آنچه در این مطلب خواهید خواند
شما آسیب دیدهاید، نیاز به جراحی دارید یا با درد مزمنی دست و پنجه نرم میکنید که در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد میکند. شما به درمان درد خود نیاز دارید. اما سابقه اعتیاد به مواد افیونی یا مخدر نیز دارید و مطمئن نیستید که چگونه میتوانید داروهای مسکن را مدیریت کنید.
مواد افیونی داروهایی هستند که مغز شما را آرام میکنند و درد را تسکین میدهند. آنها همچنین بسیار اعتیادآور هستند. اگرچه پزشکان آنها را کمتر از گذشته تجویز میکنند، اما هنوز هم یک انتخاب رایج برای مدیریت درد هستند. در سال ۲۰۱۹، بیش از ۱۵۰ میلیون نسخه در ایالات متحده برای داروهای افیونی مانند موارد زیر نوشته شده است:
- اکسیکدون (اکسی کانتین، پرکوست)
- هیدروکودون (ویکودین)
- مورفین
- کدئین
- فنتانیل
دکتر ترنت امریک، مدیر برنامه فلوشیپ پزشکی درد در برنامه پزشکی درد دانشگاه پیتسبورگ/UPMC، میگوید سابقه سوءمصرف مواد افیونی میتواند مدیریت درد را دشوار کند، و این فقط به دلیل خطر اعتیاد نیست.
او میگوید: «بله، خطر ذاتی بیشتری وجود دارد، مانند مصرف دارویی که ممکن است هوسهایی را تحریک کند که شما در طول بهبودی برای جلوگیری از آنها بسیار جنگیدهاید.» اما سوءمصرف مواد افیونی در گذشته همچنین به این معنی است که شما هم تحمل بالاتری نسبت به داروها و هم تحمل کمتری نسبت به درد دارید.
او میگوید: «چه با داروهای تجویزی اوپیوئیدی باشد و چه نباشد، شما باید مدیریت درد خوبی داشته باشید — یا حتی مدیریت درد بهتری نسبت به افرادی که قبلاً هرگز از اوپیوئیدها استفاده نکردهاند، داشته باشید. درمان نکردن درد و تلاش برای مقابله با آن به تنهایی احتمالاً بالاترین خطر از همه آنهاست.»
آیا جایگزینی برای اوپیوئیدها وجود دارد؟
علم نشان میدهد که مصرف مواد افیونی بیش از ۳ روز خطر وابستگی را افزایش میدهد. با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا نوع دیگری از درمان میتواند به همان خوبی یا بهتر برای درد شما عمل کند یا خیر. برخی از جایگزینها عبارتند از:
داروهای مسکن بدون نسخه. تحقیقات نشان میدهد که ترکیبی از ایبوپروفن و استامینوفن به اندازه داروهای اپیوئیدی در کنترل درد مؤثر است.
دکتر تیلدابست دوشر، مدیر فلوشیپ پزشکی اعتیاد در دانشگاه بوفالو، میگوید: «هر چه بگویم کم است: مثلاً اگر بعد از یک عمل جراحی برای درد به درمان دارویی نیاز داشته باشید، به احتمال زیاد تایلنول و ایبوپروفن آن را برطرف میکنند.»
فیزیوتراپی. یک فیزیوتراپیست میتواند با شما همکاری کند تا یک برنامه ورزشی برای بهبود حرکت و عملکرد شما و کاهش دردتان ایجاد کند. آنها همچنین ممکن است به شما امکان دسترسی به ابزارهای مفید دیگری مانند جکوزی، سونوگرافی و ماساژ عمیق عضلات را بدهند.
طب سوزنی. در این روش، یک متخصص طب سوزنی آموزش دیده، سوزنهای کوچک و نازکی را در نقاط مختلف پوست شما فرو میکند تا سیگنالهای درد خاصی را مختل کند.
تزریق یا بلوک عصبی. برای اسپاسم عضلانی یا درد عصبی، تزریق بیحسکنندههای موضعی یا سایر داروها ممکن است به کاهش درد شما کمک کند.
کمک روانشناختی. درمان شناختی رفتاری میتواند به “بازآموزی” درک درد مغز شما کمک کند.
امریک میگوید: «خدمات روانشناسی درد، حوزهای عظیم و رو به رشد در دنیای مدیریت درد است، بهویژه برای بیمارانی که سابقه درد مزمن یا اعتیاد به مواد افیونی یا سوءمصرف پس از جراحی دارند.»
«اگر بتوانید یک یا دو بار از طریق تماس تلفنی یا حضوری با یک روانشناس صحبت کنید، اغلب اوقات میتواند به شما کمک کند… چارچوب ذهنی خود را تنظیم مجدد کنید تا بتوانید به خودتان بگویید، “بسیار خب، من میتوانم از این شرایط عبور کنم.”»
استراتژیهایی برای موفقیت
در برخی موارد، شما و پزشکتان ممکن است تصمیم بگیرید که مواد افیونی بهترین راه برای مدیریت درد شما هستند. برای کاهش درد و خطر وابستگی:
- در مورد سابقه اعتیاد خود رک و راست باشید. در اولین فرصتی که پیدا میکنید، با پزشک خود گفتگوی صادقانهای داشته باشید. دوشر میگوید: «شما باید برای ارائهدهندگان خدمات درمانی خود کاملاً روشن کنید که این یک مشکل است و این شامل ذکر هرگونه سابقه خانوادگی نیز میشود، زیرا اعتیاد یک بیماری ارثی است.»
- اهداف مدیریت درد خود را درک کنید. دوشر میگوید، اگرچه رسیدگی به دردی که در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد میکند مهم است، اما انتظار نداشته باشید که درد نداشته باشید. او میگوید: «این ایده که ما باید بدون درد باشیم، یک ایده کاملاً منحصر به فرد آمریکایی است، اما نادرست است. این یک علامت مهم است که به بدن ما میگوید چه کاری میتوانیم و چه کاری نمیتوانیم انجام دهیم.»
- با ترسهایتان روبرو شوید. اگر از درد میترسید، احتمالاً آن را شدیدتر احساس خواهید کرد. دوشر خاطرنشان میکند، وقتی بپذیرید که قرار است کمی ناراحتی را احساس کنید، میتوانید به بدن خود کمک کنید تا آن را بهتر مدیریت کند.
- مدافع خودتان باشید. مطمئن شوید که پزشکتان از میزان راحتی شما با دارو مطلع است و محدودیتهایی را تعیین کنید که برای شما مناسب به نظر میرسند. دوشر میگوید: «میتوانید به پزشک خود بگویید: من حداقل دوز و نه بیشتر از ۳ روز را میخواهم. همچنین، لطفاً آن را دوباره برایم پر نکنید زیرا این مشکلی است که قبلاً داشتهام.»
امریک میگوید پزشک شما باید بتواند شما را در هر مسیر مدیریت دردی که برایتان مناسب است، راهنمایی کند.
او میگوید: «من بیمارانی را میبینم که سابقه سوءمصرف مواد افیونی دارند و دیگر هرگز نمیخواهند به آنها دست بزنند، بنابراین ما برنامهای برای جلوگیری از مصرف مواد افیونی پیدا میکنیم.» «سایر بیماران نگران عود اعتیاد نیستند و تا زمانی که تحت نظارت دقیق باشند، تمایل بیشتری به امتحان کردن مواد افیونی دارند.»
حتی در برخی شرایط بحرانی، مانند آسیبهای تروماتیک، راههایی برای کاهش خطر ابتلا به اعتیاد وجود دارد.
دوشر میگوید: «در موارد اورژانسی که زندگی فرد را تهدید میکنند، میتوانیم به جای گزینههای خوراکی، به اوپیوئیدهای وریدی یا عضلانی روی آوریم. به این ترتیب، خطر مصرف بیش از حد آنها صفر است. ما فقط نمیخواهیم دوباره آن کلید را روشن کنیم.»
