پرخوری عصبی، بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی فقط «مشکلات دختران» نیستند.
پرخوری، استفراغ، رژیم‌های یو-یویی، بی‌اشتهایی. فکر می‌کنید اینها مشکلات دختران است؟ نه به این سرعت.
دکتر لازارو زایاس، روانپزشک بیمارستان عمومی ماساچوست، می‌گوید: «داده‌های اخیر نشان می‌دهد که از هر چهار نفر مبتلا به اختلال خوردن ، یک نفر مرد است.»
اما به دلیل این باور قدیمی که پرخوری عصبی و بی‌اشتهایی عصبی عمدتاً مشکلات زنانه هستند، مردان بیشتر احتمال دارد که اختلال خوردن را در سکوت تحمل کنند — یا بدتر از آن، حتی متوجه نشوند که مشکل دارند.
دکتر جنیفر جی. توماس می‌گوید افراد می‌توانند علائمی داشته باشند بدون اینکه معیارهای تشخیص کامل پرخوری عصبی (پرخوری و بالا آوردن)، بی‌اشتهایی عصبی (رژیم غذایی گرسنگی) یا اختلال پرخوری افراطی را داشته باشند. او در نوشتن کتاب « تقریباً بی‌اشتهایی عصبی: آیا رابطه من (یا عزیزانم) با غذا یک مشکل است؟» همکاری داشته است.
این سؤالات را از خودتان بپرسید. پاسخ «بله» لزوماً به این معنی نیست که شما اختلال خوردن دارید — اما ممکن است صحبت با پزشکتان مفید باشد.
آیا کمبود وزن دارید، یا وزن شما اغلب به دلیل تلاش‌های مکرر برای کاهش وزن تغییر می‌کند؟ توماس می‌گوید: «در مردان، این ممکن است به صورت روزه گرفتن ، کم‌آبی بدن یا پوشیدن لباس‌های پلاستیکی برای «افزایش وزن» قبل از مسابقه ورزشی بروز کند.»
آیا مرتباً و گاهی اوقات به شدت نوع یا مقدار غذای خود را محدود می‌کنید؟ یا به جای غذای معمول ، بیش از حد به مکمل‌ها تکیه می‌کنید؟
آیا در حالی که احساس می‌کنید کنترلی روی خودتان ندارید، غذای زیادی می‌خورید؟ توماس می‌گوید: «در پسران در حال رشد که زیاد غذا می‌خورند، تشخیص این موضوع می‌تواند دشوار باشد. به یاد داشته باشید که خودتان یا پسری را که نگرانش هستید با همسالانش مقایسه کنید.»
آیا سعی می‌کنید کالری‌های خورده شده را «جبران» کنید؟ این می‌تواند شامل هر چیزی باشد، از استفراغ گرفته تا استفاده از ملین‌ها و داروهای ادرارآور، ورزش بیش از حد و روزه‌داری.
اگر نگران هستید که رابطه‌تان با غذا مشکل‌ساز شده است، از پزشک خود بخواهید که شما را به یک متخصص اختلالات خوردن یا یک برنامه در منطقه‌تان ارجاع دهد.
آقای بیگ؟
بسیاری از مردان وقت خود را صرف عضله سازی و کار بر روی فیزیک بدنی خود می‌کنند، اما برای برخی این می‌تواند نشانه‌ی یک مشکل باشد.
یک اختلال روانی به نام دیسمورفی عضلانی (MD) وجود دارد که معمولاً با نام بیگورکسیا شناخته می‌شود. توماس می‌گوید: «افراد مبتلا به MD فکر می‌کنند که با وجود تلاش‌های شجاعانه برای عضله‌سازی، مانند وزنه‌برداری بیش از حد ، مصرف استروئیدها یا سایر مکمل‌های بدنسازی ، خیلی کوچک هستند.»
اگرچه از نظر فنی اختلال خوردن محسوب نمی‌شود، اما MD اغلب منجر به پرخوری یا مصرف بیش از حد مکمل‌ها برای افزایش وزن می‌شود. در صورت مشاهده موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
- وسواس زیادی برای عضله سازی دارید یا زمان زیادی را در باشگاه می‌گذرانید
- اغلب مکمل‌های بیشتری نسبت به دوز توصیه‌شده مصرف می‌کنند
- استروئید مصرف می‌کنید (یا در حال بررسی مصرف آن هستید)
