علل اصلی مشکلات چشمی

بیشتر افراد در برهه‌ای از زمان دچار مشکلات چشمی می‌شوند. برخی از آنها جزئی هستند و خود به خود از بین می‌روند، یا به راحتی در خانه قابل درمان هستند. برخی دیگر به مراقبت متخصص نیاز دارند.

چه چشمانتان مثل قبل نباشد، یا هیچ‌وقت به این خوبی نبوده باشد، کارهایی هست که می‌توانید برای بازگرداندن سلامت چشمانتان انجام دهید.

ببینید آیا هیچ یک از این مشکلات رایج برایتان آشنا به نظر می‌رسد یا خیر. و اگر علائم شما واقعاً بد هستند یا ظرف چند روز بهبود نمی‌یابند، همیشه با پزشک مشورت کنید.

خستگی چشم

هر کسی که ساعت‌ها مطالعه می‌کند، با کامپیوتر کار می‌کند یا مسافت‌های طولانی رانندگی می‌کند، این مورد را می‌داند. این اتفاق زمانی می‌افتد که بیش از حد از چشمان خود استفاده می‌کنید. آنها خسته می‌شوند و مانند هر قسمت دیگری از بدن شما نیاز به استراحت دارند.

اگر چشمانتان احساس خستگی می‌کنند، کمی به آنها استراحت دهید. اگر بعد از چند روز هنوز خسته بودند، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که مشکل دیگری نیست.

قرمزی چشم

چشمات انگار پر از خون شده. چرا؟

سطح آنها پوشیده از رگ‌های خونی است که هنگام تحریک یا عفونت منبسط می‌شوند و همین امر باعث قرمزی چشم‌ها می‌شود.

خستگی چشم می‌تواند این کار را انجام دهد، و همچنین می‌تواند تا دیروقت خوابیدن، کمبود خواب یا آلرژی باشد. اگر علت آن آسیب‌دیدگی است، آن را با پزشک خود بررسی کنید.

قرمزی چشم می‌تواند نشانه‌ی بیماری چشمی دیگری مانند ورم ملتحمه ( چشم صورتی ) یا آسیب ناشی از آفتاب سوختگی ناشی از عدم استفاده از عینک آفتابی در طول سال‌ها باشد. اگر قطره‌های چشمی بدون نسخه و استراحت مشکل را برطرف نکردند، به پزشک مراجعه کنید.

شب کوری

آیا دیدن در شب، به خصوص هنگام رانندگی، دشوار است؟ آیا پیدا کردن راه در مکان‌های تاریک، مانند سینماها، دشوار است؟

این شبیه شب کوری است. این یک علامت است، نه یک مشکل به خودی خود. نزدیک‌بینی، آب مروارید، قوز قرنیه و کمبود ویتامین A همگی باعث نوعی شب کوری می‌شوند که پزشکان می‌توانند آن را درمان کنند.

برخی افراد با این مشکل متولد می‌شوند، یا ممکن است از یک بیماری دژنراتیو که شبکیه را درگیر می‌کند، ایجاد شود و معمولاً قابل درمان نیست. اگر این مشکل را دارید، باید در مناطق کم‌نور بسیار مراقب باشید.

تنبلی چشم

تنبلی چشم یا آمبلیوپی زمانی اتفاق می‌افتد که یک چشم به درستی رشد نمی‌کند. بینایی در آن چشم ضعیف‌تر است و تمایل دارد که “تنبلانه” حرکت کند در حالی که چشم دیگر ثابت می‌ماند. این بیماری در نوزادان، کودکان و بزرگسالان دیده می‌شود و به ندرت هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درمان برای نوزادان و کودکان باید فوراً انجام شود.

اگر تنبلی چشم در اوایل کودکی تشخیص داده و درمان شود، می‌توان از مشکلات بینایی مادام‌العمر جلوگیری کرد. درمان شامل عینک یا لنزهای تماسی اصلاحی و استفاده از چشم‌بند یا سایر راهکارها برای وادار کردن کودک به استفاده از چشم تنبل است.

انحراف چشم (استرابیسم) و نیستاگموس

اگر چشمان شما هنگام نگاه کردن به چیزی در یک راستا قرار ندارند، ممکن است دچار استرابیسم باشید. همچنین ممکن است آن را با نام‌های لوچی چشم یا انحراف چشم نیز شنیده باشید.

این مشکل به خودی خود برطرف نمی‌شود. گاهی اوقات می‌توانید برای تقویت عضلات ضعیف چشم، به متخصص بینایی‌سنجی مراجعه کنید. اغلب، احتمالاً برای اصلاح آن به یک  چشم‌پزشک یا جراح چشم نیاز خواهید داشت. برای اصلاح آن به یک چشم‌پزشک یا متخصص چشم نیاز خواهید داشت.

در نیستاگموس ، چشم تمام مدت خود به خود حرکت می‌کند یا “می‌لرزد”. 

درمان‌های زیادی از جمله بینایی‌درمانی برای تقویت چشمان شما وجود دارد. جراحی نیز یکی از گزینه‌هاست. پزشک چشمان شما را معاینه می‌کند تا ببیند کدام درمان ممکن است برای شما بهتر باشد.

کوررنگی

وقتی نمی‌توانید رنگ‌های خاصی را ببینید، یا نمی‌توانید تفاوت بین آنها را تشخیص دهید (معمولاً قرمز و سبز)، ممکن است دچار کوررنگی باشید. این اتفاق زمانی می‌افتد که سلول‌های رنگی در چشم شما (که پزشک آنها را سلول‌های مخروطی می‌نامد) وجود ندارند یا کار نمی‌کنند.

وقتی که این بیماری در شدیدترین حالت خود باشد، فقط می‌توانید سایه‌های خاکستری آن را ببینید، اما این مورد نادر است. اکثر افرادی که به آن مبتلا هستند، با آن متولد می‌شوند، اما ممکن است در مراحل بعدی زندگی در اثر مصرف برخی داروها و بیماری‌ها به آن مبتلا شوید. پزشک می‌تواند به شما بگوید چه چیزی مقصر است. احتمال ابتلای مردان به این بیماری در بدو تولد بسیار بیشتر از زنان است.

چشم پزشک شما می‌تواند با یک آزمایش ساده آن را تشخیص دهد. اگر با این بیماری متولد شده‌اید، درمانی وجود ندارد، اما لنزهای تماسی و عینک‌های مخصوص می‌توانند به برخی افراد کمک کنند تا تفاوت بین رنگ‌های خاص را تشخیص دهند.

یووئیت

این نام برای گروهی از بیماری‌ها است که باعث التهاب یووه‌آ می‌شوند. یووه‌آ لایه میانی چشم است که حاوی بیشتر رگ‌های خونی است.

این بیماری‌ها می‌توانند بافت چشم را از بین ببرند و حتی باعث از دست دادن چشم شوند. افراد در هر سنی می‌توانند به آن مبتلا شوند. علائم ممکن است به سرعت از بین بروند یا برای مدت طولانی ادامه داشته باشند.

افراد مبتلا به بیماری‌های سیستم ایمنی مانند ایدز، آرتریت روماتوئید یا کولیت اولسراتیو ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به یووئیت باشند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید
• درد چشم
• قرمزی چشم
• حساسیت به نور

اگر این علائم را دارید و ظرف چند روز از بین نرفتند، به پزشک مراجعه کنید. بسته به نوع التهاب عنبیه، انواع مختلفی از درمان وجود دارد.

پیرچشمی

این اتفاق زمانی می‌افتد که شما، با وجود دید خوب در فاصله دور، توانایی دیدن واضح اشیاء نزدیک و نوشته‌های ریز را از دست می‌دهید.

بعد از ۴۰ سالگی یا بیشتر، ممکن است مجبور شوید کتاب یا سایر مطالب خواندنی را دورتر از چشمان خود نگه دارید تا خواندن آن آسان‌تر شود. انگار دست‌هایتان خیلی کوتاه است.

عینک مطالعه، لنزهای تماسی و سایر روش‌ها می‌توانند برای بازیابی بینایی خوب هنگام مطالعه استفاده شوند.

شناورها

اینها نقاط یا لکه‌های کوچکی هستند که در میدان دید شما شناورند. اکثر مردم آنها را در اتاق‌های روشن یا در فضای باز در یک روز روشن مشاهده می‌کنند.

مگس‌پران‌ها معمولاً طبیعی هستند، اما گاهی اوقات می‌توانند نشانه‌ی یک مشکل جدی‌تر چشمی مانند جداشدگی شبکیه باشند. این زمانی است که شبکیه در پشت چشم شما از لایه زیرین جدا می‌شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، ممکن است همراه با مگس‌پران‌ها، جرقه‌های نورانی یا سایه‌های تیره‌ای را در لبه‌ی دید خود مشاهده کنید.

اگر متوجه تغییر ناگهانی در نوع یا تعداد لکه‌ها یا جرقه‌هایی که می‌بینید یا یک «پرده» تاریک جدید در دید محیطی خود شدید، در اسرع وقت به چشم پزشک مراجعه کنید.

خشکی چشم

این اتفاق زمانی می‌افتد که چشمان شما نمی‌توانند به اندازه کافی اشک با کیفیت خوب تولید کنند. ممکن است احساس کنید چیزی در چشم شما وجود دارد یا در حال سوختن است. به ندرت، در موارد شدید، خشکی شدید می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. برخی از درمان‌ها عبارتند از:

• استفاده از دستگاه رطوبت ساز در خانه
• قطره‌های چشمی مخصوصی که مانند اشک واقعی عمل می‌کنند
• بستن مجاری اشک برای کاهش ترشح
• Lipiflow، روشی که از گرما و فشار برای درمان خشکی چشم استفاده می‌کند
• کرم پلک تستوسترون
• مکمل‌های غذایی حاوی روغن ماهی و امگا ۳

اگر مشکل خشکی چشم شما مزمن است، ممکن است به بیماری خشکی چشم مبتلا باشید. پزشک شما می‌تواند قطره‌های دارویی مانند سیکلوسپورین ( Cequa ، Restasis)، لیفتیگراست (Xiidra) یا اسپری بینی Tyrvaya را برای تحریک تولید اشک تجویز کند.

پارگی بیش از حد

این هیچ ربطی به احساسات شما ندارد. ممکن است به نور، باد یا تغییرات دما حساس باشید. سعی کنید با محافظت از چشمان خود یا استفاده از عینک آفتابی (از فریم‌های دورپیچ استفاده کنید — آنها باد بیشتری را نسبت به انواع دیگر مسدود می‌کنند) از آنها محافظت کنید.

اشک‌ریزی همچنین ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل جدی‌تر مانند عفونت چشم یا انسداد مجرای اشک باشد. چشم پزشک شما می‌تواند هر دوی این شرایط را درمان یا اصلاح کند.

آب مروارید

اینها نواحی کدر هستند که در عدسی چشم ایجاد می‌شوند.

یک عدسی سالم مانند عدسی دوربین شفاف است. نور از طریق آن به شبکیه شما – پشت چشم شما که تصاویر در آن پردازش می‌شوند – می‌رسد. وقتی آب مروارید دارید، نور نمی‌تواند به راحتی از آن عبور کند. نتیجه: شما نمی‌توانید به خوبی ببینید و ممکن است در شب متوجه تابش خیره کننده یا هاله در اطراف چراغ‌ها شوید.

آب مروارید اغلب به آرامی ایجاد می‌شود. آنها علائمی مانند درد، قرمزی یا اشک‌ریزی در چشم ایجاد نمی‌کنند.

برخی کوچک می‌مانند و بینایی شما را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند. اگر پیشرفت کنند و بینایی شما را تحت تأثیر قرار دهند، جراحی تقریباً همیشه برای بازگرداندن آن مؤثر است.

گلوکوم (آب سیاه)

چشم شما مانند یک لاستیک است: مقداری فشار داخل آن طبیعی و بی‌خطر است. اما سطوح خیلی بالا می‌تواند به عصب بینایی شما آسیب برساند. گلوکوم نام گروهی از بیماری‌ها است که باعث این بیماری می‌شوند.

یک نوع رایج آن، گلوکوم زاویه باز اولیه است. اکثر افرادی که به آن مبتلا هستند، علائم اولیه یا درد ندارند. بنابراین مهم است که معاینات منظم چشم خود را ادامه دهید.

این اتفاق اغلب نمی‌افتد، اما گلوکوم می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• آسیب به چشم
• رگ‌های خونی مسدود شده
• اختلالات التهابی چشم

درمان شامل قطره‌های چشمی تجویزی یا جراحی است.

اختلالات شبکیه

شبکیه یک لایه نازک در پشت چشم شماست که از سلول‌هایی تشکیل شده است که تصاویر را جمع‌آوری کرده و به مغز منتقل می‌کنند. اختلالات شبکیه می‌توانند به سلول‌های شبکیه آسیب رسانده و این انتقال را مسدود کنند. انواع مختلفی از این اختلالات وجود دارد:

• دژنراسیون ماکولا وابسته به سن به از کار افتادن بخش کوچکی از شبکیه به نام ماکولا اشاره دارد.
• رتینوپاتی دیابتی آسیب به رگ‌های خونی در شبکیه شما است که در اثر دیابت ایجاد می‌شود.
• جداشدگی شبکیه زمانی اتفاق می‌افتد که شبکیه از لایه زیرین خود جدا شود.

تشخیص زودهنگام و درمان این بیماری‌ها مهم است.

ورم ملتحمه (چشم صورتی)

در این بیماری، بافتی که پشت پلک‌های شما را می‌پوشاند و صلبیه شما را می‌پوشاند، ملتهب می‌شود. این می‌تواند باعث قرمزی، خارش، سوزش، اشک‌ریزش، ترشح یا احساس وجود چیزی در چشم شما شود.

افراد در هر سنی می‌توانند به آن مبتلا شوند. علل آن شامل عفونت، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و محرک‌ها یا آلرژی‌ها است.

دست‌هایتان را مرتب بشویید تا احتمال ابتلا به آن را کاهش دهید.

بیماری‌های قرنیه

قرنیه، “پنجره” شفاف و گنبدی شکل در جلوی چشم شماست. این عضو به متمرکز کردن نوری که وارد می‌شود کمک می‌کند. بیماری، عفونت، آسیب و قرار گرفتن در معرض سموم می‌تواند به آن آسیب برساند. علائم عبارتند از:

• قرمزی چشم
• چشمان آبکی
• درد
• کاهش بینایی یا اثر هاله

روش‌های اصلی درمان شامل موارد زیر است:

• تجویز عینک یا لنز جدید
• قطره‌های چشمی دارویی
• عمل جراحی

مشکلات پلک

پلک‌های شما کارهای زیادی برای شما انجام می‌دهند. آن‌ها از چشم شما محافظت می‌کنند، اشک را روی سطح آن پخش می‌کنند و میزان نوری که می‌تواند وارد شود را محدود می‌کنند.

درد، خارش ، اشک‌ریزش و حساسیت به نور از علائم شایع مشکلات پلک هستند. همچنین ممکن است دچار اسپاسم پلک زدن یا التهاب لبه‌های بیرونی پلک در نزدیکی مژه‌های خود شوید.

درمان می‌تواند شامل تمیز کردن مناسب، دارو یا جراحی باشد.

تغییرات بینایی

با افزایش سن، ممکن است متوجه شوید که نمی‌توانید به خوبی گذشته ببینید. این طبیعی است. احتمالاً به عینک یا لنز تماسی نیاز خواهید داشت. ممکن است برای اصلاح بینایی خود، جراحی ( لیزیک ) را انتخاب کنید. اگر از قبل عینک دارید، ممکن است به نسخه قوی‌تری نیاز داشته باشید.

با افزایش سن، بیماری‌های جدی‌تری نیز رخ می‌دهند. بیماری‌های چشمی مانند دژنراسیون ماکولا ، گلوکوم و آب مروارید می‌توانند باعث مشکلات بینایی شوند. علائم این اختلالات بسیار متفاوت است، بنابراین معاینات چشم خود را به طور منظم انجام دهید.

برخی از تغییرات بینایی می‌توانند خطرناک باشند و نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری دارند. هر زمان که دچار از دست دادن ناگهانی بینایی شدید، یا همه چیز تار به نظر می‌رسد – حتی اگر موقت باشد – فوراً به پزشک مراجعه کنید. به اورژانس مراجعه کنید یا با 115 تماس بگیرید.

مشکلات مربوط به لنزهای تماسی

آنها برای بسیاری از افراد به خوبی عمل می‌کنند، اما باید از آنها مراقبت کنید. قبل از لمس آنها دست‌های خود را بشویید. دستورالعمل‌های مراقبتی همراه با نسخه خود را دنبال کنید. و این قوانین را رعایت کنید:

• هرگز آنها را با قرار دادن در دهان خود خیس نکنید. این کار می‌تواند احتمال عفونت را افزایش دهد.
• مطمئن شوید که لنزهایتان به درستی در چشم قرار می‌گیرند، تا چشمانتان را خراش ندهند.
• از قطره‌های چشمی استفاده کنید که روی آنها نوشته شده برای لنزهای تماسی بی‌خطر هستند.
• هرگز از محلول‌های نمکی خانگی استفاده نکنید. اگرچه برخی از لنزها برای خوابیدن با آنها توسط FDA تأیید شده‌اند، اما انجام این کار خطر عفونت جدی را افزایش می‌دهد.

اگر همه چیز را درست انجام دادید و هنوز با لنزهای تماسی خود مشکل دارید، به چشم پزشک خود مراجعه کنید. ممکن است آلرژی، خشکی چشم داشته باشید یا فقط با عینک بهتر باشید. وقتی مشکل را فهمیدید، می‌توانید تصمیم بگیرید که چه چیزی برای شما بهتر است.