علائم حمله قلبی: در مواقع اضطراری چه باید کرد؟

آیا علائم حمله قلبی را می‌دانید؟ این یک وضعیت اورژانسی تهدیدکننده زندگی است که نیاز به اقدام سریع دارد. حتی علائم جزئی حمله قلبی را نیز نادیده نگیرید. درمان فوری، آسیب قلبی را کاهش داده و جان افراد را نجات می‌دهد.

شناخت علائم

این علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است. همه حملات قلبی با درد ناگهانی و شدید قفسه سینه که اکثر ما در مورد آن شنیده‌ایم، شروع نمی‌شوند. در واقع، برخی از آنها هیچ علامتی ندارند، به خصوص مواردی که در افراد مبتلا به دیابت رخ می‌دهد.

آنها ممکن است به آرامی و با درد و ناراحتی خفیف شروع شوند . آنها می‌توانند در حالت استراحت یا فعالیت رخ دهند. شدت آنها می‌تواند به سن، جنسیت و شرایط پزشکی شما بستگی داشته باشد.

علائم هشدار دهنده

موارد رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ناراحتی قفسه سینه که مانند فشار، پری یا درد فشارنده احساس می‌شود و بیش از چند دقیقه طول می‌کشد یا برطرف می‌شود و دوباره برمی‌گردد.

درد و ناراحتی که فراتر از قفسه سینه به سایر قسمت‌های بالای بدن مانند یک یا هر دو بازو، یا کمر، گردن، معده ، دندان‌ها و فک گسترش می‌یابد.

تنگی نفس بدون دلیل، با یا بدون ناراحتی قفسه سینه

علائم دیگری مانند:

• عرق سرد
• حالت تهوع یا استفراغ
• سبکی سر
• اضطراب ، سوء هاضمه
• خستگی بی‌دلیل

زنان بیشتر از مردان احتمال دارد که مشکلات دیگری مانند درد گردن، شانه ، کمر یا شکم داشته باشند.

چه کاری باید انجام دهید وقتی که آنها اتفاق می افتند

اگر شما یا کسی که با او هستید، احساس ناراحتی در قفسه سینه یا سایر علائم حمله قلبی دارید، فوراً با 115 تماس بگیرید. (برنامه محلی خود را بررسی کنید، زیرا برخی از مناطق نیاز به شماره گیری شماره دیگری دارند.) در حالی که اولین اقدام شما ممکن است این باشد که خودتان یا قربانی حمله قلبی را به بیمارستان برسانید، بهتر است آمبولانس بگیرید. پرسنل خدمات فوریت‌های پزشکی (EMS) می‌توانند در مسیر بیمارستان درمان را شروع کنند. آنها همچنین آموزش دیده‌اند که در صورت ایست قلبی ، فرد را احیا کنند .

اگر نمی‌توانید با اورژانس تماس بگیرید، فرد را به بیمارستان ببرید. اگر خودتان علائم را دارید، خودتان به بیمارستان رانندگی نکنید، مگر اینکه چاره دیگری نداشته باشید.

بسیاری از افراد درمان را به تأخیر می‌اندازند زیرا شک دارند که دچار حمله قلبی شده‌اند. آنها نمی‌خواهند دوستان و خانواده خود را نگران یا اذیت کنند.

همیشه بهتر است که ایمن باشید تا اینکه متاسف باشید.

زمان را به نفع خود در نظر بگیرید

اقدام سریع می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد. اگر بلافاصله پس از بروز علائم، داروهای حل‌کننده لخته و بازکننده عروق تجویز شوند، می‌توانند حمله قلبی را متوقف کنند و کاتتریزاسیون با قرار دادن استنت ممکن است رگ خونی بسته را باز کند . هر چه بیشتر برای درمان منتظر بمانید، احتمال زنده ماندن بیشتر کاهش و آسیب به قلب بیشتر می‌شود.

حدود نیمی از کسانی که بر اثر حمله قلبی جان خود را از دست می‌دهند، در اولین ساعت پس از شروع علائم جان خود را از دست می‌دهند.

قبل از رسیدن امدادگران چه باید کرد؟

• سعی کنید فرد را آرام نگه دارید و از او بخواهید بنشیند یا دراز بکشد.
• اگر فرد به آسپرین حساسیت ندارد، از او بخواهید یک آسپرین بچه را بجود و قورت دهد . (آسپرین وقتی جویده شود و کامل قورت داده نشود، سریع‌تر اثر می‌کند.)

اگر واجد شرایط هستید، احیای قلبی ریوی (CPR) انجام دهید

احیای قلبی ریوی ( CPR ) یکی از حلقه‌های زنجیره بقا است که انجمن قلب آمریکا آن را «زنجیره بقا» می‌نامد. زنجیره بقا مجموعه‌ای از اقدامات است که وقتی به ترتیب انجام شوند، بهترین شانس زنده ماندن را به فردی که دچار حمله قلبی شده است، می‌دهند.

در مواقع اضطراری، اولین حلقه در زنجیره بقا، دسترسی زودهنگام است. این به معنای فعال کردن سیستم اورژانس پزشکی با تماس با 115 (یا شماره‌ای که توسط طرح جامعه شما تعیین شده است) است. حلقه بعدی در زنجیره بقا، انجام احیای قلبی ریوی (CPR) تا زمان دسترسی به دفیبریلاتور است.

شایع‌ترین علت مرگ ناشی از حمله قلبی در بزرگسالان، اختلال در ریتم الکتریکی قلب به نام فیبریلاسیون بطنی است. فیبریلاسیون بطنی قابل درمان است، اما نیاز به شوک الکتریکی به قفسه سینه به نام دفیبریلاسیون دارد. اگر دفیبریلاتور به راحتی در دسترس نباشد، مرگ مغزی در کمتر از 10 دقیقه اتفاق می‌افتد.

یکی از راه‌های خرید زمان تا زمان در دسترس قرار گرفتن دفیبریلاتور، دادن تنفس مصنوعی و گردش خون همراه با احیای قلبی ریوی (CPR) است. با دادن ترکیبی از ماساژ دستی قفسه سینه و تنفس مصنوعی یا “دهان به دهان “، امدادگر می‌تواند به جای فرد دیگر نفس بکشد و به گردش مقداری از خون در بدن او کمک کند. حتی بدون تنفس دهان به دهان، احیای قلبی ریوی “فقط با دست” می‌تواند بسیار مؤثر باشد.

هر چه زودتر احیای قلبی ریوی (CPR) را به فردی که دچار ایست قلبی ریوی (عدم تنفس، عدم ضربان قلب) شده است، انجام دهید، احتمال احیا بیشتر است. با انجام CPR، جریان خون اکسیژن‌دار را به قلب و مغز تا زمان در دسترس قرار گرفتن دفیبریلاتور حفظ می‌کنید.

از آنجا که تا ۸۰٪ از ایست‌های قلبی در خانه اتفاق می‌افتد، به احتمال زیاد شما احیای قلبی ریوی (CPR) را روی یکی از اعضای خانواده یا عزیزان خود انجام می‌دهید.

یادگیری احیای قلبی ریوی (CPR) کار سختی نیست و بسیاری از سازمان‌ها، از جمله انجمن قلب آمریکا، صلیب سرخ آمریکا، مراکز اجتماعی محلی، باشگاه‌های سلامت و YMCAها، دوره‌های آموزشی ارائه می‌دهند.

توجه: این اطلاعات فقط به عنوان راهنمایی برای یادگیری احیای قلبی ریوی (CPR) در نظر گرفته شده است. این اطلاعات جایگزین دوره رسمی احیای قلبی ریوی (CPR) نیست. اگر علاقه‌مند به گذراندن دوره احیای قلبی ریوی هستید، با انجمن قلب آمریکا به شماره 800-AHA-USA1 (800-242-8721) یا با صلیب سرخ آمریکا از طریق تلفن به شعبه محلی خود تماس بگیرید.

هرگز احیای قلبی ریوی (CPR) را روی شخص دیگری تمرین نکنید، زیرا ممکن است به او آسیب بزنید. همچنین توجه داشته باشید که روش «CPR با سرفه» که در اینترنت تبلیغ می‌شود، جایگزین پذیرفته‌شده‌ای برای CPR واقعی نیست. سرفه کردن برای حفظ جریان خون به مغز، در عمل یا تئوری کارساز نیست.

اگر می‌توانید از دستگاه شوک خودکار خودکار (AED) استفاده کنید

در برخی مناطق کشور، دفیبریلاتورهای کامپیوتری ساده، که به عنوان دفیبریلاتورهای خارجی خودکار یا AED شناخته می‌شوند، ممکن است برای استفاده عموم یا اولین فردی که در صحنه حاضر می‌شود، در دسترس باشند. هدف این است که در صورت نیاز، در اسرع وقت به دفیبریلاسیون دسترسی پیدا کنیم. احیای قلبی ریوی (CPR) همراه با AED می‌تواند میزان بقا را برای ایست قلبی ناگهانی به طور چشمگیری افزایش دهد . در صورت وجود، این دفیبریلاسیون زودهنگام به حلقه بعدی در زنجیره بقا تبدیل می‌شود.

دستگاه‌های شوک خودکار قلبی (AED) از طریق دیواره قفسه سینه به قلب شوک الکتریکی وارد می‌کنند. این دستگاه دارای کامپیوترهای داخلی است که ریتم قلب قربانی را بررسی می‌کنند، تشخیص می‌دهند که آیا دفیبریلاسیون لازم است یا خیر، و سپس شوک را ارسال می‌کنند. راهنماهای صوتی یا تصویری، کاربر را در طول فرآیند راهنمایی می‌کنند.

بیشتر دستگاه‌های شوک خودکار قلبی (AED) طوری طراحی شده‌اند که توسط افراد غیرپزشکی مانند پرسنل آتش‌نشانی، افسران پلیس، نجات غریق، مهمانداران هواپیما، نگهبانان امنیتی، معلمان، رهگذران و حتی اعضای خانواده افرادی که در معرض خطر بالای مرگ ناگهانی قلبی هستند، قابل استفاده باشند.

دستگاه‌های شوک خودکار (AED) نمی‌توانند به فردی که دچار ایست قلبی نشده است شوک الکتریکی وارد کنند. دستگاه شوک خودکار فقط قلبی را که ریتم غیرطبیعی دارد درمان می‌کند. اگر فردی دچار ایست قلبی بدون چنین ریتمی باشد، قلب به جریان‌های الکتریکی پاسخ نخواهد داد. احیای قلبی ریوی (CPR) باید تا رسیدن اورژانس پزشکی انجام شود.

به محض رسیدن واحد اورژانس، حلقه بعدی در زنجیره بقا، مراقبت‌های اولیه پیشرفته احیای قلبی ریوی است . این شامل تجویز داروها ، استفاده از دستگاه‌های تنفسی مخصوص و در صورت نیاز ارائه شوک‌های دفیبریلاسیون بیشتر می‌شود.

آماده باشید

هیچ‌کس قصد حمله قلبی ندارد. بهتر است آماده باشید. اقداماتی که می‌توانید قبل از شروع علائم انجام دهید عبارتند از:

• فهرست علائم حمله قلبی و علائم هشدار دهنده را به خاطر بسپارید.
• به یاد داشته باشید که باید ظرف ۵ دقیقه از شروع آنها با 115 تماس بگیرید.
• با خانواده و دوستان خود در مورد علائم هشدار دهنده و اهمیت تماس فوری با 115 صحبت کنید.
• عوامل خطر خود را بشناسید و هر کاری که می‌توانید برای کاهش آنها انجام دهید.
• یک برنامه‌ی نجات از حمله‌ی قلبی تهیه کنید که شامل اطلاعاتی در مورد داروهایی که مصرف می‌کنید، آلرژی‌هایتان ، شماره پزشکتان و افرادی باشد که در صورت مراجعه به بیمارستان باید با آنها تماس بگیرید. این اطلاعات را در کیف پول خود نگه دارید.
• در صورت بروز شرایط اضطراری، ترتیبی دهید که کسی از افراد تحت تکفل شما مراقبت کند.
• یادگیری احیای قلبی ریوی (CPR) برای عزیزانتان