آنچه در این مطلب خواهید دید
اگر دچار پرخوری عصبی هستید، ممکن است در مورد عادات غذایی خود احساس افسردگی کنید. یا شاید این احساسات باعث شود بیشتر غذا بخورید. در هر صورت، می‌توانید بهتر شوید.
دکتر تیموتی برورتون، مدیر اجرایی پزشکی در مرکز اختلالات خوردن هارت در کلمبیا، کارولینای جنوبی، می‌گوید: «افراد به‌طور کامل بهبود می‌یابند و حالشان خوب می‌ماند.»
وقتی کسی افسرده است و به پرخوری افراطی روی می‌آورد، تشخیص اینکه آیا یکی از این دو بیماری باعث دیگری می‌شود یا ربطی به هم ندارند، دشوار است. افسردگی پس از پرخوری برای افراد امری رایج است.
خبر خوب این است که برای هر دو بیماری درمان وجود دارد. گاهی اوقات، درمان افسردگی به فرد کمک می‌کند تا پرخوری را متوقف کند.
حقایق سریع
- حدود نیمی از افرادی که پرخوری عصبی دارند، دچار اختلال خلقی مانند افسردگی هستند.
- بعضی افراد در تلاش برای بی‌حس کردن احساسات غم و ناامیدی، به پرخوری روی می‌آورند.
- بسیاری از کسانی که پرخوری می‌کنند و در حال حاضر افسرده نیستند، سابقه افسردگی دارند .
همچنین، ممکن است شما با خطر ابتلا به هر دو بیماری متولد شده باشید. دکتر سینتیا بولیک، استاد برجسته اختلالات خوردن در دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل، می‌گوید: همان ژن‌های دخیل در افسردگی ممکن است در اختلالات خوردن و اضطراب نیز نقش داشته باشند.
اختلال پرخوری افراطی ممکن است با تغییرات در همان مواد شیمیایی مغز که بر افسردگی نیز تأثیر می‌گذارند، مرتبط باشد.
یافتن راهنما
اگر افسردگی دارید، به دنبال درمان باشید. اگر کمک نگیرید، بهبودی از اختلال پرخوری عصبی دشوارتر است . همچنین ممکن است احتمال بازگشت به حالت اولیه را افزایش دهد.
دکتر راسل مارکس، مدیر ارشد علمی انجمن ملی اختلالات خوردن، می‌گوید: «حداقل، شما به یک ارزیابی حرفه‌ای خوب نیاز دارید.»
- پزشک مراقبت‌های اولیه شما نقطه شروع خوبی است، اگرچه ممکن است تجربه زیادی در درمان افسردگی یا اختلالات خوردن نداشته باشد.
- احتمالاً لازم است به روانپزشک، روانشناس یا مددکار اجتماعی بالینی نیز مراجعه کنید .
- همکاری با یک متخصص تغذیه نیز ممکن است مفید باشد.
مارکس می‌گوید هر متخصص سلامت روان تجربه درمان اختلالات خوردن را ندارد. با این حال، تمام کسانی که آموزش دیده‌اند، حداقل باید بتوانند بیماری شما را تشخیص دهند و در صورت لزوم، شما را به جای دیگری ارجاع دهند.
درمان
هیچ درمان قطعی و یکسانی برای اختلال پرخوری وجود ندارد. این موضوع به ویژه در صورتی که افسردگی نیز داشته باشید، صادق است. اگر هر دو بیماری را داشته باشید، پزشک ممکن است گفتاردرمانی و دارو را توصیه کند .
بولیک می‌گوید، محققان نوعی از گفتاردرمانی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) را برای درمان افسردگی ابداع کرده‌اند. این روش اکنون یکی از موثرترین راه‌ها برای درمان اختلال پرخوری نیز هست.
بروئرتون می‌گوید: «برای افسردگی خفیف تا متوسط، CBT احتمالاً به اندازه دارودرمانی مفید است.»
CBT به شما می‌آموزد که افکار و عادات منفی را تشخیص دهید و آنها را به افکار و عادات سالم‌تر تبدیل کنید. بروئرتون می‌گوید: «برای مثال، هر بار که از کنار یک رستوران فست فود خاص عبور می‌کنید، ممکن است فکر کنید که باید یک چیزبرگر دوبل با سیب‌زمینی سرخ‌کرده و کوکاکولا بخورم.» «اما در واقع لازم نیست آن غذاها را بخورید. حتی لازم نیست از کنار آن رستوران عبور کنید. می‌توانید مسیر دیگری را انتخاب کنید.»
دارو
اگر اختلال پرخوری و افسردگی دارید، پزشک ممکن است دارو تجویز کند . برخی از داروهای مورد استفاده عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی: این داروها مواد شیمیایی خاصی را در مغز هدف قرار می‌دهند تا به تقویت خلق و خوی شما کمک کنند. بروئرتون می‌گوید: همین مواد شیمیایی “در اشتها و [احساس سیری] و همچنین تنظیم خلق و خو نقش دارند.”
- محرک‌ها: این داروها انرژی و تمرکز را افزایش می‌دهند که می‌تواند به کاهش علائم افسردگی کمک کند. لیزدگزامفتامین دی‌مسیلات (ویوانس) یک محرک است که برای درمان اختلال پرخوری تأیید شده است. مطالعات نشان می‌دهد که این دارو به کنترل رفتار تکانشی که می‌تواند منجر به پرخوری شود، کمک می‌کند.
