آنچه در این مطلب خواهید خواند
اگر هنگام میگرن با حالت تهوع و استفراغ مواجه می‌شوید ، تنها نیستید. تحقیقات نشان می‌دهد که حدود ۶۰٪ از افراد در طول برخی یا تمام دوره‌های میگرن خود این علائم را دارند.
حالت تهوع و استفراغ علاوه بر اینکه شما را ناراحت می‌کند، اثربخشی داروهای خوراکی برای درمان میگرن را کاهش می‌دهد. اینجاست که داروهای ضد تهوع – داروهایی که حالت تهوع و استفراغ را کاهش می‌دهند – وارد عمل می‌شوند. مصرف آنها قبل یا همزمان با درمان میگرن می‌تواند به پایین ماندن اثر این داروها کمک کند.
داروهای تجویزی برای حالت تهوع
داروهایی که پزشک برای کمک به حالت تهوع و استفراغ در میگرن تجویز می‌کند، به عنوان آنتاگونیست‌های دوپامین شناخته می‌شوند. دوپامین یک انتقال‌دهنده عصبی است – مولکولی که پیام‌ها را بین سلول‌های عصبی منتقل می‌کند. آنتاگونیست‌های دوپامین گیرنده‌هایی را که به دوپامین اجازه می‌دهند در بدن کار کند، مسدود می‌کنند. گزینه‌ها عبارتند از:
کلرپرومازین (تورازین). این دارو یک داروی ضد روان‌پریشی است. این دارو از تجمع بیش از حد دوپامین در مغز جلوگیری می‌کند. کلرپرومازین با مسدود کردن دوپامین، بخشی از مغز را که باعث استفراغ می‌شود، غیرفعال می‌کند. می‌توانید کلرپرومازین را به صورت خوراکی به صورت قرص یا کپسول با رهایش طولانی مصرف کنید. همچنین می‌توانید آن را به صورت شیاف مصرف کنید. یا اگر به دلیل علائم در اورژانس بستری شوید، ممکن است آن را به صورت تزریق یا تزریق داخل وریدی دریافت کنید. عوارض جانبی احتمالی شامل موارد زیر است، اما محدود به آنها نیست:
- خواب‌آلودگی
- سرگیجه
- افزایش وزن
- سرگیجه (زمانی که احساس می‌کنید محیط اطرافتان دور سرتان می‌چرخد)
- خشکی دهان
به ندرت، افرادی که آن را مصرف می‌کنند، ممکن است دچار مشکلات جدی کبدی شوند. اگر مشکلات کبدی یا قلبی دارید، این انتخاب ممکن است برای شما بهترین گزینه نباشد.
متوکلوپرامید (رگلان). این دارو گیرنده‌های دوپامین را در دستگاه گوارش شما به جای مغز مسدود می‌کند. این به معده شما کمک می‌کند تا بهتر هضم کند. این دارو به صورت قرص خوراکی مصرف می‌شود. همچنین می‌توانید آن را از طریق تزریق داخل وریدی دریافت کنید. معمولاً متوکلوپرامید را درست قبل یا همراه با سایر داروهای میگرن مصرف می‌کنید.
این دارو معمولاً عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر داروهای ضد تهوع ایجاد می‌کند. ممکن است موارد زیر را داشته باشید:
- بی‌قراری
- خواب‌آلودگی
- اسهال
- ضعف عضلانی
اگر هر نوع اختلال تشنج، خونریزی دستگاه گوارش یا انسداد دستگاه گوارش دارید، نباید آن را مصرف کنید .
پروکلرپرازین (کامپرو). پزشکان گاهی اوقات این دارو را برای میگرن تجویز می‌کنند، حتی اگر حالت تهوع و استفراغ از علائم آن نباشند. این دارو یک داروی ضد روان‌پریشی و یک آنتی‌هیستامین است (که می‌تواند به سردردهای عروقی کمک کند ). این دارو گیرنده‌های دوپامین را در مغز مسدود می‌کند.
می‌توانید آن را به صورت خوراکی به صورت قرص، کپسول با رهایش طولانی یا مایع مصرف کنید. همچنین می‌توانید آن را به صورت شیاف ، تزریق داخل وریدی یا تزریق عضلانی دریافت کنید. عوارض جانبی می‌تواند شامل اسپاسم عضلانی، کاهش دوره‌های قاعدگی، سرگیجه، واکنش‌های پوستی، تاری دید و خواب‌آلودگی باشد. همچنین ممکن است هنگام مصرف آن فشار خون پایین داشته باشید. اگر باردار هستید، نباید آن را مصرف کنید.
داروهای بدون نسخه برای حالت تهوع
داروهایی که در داروخانه‌ها برای درمان حالت تهوع پیدا می‌کنید، معمولاً داروهای بیماری حرکت هستند. آنها همچنین می‌توانند به شما در مدیریت سرگیجه، یکی دیگر از علائم میگرن، کمک کنند. این داروها شامل آنتی‌هیستامین‌هایی مانند موارد زیر هستند:
- دیمن هیدرینات (درامامین)
- دیفن هیدرامین (بنادریل)
- مکلیزین (بونین)
شما همه این داروها را به صورت قرص و از طریق دهان مصرف می‌کنید. آنتی‌هیستامین‌ها توانایی گوش داخلی شما را در حس حرکت کاهش می‌دهند. آنها همچنین پیام‌های ارسالی به بخشی از مغز که حالت تهوع و استفراغ را کنترل می‌کند، مسدود می‌کنند. اگر آنها را در اوایل میگرن خود مصرف کنید، بهترین عملکرد را دارند.
یکی دیگر از درمان‌هایی که می‌توانید برای حالت تهوع امتحان کنید، مصرف دارو برای مشکلات معده است. این داروها عبارتند از:
بیسموت ساب‌سالیسیلات (پپتو بیسمول، کائوپکتات). این داروها از پوشش معده شما محافظت می‌کنند. معمولاً افراد از آن برای کمک به درمان حالت تهوع و استفراغ ناشی از گاستروانتریت (آنفولانزای معده)، ناراحتی معده یا اسهال استفاده می‌کنند.
لوپرامید (ایمودیوم). این دارو هضم غذا را در روده شما کند می‌کند.
درمان‌های جایگزین برای حالت تهوع
در کنار سایر درمان‌های حالت تهوع، از پزشک خود در مورد اضافه کردن گزینه‌های زیر سوال کنید.
زنجبیل. مطالعات روی زنان بارداری که از بیماری صبحگاهی رنج می‌برند و افرادی که از شیمی‌درمانی حالت تهوع دارند، نشان می‌دهد که این یک درمان مؤثر و ارزان است. از آنجایی که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تنظیم نشده است، پزشکان توصیه استانداردی برای تعداد دفعات یا میزان مصرف آن ندارند.
عوارض جانبی بسیار کمی وجود دارد، اگرچه ممکن است سوزش سر دل، رفلاکس یا نفخ اضافی داشته باشید.
این دارو به چندین شکل موجود است از جمله:
- آسیاب شده در کپسول
- رنده شده تازه در آب داغ برای نوشیدن به عنوان چای
- در پایه شربت شکر
- متبلور
ویتامین B6. متخصصان کاملاً مطمئن نیستند که ویتامین B6 چگونه در کاهش حالت تهوع نقش دارد. این ویتامین به پردازش برخی اسیدهای آمینه – واحدهای سازنده پروتئین‌ها – کمک می‌کند که ممکن است به کاهش این احساس کمک کند.
شما می‌توانید ویتامین B6 را به طور طبیعی از غذاهایی مانند موارد زیر دریافت کنید:
- مرغداری
- ماهی
- سیب‌زمینی
- نخود
- موز
- غلات غنی‌شده
همچنین می‌توانید آن را به شکل مکمل به صورت قرص، کپسول یا مایع مصرف کنید. برخی افراد عوارض جانبی مانند موارد زیر را تجربه می‌کنند:
- سردرد
- خستگی
- پارستزی یا احساس «سوزن سوزن شدن»
