آنچه در این مطلب خواهید خواند
خال، خوشهای از سلولهای پوستی است – معمولاً قهوهای، سیاه یا به رنگ پوست – که میتواند در هر جایی از بدن شما ظاهر شود. آنها معمولاً قبل از 20 سالگی ظاهر میشوند. اکثر آنها خوشخیم هستند، به این معنی که سرطانی نیستند.
اگر در سنین بالاتر خالی ظاهر شد، یا اگر اندازه، رنگ یا شکل آن تغییر کرد، به پزشک مراجعه کنید. اگر سلولهای سرطانی داشته باشد ، پزشک فوراً آن را برمیدارد. پس از آن، باید مراقب ناحیه مورد نظر باشید تا در صورت رشد مجدد، آن را تحت نظر داشته باشید.
اگر از ظاهر یا احساسی که دارید خوشتان نمیآید، میتوانید آن را بردارید. اگر خال مزاحم شما باشد، مثلاً هنگام اصلاح یا لباس پوشیدن، میتواند ایده خوبی باشد.
چگونه بفهمم که یک خال سرطانی است؟
ابتدا، پزشک شما خال را به دقت بررسی میکند. اگر فکر کند طبیعی نیست، یا از بافت آن نمونهبرداری میکند یا آن را به طور کامل برمیدارد. ممکن است شما را برای انجام این کار به یک متخصص پوست ارجاع دهد.
پزشک شما نمونه را برای بررسی دقیقتر به آزمایشگاه میفرستد. به این کار بیوپسی میگویند. اگر نتیجه مثبت باشد، به این معنی است که سرطانی است، کل خال و ناحیه اطراف آن باید برداشته شود تا سلولهای خطرناک از بین بروند.
چگونه انجام میشود؟
برداشتن خال یک نوع جراحی ساده است. معمولاً پزشک شما این کار را در مطب، کلینیک یا مرکز سرپایی بیمارستان انجام میدهد. آنها احتمالاً یکی از دو روش زیر را انتخاب میکنند:
- برداشتن خال با جراحی. پزشک ناحیه مورد نظر را بیحس میکند. او از یک چاقوی جراحی یا یک تیغه تیز و دایرهای برای بریدن خال و مقداری از پوست سالم اطراف آن استفاده میکند. سپس پوست را بخیه میزند.
- تراشیدن جراحی. این روش بیشتر روی خالهای کوچکتر انجام میشود. پس از بیحس کردن ناحیه، پزشک با استفاده از یک تیغه کوچک، خال و مقداری از بافت زیر آن را میتراشد. معمولاً نیازی به بخیه نیست.
آیا خطراتی وجود دارد؟
این عمل جای زخم باقی میگذارد. بزرگترین خطر پس از جراحی این است که محل جراحی ممکن است عفونی شود. دستورالعملهای مراقبت از زخم را تا زمان بهبودی با دقت دنبال کنید. این به معنای تمیز، مرطوب و پوشیده نگه داشتن آن است.
گاهی اوقات وقتی به خانه میرسید، محل مورد نظر کمی خونریزی میکند، به خصوص اگر داروهایی مصرف میکنید که خون شما را رقیق میکنند. با یک پارچه یا گاز تمیز به مدت 20 دقیقه به آرامی روی محل مورد نظر فشار دهید. اگر این کار متوقف نشد، با پزشک خود تماس بگیرید.
یک خال معمولی پس از برداشتن کامل، دیگر برنمیگردد. اما خالی که سلولهای سرطانی دارد، ممکن است برگردد. اگر فوراً درمان نشود، سلولها میتوانند گسترش یابند. مراقب ناحیه باشید و در صورت مشاهده هرگونه تغییری به پزشک خود اطلاع دهید.
برداشتن برچسب پوستی
این یک زائده کوچک از بافت همرنگ پوست است که توسط یک ساقه نازک از پوست شما آویزان است. به احتمال زیاد آن را در ناحیهای که پوست شما به هم ساییده میشود یا در چینها، مانند زیر بغل، گردن، پلکها، زیر سینهها یا کشاله ران خود پیدا خواهید کرد.
افرادی که اضافه وزن دارند، دیابت دارند یا باردار هستند، بیشتر دچار زوائد پوستی میشوند. این زوائد چه مرد باشند و چه زن، میتوانند ظاهر شوند. با این حال، کودکان معمولاً به آنها مبتلا نمیشوند.
منگوله پوستی معمولاً بیضرر و بدون درد است. اگر مزاحم شما باشد، ممکن است بخواهید آن را بردارید. چیزی که به آن مالیده میشود میتواند آن را تحریک کند. ممکن است به جواهرات و لباسها گیر کند.
گاهی اوقات افراد به دلیل اینکه از ظاهر آن خوششان نمیآید، تصمیم به برداشتن آن میگیرند.
پزشک شما در طول ویزیت در مطب، یکی از چندین روش زیر را برای برداشتن آن انتخاب خواهد کرد:
- بریدن. پزشک ناحیه مورد نظر را بیحس میکند. او با قیچی مخصوص، زائده را میبرد. این کار باعث میشود که زائده پوستی فوراً از بین برود.
- انجماد. پزشکان این روش را “کرایوتراپی” مینامند. آنها از نیتروژن مایع فوق سرد برای از بین بردن زائده پوستی استفاده میکنند. زائده حدود ۱۰ تا ۱۴ روز پس از درمان از بین میرود. نکته منفی این روش این است که میتواند پوست اطراف زائده را تحریک کند.
- سوزاندن. یک الکترود جریان الکتریکی را به زائده پوستی ارسال میکند. این کار بافت را خشک میکند تا زائده بیفتد.
بعد از برداشتن آن، معمولاً دیگر برنمیگردد. اما ممکن است جای دیگری از بدن شما ظاهر شود.
آیا میتوانم خودم آن را حذف کنم؟
گاهی اوقات افراد سعی میکنند خودشان زائدههای پوستی را ببرند یا با نخ ماهیگیری ببندند. این کار را نکنید. این کار میتواند باعث خونریزی و احتمالاً عفونت شود.
اگر تصمیم گرفتید که میخواهید منگوله پوستی یا خال خود را بردارید، یا متوجه تغییراتی در آن شدید، برای مراجعه به پزشک وقت بگیرید.
