بیسبال بیپ چیست؟

حتی اگر با بیسبال آشنا باشید، ممکن است نام یک بازی کمتر شناخته‌شده به نام بیسبال بیپ را نشنیده باشید. 

بیسبال بیپ نوعی از سرگرمی آمریکایی است که برای افراد دارای اختلال بینایی توسعه داده شده است . این ورزش از نشانه‌های صوتی و تجهیزات ویژه برای هشدار و هدایت بازیکنان به عمل استفاده می‌کند و توسط انجمن ملی بیسبال بیپ (NBBA)، یکی از ده‌ها سازمان ورزشی سازگار در ایالات متحده، اداره می‌شود.

تاریخچه، شور و هیجان، روحیه رقابت و رفاقت، بیسبال بیپ را به یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین ورزش‌های آمریکایی برای نابینایان، افراد نابینای قانونی و افراد کم‌بینا تبدیل کرده است. 

تاریخچه بیسبال بیپ

اگرچه این ورزش در سال ۱۹۶۴ توسط چارلز فیربنکس، مهندس شرکت تلفن اهل کلرادو، اختراع شد، اما تا اواسط دهه ۱۹۷۰ محبوبیتی پیدا نکرد.

اولین سری جهانی بیسبال بیپ در سال ۱۹۷۵ در مینه سوتا بین سنت پال و فینیکس برگزار شد. یک سال بعد، گروهی متشکل از پنج پدر بنیانگذار که به عنوان “دوازده مرد کثیف” شناخته می‌شدند، در شیکاگو گرد هم آمدند تا انجمن ملی بیسبال بیپ را تأسیس کنند.

امروزه، این انجمن ۲۸ تیم در ۱۴ ایالت دارد که رقابت شدیدی را به نمایش می‌گذارند و سالانه مسابقات جهانی برگزار می‌کنند که معمولاً در تابستان برگزار می‌شود.

چه کسی بیسبال بیپ بازی می‌کند؟

بازی بیسبال بیپ برای بازیکنان نابینا، نابینای قانونی، کم‌بینا یا کم‌بینا توسعه داده شده است. علاوه بر این، چهار بازیکن بدون نقص بینایی – گیرنده، پرتاب‌کننده و دو بازیکن هدف‌یاب – نیز عضوی از یک تیم بیسبال بیپ هستند. 

سن بازیکنان بیسبال بیپ از تیمی به تیم دیگر به طور قابل توجهی متفاوت است. برای مثال، قهرمان سابق بیسبال جهان، شیکاگو کامتس، یک تیم ۱۳ نفره با سنین ۱۳ تا ۵۲ سال دارد.

بیشتر تیم‌ها همچنین با گروهی متشکل از حدود شش داوطلب سفر می‌کنند که در همه چیز، از کمک در طول بازی‌ها گرفته تا رسیدگی به تدارکات سفر و کمک به بازیکنان برای آشنایی با محیط جدید، کمک می‌کنند.

برای بازی به چه چیزهایی نیاز دارید؟

تجهیزات بیسبال بیپ از چندین جهت با بیسبال یا سافتبال متفاوت است و این ورزش به چندین قطعه تجهیزات با طراحی منحصر به فرد نیاز دارد:

بیسبال بیپ. توپ مورد استفاده در بیسبال بیپ بزرگتر از یک توپ بیسبال معمولی است. همچنین وزن آن کمتر است زیرا داخل توپ خالی است زیرا هسته آن برداشته شده است. به جای آن، یک مکانیزم صوتی ویژه در داخل توپ قرار داده شده است. همانطور که از نامش پیداست، این دستگاه صدای “بیپ” ثابتی را منتشر می‌کند تا به بازیکنان در یافتن توپ کمک کند.

پایه‌ها. فقط دو پایه وجود دارد که موقعیت آنها تقریباً برابر با پایه‌های اول و سوم در بیسبال است. پایه‌ها 120 سانتی‌متر ارتفاع و 25 سانتی‌متر عرض دارند. آنها معمولاً با وینیل یا بوم پوشانده شده‌اند و از فوم ساخته شده‌اند. هر پایه همچنین دارای یک دستگاه پخش صدا است که در طول بازی فعال می‌شود.

عینک‌های محافظ. همه بازیکنان شرکت‌کننده (به جز پرتاب‌کننده، گیرنده و بازیکنان شناسایی) باید از عینک‌های خواب یا نوعی عینک مخصوص برای پوشاندن چشمان خود استفاده کنند. هدف این است که همه در شرایط برابر بازی کنند و به کسانی که با دید جزئی بازی می‌کنند، امتیاز داده نشود.

چوب بیسبال. چوب‌های بیسبال بیپ مشابه چوب‌های بیسبال یا سافتبال هستند.

چگونه بیسبال بیپ بازی کنیم

قوانین بیسبال بیپ در مورد پرتاب توپ، ضربه زدن و فیلدینگ شبیه به قوانین سافتبال است، البته با چندین تغییر:
 

• شش اینینگ در یک بازی وجود دارد که عموماً ۹۰ دقیقه طول می‌کشد. 
• هر نیمه اینینگ سه اوت برای هر تیم به ارمغان می‌آورد.
• پرتاب‌کننده، زننده توپ و گیرنده توپ در یک تیم هستند. در حالی که زننده توپ نابینا یا کم‌بینا است (با استفاده از عینک محافظ)، پرتاب‌کننده و گیرنده توپ بینایی سالمی دارند.
• شش بازیکن دفاعی در زمین بازی پخش شده‌اند، هر کدام نابینا یا کم‌بینا و دارای پوشش چشم. 
• هر تیم همچنین دو “شناساگر” با بینایی سالم دارد. شناساگرها با اعلام محدوده کلی – یا منطقه‌ای – که توپ به آن برخورد می‌کند، به بازیکنان دو میدانی در جهت حرکت توپ کمک می‌کنند.
• وقتی بازیکنان زمین و ضربه زن در موقعیت خود قرار گرفتند، پرتاب کننده ابتدا با گفتن «آماده» بازیکنان را آماده می‌کند. سپس، آنها قبل از اجرای یک پرتاب از زیر، فریاد «توپ» یا «توپ پرتاب» سر می‌دهند.
• برخلاف بیسبال، هر ضربه زننده قبل از اینکه اوت شود، چهار ضربه برای زدن توپ دریافت می‌کند.
• وقتی توپی حداقل در فاصله‌ی ۴۰ فوتی (حدود ۱۲ متر) به زمین مناسبی برخورد کند، نزدیک‌ترین پایه به آن، با صدای وزوز به ضربه‌زننده هشدار می‌دهد که در کدام جهت بدود. همزمان، بازیکنان زمین، توپ بوق‌مانند را دنبال می‌کنند و سعی می‌کنند آن را در محاصره بگیرند. 
• وقتی توپ را بلند می‌کنید، صدای بوق آن قطع می‌شود و وقتی پایه آن را لمس می‌کنید، دیگر وزوز نمی‌کند. 
• اگر بازیکن ضربه زننده بتواند قبل از جمع‌آوری توپ، به پایه‌ی صدادار برسد و آن را لمس کند، امتیاز کسب می‌کند. اگر بازیکن زمین زودتر به توپ برسد، ضربه زننده از بازی خارج می‌شود.
• اگر توپ حداقل ۱۷۰ فوت در هوا زده شود و ضربه زننده بتواند ظرف ۳۰ ثانیه به بیس برسد، این یک هوم ران محسوب می‌شود و دو امتیاز دارد. 

جالب اینجاست که در تاریخ بیسبال بیپ، تنها پنج مورد وجود داشته که در آنها یک ضربه زننده به دلیل گرفتن توپ مستقیماً در هوا، از بازی خارج شده است.

مزایای بیسبال بیپ چیست؟

بیسبال بیپ فرصتی باورنکردنی برای افراد دارای بینایی جزئی، اختلالات بینایی یا نابینایی فراهم می‌کند تا در این سرگرمی آمریکایی شرکت کنند و از مزایای مختلف ذهنی و جسمی بازی بهره‌مند شوند. 

علاوه بر مزایای قلبی عروقی دویدن و بازی، بازیکنان کاملاً به توانایی خود در شنیدن و حس کردن توپ متکی هستند. با گذشت زمان، این به کسانی که مرتباً بازی می‌کنند کمک می‌کند تا با آشنایی با پویایی بازی، رفلکس‌های حسی خود را افزایش دهند. 

علاوه بر این، بازیکنانی که بازی را هم به عنوان فرصتی برای رقابت و هم به عنوان رفاقت می‌بینند، از مزایای عضویت در یک تیم – برد و باخت با هم، همکاری با مربیان و خشنود کردن هواداران – بهره‌مند می‌شوند که همه اینها به سلامت روانی و اجتماعی کمک می‌کند.  

آیا بیسبال بیپ بی‌خطر است؟

روی هم رفته، بیسبال بیپ یک ورزش ایمن محسوب می‌شود. اما این بدان معنا نیست که آسیب‌ها و حوادث ناگوار اتفاق نمی‌افتند. 

اگرچه ایمنی در بیسبال بیپ، مانند هر ورزش رقابتی دیگری، همیشه بالاترین اولویت را دارد، اما خطر آسیب‌های جزئی مانند خراشیدگی آرنج همیشه وجود دارد. مانند همه ورزش‌ها، بازیکنان با کمال میل خطرات آسیب‌دیدگی را به خاطر بازی و عشق به ورزش می‌پذیرند.