ویتیلیگو چیزی بیش از یک بیماری زیبایی است

ویتیلیگو عمدتاً یک بیماری مزمن با سیر غیرقابل پیش‌بینی است، بنابراین درمان آن می‌تواند برای بسیاری از افراد چالش‌برانگیز باشد. هر فرد به داروهای مختلف واکنش متفاوتی نشان می‌دهد. ابتدا، اهداف و انتظارات آنها را از درمانشان مشخص می‌کنم.

درمان اصلی ویتیلیگو در ابتدا شامل کرم‌های موضعی مختلف، نوردرمانی و استروئیدهای خوراکی است. اما دنیای پوست دائماً در حال تکامل است، بنابراین درمان‌های جدیدی برای ویتیلیگو در حال ظهور هستند. در صورت نیاز، می‌توانیم به مجموعه‌ای از درمان‌های جدیدتر روی آوریم. تحقیقات و شواهد خوب زیادی در پشت برخی از درمان‌های قدیمی‌تر ما برای ویتیلیگو وجود دارد و اکثر متخصصان پوست با این درمان‌ها شروع می‌کنند.

ویتیلیگو ممکن است خودایمنی باشد

علت ویتیلیگو هنوز تا حد زیادی ناشناخته است. ما فکر می‌کنیم که یک جزء خودایمنی در آن وجود دارد. ویتیلیگو معمولاً با سایر بیماری‌های خودایمنی مرتبط است. بررسی سابقه بیماری در ویتیلیگو بسیار مهم است. بیماری خودایمنی تیروئید یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که در افراد مبتلا به ویتیلیگو مشاهده می‌کنیم.

برخی درمان‌های جدیدتر برای ویتیلیگو وجود دارد و من معمولاً زمانی از آنها استفاده می‌کنم که با درمان‌های قدیمی‌تر هیچ بهبودی مشاهده نکرده‌ایم. ما باید تمام خطرات و مزایای هر درمانی را بسنجیم. ما باید در مورد عوارض جانبی احتمالی هر درمانی فکر کنیم و هزینه نیز برای برخی از بیماران مسئله بزرگی است.

داروهای جدید و هیجان‌انگیز زیادی در حوزه پوست وجود دارد، اما دسترسی به آنها می‌تواند یک مانع بزرگ باشد. درمان‌های قدیمی‌تر بهتر تحت پوشش بیمه هستند. من نمی‌خواهم به کسی کرم موضعی پیشنهاد کنم که وقتی برای خرید آن به داروخانه می‌رود، توانایی خرید آن را نداشته باشد.

با داروهای موضعی و نوردرمانی شروع کنید

برای ویتیلیگو، ما با داروهای موضعی و نوردرمانی شروع می‌کنیم. ما هر برنامه درمانی را به صورت فردی تنظیم می‌کنیم زیرا ویتیلیگو می‌تواند یک بیماری سخت و ناامیدکننده برای درمان باشد. افراد معمولاً این بیماری را مادام‌العمر دارند و باید درمان خود را ادامه دهند. هیچ تضمینی وجود ندارد که ما بتوانیم رنگدانه‌های [پوست] را بازیابی کنیم یا پوست شما به حالت عادی برگردد.

زندگی خوش‌بینانه با وجود ویتیلیگو

یکی از داروهای جدیدتر برای ویتیلیگو، مهارکننده‌های جانوس کیناز هستند که با نام مهارکننده‌های JAK نیز شناخته می‌شوند. هیچ‌کدام از این داروها در حال حاضر توسط FDA برای درمان ویتیلیگو تأیید نشده‌اند، اما احتمالاً به زودی این وضعیت تغییر خواهد کرد.

با این دسته جدید از داروهای خوراکی و موضعی، باید عوارض جانبی بالقوه‌ای را که همراه با درمان ایجاد می‌شوند، برطرف کنیم.

جالب اینجاست که ما یک نسخه موضعی از یکی از این داروها به نام روکسولیتینیب داریم که در حال حاضر در درمان اگزما استفاده می‌شود. مطالعات امیدوارکننده‌ای در مورد اثربخشی آن در درمان ویتیلیگو، از جمله ویتیلیگوی صورت، انجام شده است.

معمولاً وقتی از داروهای موضعی استفاده می‌کنیم، نگران عوارض جانبی سیستمیک نیستیم. با این حال، در مورد این مهارکننده‌های موضعی JAK، از جمله ruxolitinib، هنوز مطمئن نیستیم [چه مقدار از دارو از طریق پوست جذب می‌شود] و چگونه می‌تواند با عوارض جانبی بالقوه مرتبط باشد. این هنوز یک سوال است.

محافظت از چشم و پوست

خطرات دیگری نیز برای سلامتی افراد مبتلا به ویتیلیگو وجود دارد. ملانوسیت‌های ما سلول‌هایی هستند که رنگدانه به ما می‌دهند و از پوست ما در برابر آفتاب محافظت می‌کنند. بنابراین وقتی سلول‌های تولیدکننده رنگدانه کم باشند، در معرض خطر بیشتری برای آفتاب سوختگی قرار دارید. من با تمام بیمارانم که مبتلا به ویتیلیگو هستند در مورد اهمیت بسیار زیاد پوشیده نگه داشتن پوست و محافظت از آن در برابر سوختگی صحبت می‌کنم. افراد مبتلا به ویتیلیگو آن سد محافظتی برای محافظت از پوست خود در برابر اشعه خورشید را ندارند.

من به افراد مبتلا به ویتیلیگو یا هر فرد دیگری توصیه می‌کنم از کرم ضدآفتابی با SPF 30 یا بالاتر، طیف گسترده و مقاوم در برابر آب استفاده کنند. استفاده از کرم ضدآفتاب به مقدار کافی و همچنین تجدید آن بسیار مهم است. اکثر افراد به اندازه کافی کرم ضدآفتاب به پوست خود نمی‌زنند. شما باید هر بار 30 گرم کرم ضدآفتاب بزنید. این مقدار برای پر کردن یک لیوان کافی است. شما باید هر 2 ساعت یا بعد از عرق کردن یا شنا کردن، آن را تجدید کنید.

لباس‌های دارای فاکتور محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش یا UPF یکی دیگر از مواردی است که من توصیه می‌کنم. این روزها می‌توانید این لباس‌ها را در بسیاری از فروشگاه‌ها پیدا کنید. این لباس‌ها محافظت بیشتری در برابر آفتاب ایجاد می‌کنند. این لباس‌ها واقعاً در بین بچه‌ها هم محبوب شده‌اند. بچه‌ها هنگام بازی در فضای باز از محافظ‌های پوستی استفاده می‌کنند. از آنجا که ما در چشمان خود نیز سلول‌های تولیدکننده رنگدانه داریم، برای افراد مبتلا به ویتیلیگو مهم است که هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب نیز از عینک آفتابی برای محافظت از چشمان خود استفاده کنند.

نه فقط یک وضعیت «زیبایی‌شناختی»

پوست ما بزرگترین و قابل مشاهده‌ترین عضو بدن ماست. افرادی که به هر نوع بیماری پوستی مبتلا هستند، به دلیل بیماری پوستی خود، در معرض خطر افزایش اعتماد به نفس پایین و کاهش کیفیت زندگی قرار دارند. افراد مبتلا به ویتیلیگو اغلب تحت تأثیر این موضوع قرار می‌گیرند. من فکر می‌کنم آموزش بیماران مبتلا به ویتیلیگو، به ویژه کودکان، برای من مهم است تا بتوانند ویتیلیگو را برای دیگران، مثلاً در زمین بازی یا مدرسه، توضیح دهند. می‌خواهم آنها بتوانند با پوستی که دارند احساس راحتی کنند. بزرگسالان مبتلا به ویتیلیگو نیز، و همه ما، در مورد ظاهر پوست خود مستعد مشکلات اعتماد به نفس هستیم.

متوجه شده‌ام که بسیاری از مردم در مورد درمان‌های ویتیلیگو به عنوان «درمان‌های زیبایی» یا ویتیلیگو به عنوان «یک بیماری زیبایی» صحبت می‌کنند. من احساس می‌کنم اصطلاح «زیبایی» این حس را القا می‌کند که ما چیزی طبیعی را برمی‌داریم و آن را بهبود می‌بخشیم. اما در مورد ویتیلیگو، ما بیماری پوست شما را درست مانند هر بیماری دیگری که دارید درمان می‌کنیم.

اگر علائم ویتیلیگو دارید، مراجعه به متخصص پوست برای تشخیص مهم است. زیرا سایر بیماری‌های پوستی می‌توانند شبیه ویتیلیگو باشند یا علائم آن را تقلید کنند. برخی بیماری‌های نادرتر وجود دارند که ابتدا باید آنها را رد کنیم. برخی بیماری‌های آلرژیک پوستی وجود دارند که می‌توانند شبیه ویتیلیگو باشند.

آرایش و برنزه کننده های خودکار 

یکی از مواردی که با بیمارانم در مورد آن صحبت می‌کنم، یک محصول آرایشی به نام Dermablend برای پوشاندن پوست است. همچنین می‌توانید از محصولات برنزه کننده حاوی دی هیدروکسی استون استفاده کنید. اگر مبتلا به ویتیلیگو هستید، استفاده از یک محصول برنزه کننده کاملاً بی‌خطر است. اگر می‌خواهید ظاهری یکدست‌تر داشته باشید، می‌توانید از آن برای پوشاندن ضایعات پوستی استفاده کنید. اگر بیرون بروید و برنزه شوید، فقط بقیه پوست خود را برنزه خواهید کرد.

من اغلب نوردرمانی را به افراد مبتلا به ویتیلیگو توصیه می‌کنم. این یکی از درمان‌های مورد علاقه من برای این بیماری است. به آن فتوتراپی نیز می‌گویند. این درمانی است که از اشعه ماوراء بنفش هدایت‌شده استفاده می‌کند. گاهی اوقات، وقتی نوردرمانی را توصیه می‌کنم، بیمارانم می‌گویند: «مگر شما متخصص پوست نیستید؟ من فکر می‌کردم خورشید برای پوست شما مضر است!» اما این نوع نوردرمانی فقط باید طبق دستور متخصص پوست انجام شود.