آنچه در این مطلب خواهید دید
دوباره برگشتی به پرخوری؟؟؟؟ از خودت ناامید شدی؟ احساس خیلی بدی داری.
نگران نباش تو می‌توانی به جایی که می‌خواهی برگردی.
۱. خودتان را سرزنش نکنید.
هر کسی که در آن شرایط بوده باشد، این احساس را می‌شناسد. عواقب پرخوری بدترین است.
کریستین هیرش، دستیار اداری اهل کلیولند هایتس، اوهایو، که سال‌هاست با پرخوری دست و پنجه نرم می‌کند، می‌گوید: «از نظر احساسی و ذهنی، واقعاً خودت را نابود کرده‌ای.»
«افرادی که پرخوری می‌کنند، خیلی عجولانه و هیجان‌انگیز است… مثل کسی است که دنبال مواد مخدر می‌گردد. غذا برای افرادی که پرخوری می‌کنند، حکم مواد مخدر را دارد. بنابراین احساسات و استرس و فهمیدن اینکه چگونه می‌خواهید به خواسته‌تان برسید، و در واقع به آن برسید و قبل از اینکه کشف شوید، آن را فرو بنشانید… شما خسته می‌شوید .»
این تازه اولشه. وقتی پرخوری‌ات تموم بشه، همه احساسات منفی شروع می‌کنن به انباشته شدن.
«شرم و ناامیدی زیادی وجود دارد، آنها اغلب از خودشان خشم زیادی دارند.» این را آن کرنی-کوک، روانشناس موسسه روان‌درمانی سینسیناتی می‌گوید.
هیرش موافق است.
او می‌گوید: «شما این حس طاقت‌فرسا را دارید که «واقعاً خرابش کردم»».
شاید اولین چیزی که باید بعد از پرخوری بدانید این است که — این اتفاق می‌افتد.
ایمی پرشینگ، مدیر بالینی مرکز اختلالات خوردن در آن آربر، میشیگان، می‌گوید: «یکی از چیزهایی که همیشه به مردم می‌گویم این است که… شما به سمت پرخوری خواهید رفت. اینگونه است که ما تاب‌آوری را ایجاد می‌کنیم، اینگونه است که توانایی اصلاح مسیر را در خود ایجاد می‌کنیم. اینگونه است که یاد می‌گیریم چگونه در بهبودی بمانیم.»
او همچنین یک معتاد به پرخوری است که دوباره ترک کرده است.
او می‌گوید: «بهبودی به معنای هرگز دوباره پرخوری نکردن نیست.» بلکه به معنای «کاهش دفعات و شدت کمتر و کمتر است، و ما خیلی سریع‌تر می‌توانیم از چرخه آن خارج شویم، تشخیص دهیم چه اتفاقی افتاده است و آن نیازها را از راه‌های دیگر برآورده کنیم.»
«این همان بهبودی است — نه اینکه دیگر هرگز پرخوری نکنیم.»
به عبارت دیگر، بعد از وقوع یکی از این اتفاقات، به خودتان سخت نگیرید.
هیرش می‌گوید: «من همیشه می‌گویم که باید از احساس گناه عبور کنید. نمی‌توانید آن را تغییر دهید. اینطور نیست که شما قدرت‌های خارق‌العاده‌ای داشته باشید و بتوانید زمان را یک ساعت به عقب برگردانید. کار تمام است.»
«سرزنش کردن خودت واقعاً آسان است. اما هیچ چیز خوبی از شکنجه دادن خودت حاصل نمی‌شود.»
در عوض، برای مراقبت از خودتان وقت بگذارید، همانطور که پرشینگ می‌گوید، با بدنتان «دوست» شوید. بدانید که بدنتان خانه شماست، نه تابلویی که به دنیا نشان می‌دهید.
پرشینگ می‌گوید: «به خودتان بگویید: «بدن من الان به همان اندازه قبل از پرخوری، شایسته عشق و احترام است. الان برای مراقبت از بدنم در این لحظه به چه چیزی نیاز دارم؟»»
۲. بفهمید چه مشکلی پیش آمده است.
بعد از پرخوری، وقت کمی بررسی است. چه چیزی ممکن است باعث شروع پرخوری شده باشد؟ گرسنگی ؟ (افراد پرخور اغلب قبل از پرخوری به خودشان گرسنگی می‌دهند و چرخه‌ای را آغاز می‌کنند که گاهی اوقات شکستن آن دشوار است.) غم؟ برخورد منفی با کسی؟
کرنی-کوک می‌گوید: «شما باید واقعاً کنجکاو باشید که چرا سه هفته است این کار را نکرده‌اید و چرا امروز این اتفاق افتاده است. «در روابط من چه اتفاقی می‌افتد ؟ آیا واقعاً گرسنه بودم؟ آیا واقعاً خسته بودم ؟» آن را به عنوان یک منبع اطلاعات ببینید.»
هر چه که هست، آن را شناسایی و درک کنید. این می‌تواند دفعه‌ی بعد به شما کمک کند.
کاتلین اشتون، روانشناس کلینیک کلیولند، می‌گوید: «تشخیص اینکه چه اتفاقی برای پرخوری می‌افتد و سپس برداشتن گام‌هایی برای رهایی از آن می‌تواند واقعاً به شما کمک کند تا از تبدیل شدن آن به یک اتفاق هفتگی جلوگیری کنید. بازگشت به مسیر درست در اسرع وقت واقعاً مهم است.»
۳. به برنامه خود پایبند باشید.
کرنی-کوک برای کسانی که پرخوری می‌کنند، یک آیین ساده دارد. این آیین با مسواک زدن دندان‌ها شروع می‌شود . این به معنای پایان پرخوری و شروع تعهدی جدید به سلامتی است.
او می‌گوید: «احساس بسیاری از کسانی که پرخوری می‌کنند این است که می‌گویند: «لعنتی، خیلی زیاده‌روی کردم. می‌گذارم حسابی از کوره در بروم.» «می‌خواهم آنها شروع کنند به گفتن اینکه «خب، پرخوری کردم. حالا، برای ۲۴ ساعت آینده، فوراً به تغذیه سالم برمی‌گردم .»»
این به معنای رژیم گرفتن یا نخوردن غذا نیست – چیزی که متخصصان آن را «محدود کردن» می‌نامند – تا سعی کنند پرخوری را جبران کنند. این کار اغلب منجر به پرخوری بیشتر می‌شود.
ایده این است که به روال عادی خود، از جمله ورزش، برگردید . رفتن به باشگاه می‌تواند به شما در مقابله با استرس ناشی از پرخوری کمک کند و به خلق و خوی شما نیز کمک خواهد کرد.
۴. بیرون بروید و خوش بگذرانید.
تعداد کمی از پرخوری‌ها در رستوران یا در مقابل خانواده یا دوستان اتفاق می‌افتد.
اشتون می‌گوید: «این واقعاً بیماری انزوا است.»
برای ترک پرخوری یا جلوگیری از پرخوری مجدد، اغلب مفید است که از خانه بیرون بروید و از یخچال دور شوید و زمانی را برای انجام کاری که دوست دارید اختصاص دهید. مثلاً سگ خود را برای پیاده‌روی بیرون ببرید، به سینما بروید یا در کلاس‌های آموزشی شرکت کنید.
هیرش می‌گوید: «وقتی کسی متوجه شود که غذا تنها چیزی نیست که می‌تواند تنهایی، درد ، خشم و غم را از بین ببرد — و کلی کارهای واقعاً عالی دیگر برای انجام دادن وجود دارد، وقتی این را بفهمد و فعالیت دیگری یا چندین فعالیت پیدا کند، جدا کردن خودش از غذا برایش آسان‌تر و آسان‌تر می‌شود.»
۵. درخواست کمک کنید.
خانواده، دوستان و متخصصانی را پیدا کنید که می‌توانند کمک کنند. بسیاری از افراد و سازمان‌ها، از جمله گروه‌های آنلاین متشکل از افرادی که با پرخوری افراطی دست و پنجه نرم می‌کنند، در کنار شما هستند. از ۱٪ تا ۵٪ آمریکایی‌ها اختلال پرخوری افراطی دارند . آنها بخشی از بیش از ۳۰ میلیون آمریکایی هستند که در طول زندگی خود دچار اختلال خوردن خواهند شد.
تو تنها نیستی.
اشتون می‌گوید: «این چیزی نیست که مردم معمولاً در مورد آن صحبت کنند. شرم زیادی با آن همراه است. و اغلب، برای آنها شرم‌آور است که ببینند چه اتفاقی دارد می‌افتد؛ آنها از فکر کردن و صحبت کردن در مورد آن اجتناب می‌کنند. قطعاً مواجهه با آن شجاعت و جسارت زیادی می‌طلبد. اما اگر با آن روبرو شوید، درمان‌های خوب زیادی وجود دارد. و واقعاً می‌تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.»
لازم به ذکر است که اختلال پرخوری افراطی اکنون در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به خوبی تعریف شده است و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) شروع به ارزیابی و تأیید داروهای مخصوص آن کرده است.
با پزشک خود در مورد گزینه‌هایتان صحبت کنید.
