتی ادامه یابد، می‌توانند در خون شما تجمع پیدا کنند. وجود کتون‌های زیاد می‌تواند تعادل شیمیایی خون شما را تغییر داده و کل سیستم بدن شما را مختل کند.

عوامل خاصی می‌توانند باعث افزایش قند خون و کاهش انسولین شوند که این امر احتمال چربی‌سوزی و تولید کتون را در بدن افزایش می‌دهد. این عوامل عبارتند از:

• فراموش کردن دوزهای انسولین و مدیریت نادرست دیابت.  اگر دوزهای انسولین یا سایر داروها را زیاد فراموش کنید، یا اگر پزشک دوز اشتباهی تجویز کرده باشد و غیره، قند خون شما ممکن است از هدفتان دورتر باشد. وقتی دیابت شما به خوبی مدیریت نشود، در معرض خطر بیشتری برای کتواسیدوز دیابتی هستید.
• زمان تشخیص دیابت.  افرادی که نمی‌دانند دیابتی هستند و افرادی که تازه متوجه شده‌اند دیابت دارند، بیشتر در معرض ابتلا به کتواسیدوز دیابتی هستند. این احتمالاً به این دلیل است که آنها تجربه کافی در مدیریت دیابت خود ندارند.دیابت .
• نحوه مصرف انسولین.  افرادی که به خودشان انسولین تزریق می‌کنند، بیشتر از افرادی که از پمپ انسولین استفاده می‌کنند، در معرض ابتلا به کتواسیدوز دیابتی (DKA) هستند. با این حال، اگر از پمپ انسولین استفاده می‌کنید و دچار گرفتگی یا اختلال در عملکرد آن شوید، در معرض خطر کتواسیدوز دیابتی هستید زیرا بدن شما تا زمانی که پمپ شما تعمیر نشود، مقدار انسولین مورد نیاز خود را دریافت نخواهد کرد.
• استفاده از انسولین تاریخ گذشته. اگر انسولین شما خراب یا تاریخ گذشته باشد، ممکن است آنطور که باید عمل نکند.

موارد دیگری که می‌توانند منجر به DKA شوند عبارتند از:

• بیمار بودن یا استرس داشتن. وقتی بیمار هستید یا تحت استرس زیادی قرار دارید، بدن شما هورمون‌های استرس بیشتری از جمله آدرنالین و کورتیزول تولید می‌کند. این هورمون‌ها می‌توانند مانع انسولین شوند و از ورود قند به داخل سلول‌های شما جلوگیری کنند. در صورت بیماری، با پزشک خود در مورد اینکه آیا به دوزهای بالاتر انسولین نیاز دارید یا خیر، صحبت کنید.
• عفونت‌ها. بیماری‌های شایعی که گاهی منجر به کتواسیدوز دیابتی می‌شوند، عفونت‌های دستگاه ادراری (که به آن عفونت ادراری یا عفونت مثانه نیز می‌گویند) و  ذات‌الریه هستند .
• آسیب به بدن.  آسیب دیدن یا نیاز به جراحی همچنین باعث می‌شود بدن شما هورمون‌های استرس ترشح کند که مانع انسولین می‌شوند و می‌توانند منجر به کتواسیدوز دیابتی شوند.
• حملات قلبی، سکته مغزی و لخته شدن خون.  این مشکلات در قلب، ریه‌ها و جریان خون شما همگی می‌توانند باعث کتواسیدوز دیابتی شوند.
• پانکراتیت (التهاب لوزالمعده).  این می‌تواند منجر به کتواسیدوز دیابتی (DKA) شود و همچنین می‌تواند از علائم آن باشد. بسیاری از افراد مبتلا به پانکراتیت درد معده شدیدی دارند.
• بارداری. بارداری نحوه پردازش قندها و سایر مواد مغذی در بدن را تغییر می‌دهد. افراد بارداری که دیابت دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کتواسیدوز دیابتی هستند.
• الکل، مواد مخدر و برخی داروها.  نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر مانند کوکائین می‌تواند شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کتواسیدوز دیابتی قرار دهد. برخی داروها مانند کورتیکواستروئیدها، قرص‌های آب (ادرارآورها) و داروهایی که برای درمان بیماری‌های جدی سلامت روان استفاده می‌شوند نیز می‌توانند منجر به کتواسیدوز دیابتی شوند. هر زمان که پزشک یا ارائه دهنده خدمات درمانی شما داروی جدیدی برای شما تجویز می‌کند، مطمئن شوید که دیابت دارید. اگر شما یا سایر افراد در زندگی‌تان نگران مصرف الکل یا مواد مخدر هستید، با پزشک یا متخصص سلامت روان خود صحبت کنید.

عوامل خطر کتواسیدوز دیابتی (DKA)

هر کسی که دیابت دارد می‌تواند به کتواسیدوز دیابتی مبتلا شود. برخی افراد تنها پس از ابتلا به کتواسیدوز دیابتی متوجه ابتلای خود به دیابت می‌شوند. با این حال، موارد خاصی احتمال ابتلای شما را نسبت به سایر افراد دیابتی به کتواسیدوز دیابتی بیشتر می‌کند. این عوامل خطر عبارتند از:

• نوع دیابت.  افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ بیشتر در معرض ابتلا به کتواسیدوز دیابتی (DKA) هستند و این بیماری اغلب جدی‌تر از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ است.  دیابت نوع ۱ به این معنی است که بدن شما انسولین تولید نمی‌کند یا مقدار بسیار کمی تولید می‌کند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ اگر انسولینی که تولید می‌کنند برای جلوگیری از تولید کتون در بدنشان کافی نباشد، همچنان می‌توانند به کتواسیدوز دیابتی مبتلا شوند.
• سن.  احتمال ابتلا به عوارض دیابت، از جمله کتواسیدوز دیابتی، در بزرگسالان مسن بیشتر است و این بیماری می‌تواند حتی جدی‌تر از افراد جوان‌تر باشد. در میان کودکان مبتلا به دیابت، کودکان زیر ۵ سال بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند. کودکانی که در بدو تولد دختر هستند، بیشتر در حوالی سن بلوغ به آن مبتلا می‌شوند. 
• دسترسی به انسولین.  در ایالات متحده، حدود ۱ نفر از هر ۵ نفر مبتلا به دیابت که به انسولین نیاز دارند، به دفعاتی که پزشکشان توصیه می‌کند انسولین مصرف نمی‌کنند، دوزهای کمتری از آنچه نیاز دارند مصرف می‌کنند، یا به دلیل هزینه بالای انسولین، آن را بدون انسولین مصرف نمی‌کنند. اگر توانایی مالی مصرف انسولین به اندازه مورد نیاز خود را ندارید، خطر ابتلا به کتواسیدوز دیابتی در شما بیشتر است. با پزشک خود در مورد برنامه‌هایی برای کمک به افراد در تأمین هزینه انسولین صحبت کنید.
• نخوردن وعده‌های غذایی. نخوردن منظم غذا می‌تواند باعث شود بدن شما شروع به تولید بیش از حد کتون کند.
• سابقه خانوادگی دیابت یا بیماری‌های خودایمنی. این می‌تواند شما را در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ قرار دهد. دیابت نوع ۱ تشخیص داده نشده می‌تواند منجر به کتواسیدوز دیابتی شود.

تشخیص کتواسیدوز دیابتی

پزشک شما با انجام معاینه فیزیکی و پرسیدن علائم، تجربیات و سابقه پزشکی شما،  تشخیص می‌دهد که آیا شما کتواسیدوز دیابتی دارید یا خیر . آنها قند خون، کتون‌های موجود در ادرار و/یا خون، و pH خون و سطح بی‌کربنات شما را بررسی می‌کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش‌هایی برای تشخیص کتواسیدوز دیابتی یا بررسی چگونگی تأثیر آن بر شما انجام دهد. این آزمایش‌ها عبارتند از:

• پنل متابولیک پایه. آزمایش خون، عملکرد کلیه‌ها، کبد و پانکراس شما را بررسی می‌کند. این آزمایش‌ها سطح مواد شیمیایی مختلف در خون شما مانند نمک، الکترولیت‌ها و پتاسیم را بررسی می‌کنند .
• pH خون.  pH معیاری برای سنجش میزان اسیدی بودن محیط است. از آنجا که کتون‌ها می‌توانند خون شما را بیش از حد اسیدی کنند، پزشکان برای بررسی سطح pH خون، از شما نمونه خون می‌گیرند. سطح pH خون زیر ۷.۳ بیش از حد اسیدی است.
• آزمایش قند خون (A1C) . این آزمایش خون، وضعیت قند خون شما را در چند ماه گذشته و میزان کنترل کلی دیابت شما را بررسی می‌کند. همچنین می‌توانید سطح قند خود را در خانه با نوار آزمایش ادرار بررسی کنید.
• آزمایش ادرار (آنالیز ادرار).  بررسی نمونه ادرار به پزشک کمک می‌کند تا کتون‌ها، قند و سایر مواد مغذی شما را اندازه‌گیری کند. آنها همچنین ممکن است میزان ادرار شما را اندازه‌گیری کنند (تا مطمئن شوند که دچار کم‌آبی بدن نشده‌اید) و عفونت‌ها را آزمایش کنند.

سایر آزمایش‌های تشخیصی برای DKA شامل موارد زیر است:

• آزمایش کتون
• گاز خون شریانی
• فشار خون
• اسمولالیته

پزشک شما ممکن است برای رد سایر مشکلات یا کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تأثیر کتواسیدوز دیابتی بر شما، عکس‌برداری با اشعه ایکس از قفسه سینه، سی‌تی اسکن یا ام‌آر‌آی تجویز کند. همچنین ممکن است آزمایش‌هایی برای قلب شما (الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب) توصیه کند تا نحوه عملکرد آن را بررسی کند.

آزمایش کتون‌ها

شما می‌توانید با نمونه ادرار، کتون‌های خود را در خانه بررسی کنید. می‌توانید کیت‌های آزمایش ادرار را بدون نسخه پزشک خریداری کنید. برخی از دستگاه‌های اندازه‌گیری قند خون همچنین می‌توانند با گرفتن نمونه خون از انگشت، کتون‌های موجود در نمونه خون را آزمایش کنند. در صورت داشتن هرگونه سوال، از پزشک خود بخواهید که نحوه انجام آزمایش کتون در خانه را به شما نشان دهد.

اگر دیابت دارید، پیروی از توصیه‌های پزشک در مورد زمان آزمایش کتون بسیار مهم است. به طور کلی، در این شرایط باید کتون‌ها را آزمایش کنید:

• اگر قند خون شما ۲۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر است، باید ۳۰ دقیقه پس از اولین اندازه‌گیری قند خون و کتون، دوباره قند خون و کتون خود را آزمایش کنید.
• اگر بیمار هستید، هر ۴ تا ۶ ساعت کتون‌های خود را بررسی کنید.
• اگر علائم DKA دارید

درمان کتواسیدوز دیابتی

اگر علائم DKA را دارید، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید. این امر به ویژه در صورت وجود عوامل خطر خاص بسیار مهم است.

اگر کتواسیدوز دیابتی درمان نشود، ممکن است از حال بروید، به کما بروید و احتمالاً بمیرید. برای درمان کتواسیدوز دیابتی باید به بیمارستان مراجعه کنید. در آنجا، درمان‌های اورژانسی مانند موارد زیر را دریافت خواهید کرد:

• انسولین از طریق تزریق داخل وریدی برای کاهش کتون‌ها
• مایعات برای هیدراته کردن بدن و بازگرداندن تعادل شیمیایی خون
• جایگزینی الکترولیت از طریق تزریق داخل وریدی برای جایگزینی مواد معدنی کلیدی مانند سدیم، پتاسیم و کلرید برای حفظ عملکرد صحیح قلب، عضلات و اعصاب
• آنتی‌بیوتیک‌ها، در صورت وجود هرگونه عفونت
• ارزیابی بیشتر قلب، اگر پزشک مشکوک باشد که شما در معرض خطر حمله قلبی هستید

عوارض کتواسیدوز دیابتی

اگر درمان‌های اورژانسی مانند جایگزینی الکترولیت و انسولین انجام نشود، عوارض کتواسیدوز دیابتی (DKA) محتمل است. این عوارض عبارتند از:

• قند خون پایین یا هیپوگلیسمی
• پتاسیم پایین یا هیپوکالمی
• تورم مغز (ادم مغزی) اگر سطح قند خون شما خیلی سریع تنظیم شود
• از دست دادن هوشیاری
• مرگ

پیشگیری از کتواسیدوز دیابتی

پزشک شما ممکن است دوز انسولین یا نوع انسولین مورد استفاده شما را تغییر دهد تا از بروز مجدد کتواسیدوز دیابتی (DKA) جلوگیری کند.

کنترل خوب قند خون به شما کمک می‌کند تا در آینده از کتواسیدوز جلوگیری کنید. مطمئن شوید که دیابت خود را از طریق رژیم غذایی، ورزش، داروها و مراقبت از خود مدیریت می‌کنید.

برای جلوگیری از DKA، این مراحل را دنبال کنید:

• مقدار زیادی آب یا نوشیدنی‌های بدون قند و غیرالکلی بنوشید.
• داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید.
• برنامه غذایی خود را به دقت دنبال کنید.
• برنامه ورزشی خود را به طور مداوم دنبال کنید.
• قند خون خود را مرتباً آزمایش کنید.
• انسولین تاریخ گذشته را بررسی کنید.
• اگر انسولین شما لخته دارد، از آن استفاده نکنید. انسولین باید شفاف یا به طور یکنواخت کدر با رگه‌های کوچک باشد.
• اگر از پمپ انسولین استفاده می‌کنید، به دقت به دنبال نشت انسولین باشید و اتصالات لوله را از نظر وجود حباب هوا بررسی کنید.
• اگر سطح قند خون شما اغلب خارج از محدوده هدف است، با پزشک خود مشورت کنید.
• دوز انسولین خود را با کمک پزشک یا مربی دیابت خود مدیریت کنید. بر اساس سطح قند خون، رژیم غذایی، میزان فعالیت یا در طول هر بیماری، تنظیمات لازم را انجام دهید.
• یک برنامه اضطراری برای DKA ایجاد کنید. اگر سطح قند خون شما خیلی بالا است یا ادرار شما کتون زیادی دارد، برای رفتن به بیمارستان برنامه ریزی کنید.

خلاصه مطلب

کتواسیدوز دیابتی (DKA) یک عارضه جدی دیابت است که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. در DKA، بدن شما انسولین کافی برای پردازش قند ندارد، بنابراین به جای آن شروع به سوزاندن چربی‌ها می‌کند. این امر باعث ایجاد کتون‌هایی می‌شود که می‌توانند در صورت عدم دریافت کمک پزشکی به موقع، تجمع یافته و سیستم بدن شما را مسموم کنند. می‌توانید با نگه داشتن قند خون خود در محدوده هدف، از DKA جلوگیری کنید. در صورت بروز هرگونه علائم DKA مانند تشنگی شدید، نیاز به ادرار زیاد، بوی میوه در نفس یا احساس گیجی یا ضعف، فوراً به پزشک یا اورژانس مراجعه کنید.

سوالات متداول در مورد کتواسیدوز دیابتی

• بهبودی از کتواسیدوز دیابتی چقدر طول می‌کشد؟ هدف از درمان کتواسیدوز دیابتی، بازگرداندن تعادل خون و کاهش قند خون است. به این ترتیب، بدن شما دیگر کتون تولید نمی‌کند. این روند معمولاً حدود ۲۴ ساعت طول می‌کشد، اما اگر کتواسیدوز دیابتی شما شدید باشد یا به موقع درمان نشود، ممکن است بیشتر طول بکشد. معمولاً می‌توانید حدود یک روز پس از اینکه قند خونتان به ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا کمتر رسید و pH خونتان بالای ۷.۳ شد، از بیمارستان مرخص شوید.
• وقتی یک فرد دیابتی دچار کتواسیدوز می‌شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ وقتی فرد مبتلا به دیابت دچار کتواسیدوز می‌شود، به این معنی است که کتون‌های زیادی در خونش تجمع یافته‌اند. کتون‌ها زمانی ساخته می‌شوند که بدن شما شروع به سوزاندن چربی می‌کند، زیرا فکر می‌کند سلول‌های شما به سوخت نیاز دارند. این اتفاق زمانی می‌افتد که قند خون شما بالا است اما انسولین کافی برای کمک به ورود قند به سلول‌های شما و “تغذیه” آنها ندارید.

 کتواسیدوز دیابتی قابل درمان است و می‌توانید از آن بهبود یابید، به خصوص اگر فوراً کمک پزشکی دریافت کنید.