داروهای دیابت که تزریق می‌کنید و انسولین نیستند

انسولین تنها نوع داروی تزریقی دیابت نیست که پزشک ممکن است برای شما تجویز کند. داروهای دیگر عبارتند از:

دولاگلوتاید (ترولیسیتی)

چیست؟ این یکی دیگر از داروهای GLP-1 است. شما فقط هفته‌ای یک بار آن را تزریق می‌کنید. این دارو به بدن شما کمک می‌کند تا انسولین بیشتری آزاد کند و گلوکز را از جریان خون به سلول‌های شما منتقل کند.

چه کسانی می‌توانند آن را مصرف کنند: بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲ که با سایر درمان‌های دیابت موفقیتی نداشته‌اند. شما باید رژیم غذایی و ورزش را ادامه دهید، اما می‌توانید آن را به تنهایی یا در ترکیب با متفورمین، پیوگلیتازون یا یک داروی سولفونیل اوره مصرف کنید. اگر قصد بارداری دارید، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا محققان این دارو را در زنان باردار مطالعه نکرده‌اند.

عملکرد آن: مانند سایر داروهای GLP-1، دولاگلوتاید لوزالمعده شما را وادار به ترشح انسولین می‌کند که گلوکز را از جریان خون شما خارج کرده و به سلول‌های شما منتقل می‌کند. همچنین میزان هورمون گلوکاگون تولید شده در بدن شما را محدود می‌کند، زیرا گلوکاگون به طور معمول کبد شما را به آزادسازی قند ذخیره شده تحریک می‌کند. این دارو هضم را نیز کند می‌کند.

عوارض جانبی: شایع‌ترین آنها شامل حالت تهوع، استفراغ، اسهال ، درد شکم و کاهش اشتها است. تمام داروهای GLP-1، از جمله دولاگلوتاید، دارای یک هشدار روی جعبه هستند که اشاره می‌کند در مطالعات حیوانی، این نوع دارو با سرطان تیروئید در برخی از موش‌ها و موش‌های صحرایی مرتبط بوده است. کارشناسان نمی‌دانند که آیا این دارو در انسان نیز همین اثر را دارد یا خیر.

اکسناتید (بایتا)

چیست؟ اکسناتید اولین داروی GLP-1 بود که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تأیید شد. بایِتا (Byetta) اولین داروی تایید شده بود. شما آن را به صورت تزریقی، دو بار در روز مصرف می‌کنید. بایدورئون بی سیز (Bydureon B Cise) نسخه جدیدتر و با رهش طولانی‌تر است که شما آن را هفته‌ای یک بار تزریق می‌کنید. شما نمی‌توانید هر دو دارو را مصرف کنید.

چه کسانی می‌توانند آن را مصرف کنند: بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲ که سایر درمان‌ها برای آنها مؤثر نبوده است. اگر فکر می‌کنید ممکن است باردار شوید، با پزشک خود صحبت کنید. محققان این دارو را در زنان باردار مطالعه نکرده‌اند.

عملکرد آن: مانند سایر داروهای GLP-1، اگزناتید به لوزالمعده شما دستور می‌دهد انسولین آزاد کند که گلوکز را از جریان خون خارج کرده و به سلول‌های شما منتقل می‌کند. همچنین میزان گلوکاگون تولید شده در بدن شما را محدود می‌کند. این هورمون کبد شما را وادار به آزاد کردن قند ذخیره شده می‌کند. این دارو هضم غذا را نیز کند می‌کند.

عوارض جانبی: شایع‌ترین آنها شامل حالت تهوع، استفراغ، اسهال، احساس عصبی بودن، سرگیجه، سردرد، ترش کردن معده، یبوست و ضعف است. این موارد معمولاً پس از ماه اول درمان از بین می‌روند. التهاب لوزالمعده (پانکراتیت) که ممکن است شدید باشد، یکی دیگر از عوارض جانبی است.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) همچنین گزارش‌هایی از نارسایی کلیه در افرادی که این دارو را مصرف می‌کنند، دریافت کرده است. تمام داروهای GLP-1، از جمله هر دو نوع اگزناتید، دارای یک هشدار روی جعبه هستند که اشاره می‌کند در مطالعات حیوانی، این نوع دارو در برخی از موش‌ها و موش‌های صحرایی با سرطان تیروئید مرتبط بوده است. کارشناسان نمی‌دانند که آیا این دارو در انسان نیز همین تأثیر را دارد یا خیر. این احتمال وجود دارد که شما دچار افت قند خون شوید یا به دارو واکنش آلرژیک نشان دهید.

لیراگلوتاید (ویکتوزا)

چیست؟ این یکی دیگر از داروهای GLP-1 است. شما آن را یک بار در روز تزریق می‌کنید. به بدن شما کمک می‌کند تا انسولین بیشتری آزاد کند. این به انتقال گلوکز از جریان خون به سلول‌های شما کمک می‌کند.

چه کسانی می‌توانند آن را مصرف کنند: بزرگسالانی که دیابت نوع ۲ دارند اما با سایر درمان‌ها نتیجه‌ای نگرفته‌اند. شما می‌توانید آن را همراه با متفورمین یا یک داروی سولفونیل اوره مصرف کنید. اگر قصد بارداری دارید، با پزشک خود مشورت کنید. لیراگلوتاید در زنان باردار مورد مطالعه قرار نگرفته است.

عملکرد آن: مانند سایر داروهای GLP-1، لیراگلوتاید به لوزالمعده شما دستور می‌دهد تا انسولین آزاد کند. این کار گلوکز را از جریان خون شما خارج کرده و به سلول‌های شما منتقل می‌کند. همچنین میزان هورمون گلوکاگون تولید شده در بدن شما را محدود می‌کند. این ماده کبد شما را وادار به آزاد کردن قند ذخیره شده می‌کند. این دارو همچنین هضم را کند می‌کند.

عوارض جانبی: شایع‌ترین آنها شامل حالت تهوع، اسهال و سردرد است. التهاب لوزالمعده (پانکراتیت) که ممکن است شدید باشد، یکی دیگر از عوارض جانبی است.

تمام داروهای GLP-1، از جمله لیراگلوتاید، دارای یک هشدار روی جعبه هستند که اشاره می‌کند در مطالعات حیوانی، این نوع دارو در برخی از موش‌ها و موش‌های صحرایی با سرطان تیروئید مرتبط بوده است. کارشناسان نمی‌دانند که آیا این دارو در انسان نیز همین تأثیر را دارد یا خیر.

ممکن است به لیراگلوتاید واکنش آلرژیک داشته باشید یا در حین مصرف آن دچار افت قند خون شوید. اگر در اثر حالت تهوع، استفراغ یا اسهال دچار کم آبی بدن شوید، می‌تواند منجر به نارسایی کلیه شود.

پراملینتاید (سیملین)

چیست؟ این یک نسخه مصنوعی از هورمونی به نام آمیلین است که پانکراس شما هنگام افزایش سطح قند خون، آن را همراه با انسولین تولید می‌کند.

چه کسانی می‌توانند آن را مصرف کنند: این دارو برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که انسولین قبل از غذا مصرف می‌کنند، تأیید شده است. همچنین برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که انسولین قبل از غذا مصرف می‌کنند، بلامانع است. اگر فکر می‌کنید که ممکن است باردار شوید، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا محققان این دارو را در زنان باردار مطالعه نکرده‌اند.

عملکرد: شما پراملینتید را قبل از غذا به همراه انسولین مصرف می‌کنید. این دو دارو با هم قند خون شما را کاهش می‌دهند. پراملینتید همچنین به شما کمک می‌کند غذا را آهسته‌تر هضم کنید. این کار قند کمتری را وارد جریان خون شما می‌کند. پراملینتید علاوه بر کنترل سطح A1C، به کاهش اشتهای شما نیز کمک می‌کند، بنابراین کمتر غذا می‌خورید.

عوارض جانبی: حالت تهوع شایع‌ترین عارضه است. شروع مصرف این دارو با دوز پایین و افزایش تدریجی آن می‌تواند به مقابله با حالت تهوع کمک کند. سایر عوارض جانبی شامل کاهش اشتها، استفراغ، درد معده، خستگی، سرگیجه یا سوء هاضمه است. در صورت عدم تنظیم مقدار انسولین مصرفی، این دارو همچنین می‌تواند باعث افت قند خون شود.

سماگلوتاید (اوزمپیک)

چیست؟ این دارو نیز یک داروی GLP-1 طولانی اثر است که هفته‌ای یک بار مصرف می‌شود. به بدن شما کمک می‌کند انسولین بیشتری آزاد کند و گلوکز را از جریان خون به سلول‌های شما منتقل کند.

چه کسانی می‌توانند آن را مصرف کنند: بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲ که با سایر درمان‌های دیابت موفقیتی نداشته‌اند و در بزرگسالانی که در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی عروقی و کلیوی هستند، استفاده شده است. محققان این دارو را در زنان باردار یا نوجوانان زیر ۱۸ سال مطالعه نکرده‌اند.

عملکرد: سماگلوتید به پانکراس شما دستور ترشح انسولین می‌دهد که گلوکز را از جریان خون خارج کرده و به سلول‌های شما منتقل می‌کند. همچنین میزان هورمون گلوکاگون تولید شده در بدن شما را محدود می‌کند، زیرا گلوکاگون به طور معمول کبد شما را به آزادسازی قند ذخیره شده تحریک می‌کند. سماگلوتید در کنار ورزش، به دلیل توانایی‌اش در کاهش گرسنگی، هوس غذا و چربی بدن، در درمان چاقی موفقیت‌آمیز بوده است.

عوارض جانبی: شایع‌ترین آنها شامل حالت تهوع خفیف تا متوسط، از دست دادن اشتها و مشکلات مربوط به چشم است.

تیرزپاتید (مونجارو)

چیست؟ این یک داروی درجه یک است که هر دو گیرنده GLP-1 و GIP را فعال می‌کند، که منجر به بهبود کنترل قند خون می‌شود. مونجارو به صورت تزریق زیر پوستی یک بار در هفته تجویز می‌شود و دوز آن بر اساس تحمل بیمار تنظیم می‌شود تا به اهداف قند خون برسد. 

چه کسانی می‌توانند آن را مصرف کنند: بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲. محققان این دارو را در زنان باردار یا نوجوانان زیر ۱۸ سال مطالعه نکرده‌اند.

عملکرد: این دارو هر دو گیرنده GLP-1 و GIP را فعال می‌کند و تولید انسولین را افزایش می‌دهد، اما تنها زمانی که قند خون شما در حال افزایش است. همچنین سرعت تخلیه غذا از معده به روده را کاهش می‌دهد. این امر به مدیریت قند خون شما پس از غذا خوردن کمک می‌کند و در عین حال باعث می‌شود مدت طولانی‌تری احساس سیری داشته باشید.

عوارض جانبی: شایع‌ترین آنها شامل حالت تهوع، اسهال، از دست دادن اشتها، درد معده، یبوست است.