پسوریازیس در کودکان (پسوریازیس کودکان)

پسوریازیس بیماری است که باعث ایجاد لکه‌های خشک و خارش‌دار روی پوست می‌شود. تا ۴۰٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس قبل از ۱۶ سالگی علائم آن را نشان می‌دهند و ۱۰٪ قبل از ۱۰ سالگی به آن مبتلا می‌شوند.

کودکان می‌توانند پسوریازیس خفیف، متوسط ​​یا شدید داشته باشند. این یک بیماری مادام‌العمر است و درمانی ندارد، اما می‌توانید علائم آن را با دارو درمان کنید. اکثر موارد پسوریازیس کودکان خفیف است و با درمان بهبود می‌یابد.

پسوریازیس مسری نیست. اغلب، یک عفونت باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی برای اولین بار باعث پسوریازیس در کودکان می‌شود. سایر کودکان ژن‌های خاصی را از والدین خود دریافت می‌کنند که احتمال ابتلا به آن را بیشتر می‌کند.

مواردی که خطر ابتلای کودک به این بیماری را افزایش می‌دهند عبارتند از:

• چاق بودن
• برخی داروها، مانند لیتیوم ، مسدودکننده‌های بتا یا داروهای مالاریا
• هوای سرد
• بریدگی، خراش، آفتاب سوختگی یا بثورات پوستی
• سطوح بالای استرس

انواع پسوریازیس در کودکان

پنج نوع پسوریازیس وجود دارد ، اما برخی از آنها در کودکان بسیار شایع‌تر از سایرین هستند. علائم نیز می‌توانند در کودکان متفاوت ظاهر شوند. به عنوان مثال، احتمال ابتلا به پسوریازیس در صورت یا اطراف مفاصل در آنها بیشتر است.

دو نوع از این بیماری که کودکان بیشتر به آن مبتلا می‌شوند عبارتند از:

• پسوریازیس پلاکی. اکثر کودکانی که پسوریازیس دارند، به این نوع مبتلا هستند. این نوع باعث ایجاد لکه‌های قرمز و خشک به نام پلاک می‌شود. همچنین می‌تواند باعث ایجاد فلس‌های نقره‌ای شود. پلاک‌ها یا فلس‌ها معمولاً روی زانوها، آرنج‌ها، کمر و پوست سر ظاهر می‌شوند. آنها خارش‌دار، قرمز و گاهی دردناک هستند. همچنین می‌توانند خونریزی کنند. پلاک‌های پسوریازیس پلاکی در کودکان کوچکتر، نازک‌تر و پوسته‌پوسته‌تر از بزرگسالان هستند.
• پسوریازیس خالدار. این نوع پسوریازیس “قطره مانند” نیز نامیده می‌شود. باعث ایجاد نقاط قرمز کوچک روی تنه، پشت، بازوها و پاها می‌شود. به احتمال زیاد توسط عفونت استرپتوکوکی تحریک می‌شود. بسیاری از کودکانی که به این نوع پسوریازیس مبتلا می‌شوند، به پسوریازیس پلاکی نیز مبتلا می‌شوند .

کودکان زیر ۲ سال ممکن است به بثورات پوشک پسوریازیس مبتلا شوند. این بثورات روی پوستی که توسط پوشک پوشیده شده است، ایجاد می‌شود. ممکن است مانند پسوریازیس پلاکی ظاهر شود، یا ممکن است باعث بثورات قرمز روشن و چرک‌دار شود. می‌توانید تفاوت بین بثورات پوشک پسوریازیس و بثورات پوشک معمولی را تشخیص دهید، زیرا بثورات پوشک پسوریازیس با درمان منظم بثورات پوشک بهبود نمی‌یابد.

انواع کمتر شایع پسوریازیس در کودکان

احتمال ابتلای کودکان به این نوع پسوریازیس کم است:

• پسوریازیس پوسچولار. این بیماری به صورت تاول‌هایی روی پوست قرمز یا متورم دست‌ها و پاها ظاهر می‌شود. اگر کودکی به آن مبتلا شود، معمولاً خفیف‌تر از بزرگسالان است یا از نوعی به نام پسوریازیس پوسچولار حلقوی است که باعث ایجاد حلقه‌ای قرمز با تاول می‌شود.
• پسوریازیس معکوس. این نوع پسوریازیس در چین‌های بدن مانند پشت زانو، زیر بغل یا اطراف کشاله ران ایجاد می‌شود. این نوع پسوریازیس بسیار قرمز، صاف و براق به نظر می‌رسد.
• پسوریازیس اریترودرمیک. این نوع شدید است که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. باعث قرمزی در بیشتر بدن می‌شود. بسیار خارش‌دار و دردناک است و می‌تواند باعث کنده شدن پوست شود.

تشخیص

پزشک معمولاً می‌تواند با نگاه دقیق به پوست، ناخن‌ها یا پوست سر کودک شما تشخیص دهد که آیا بیماری پسوریازیس است یا خیر. برای اطمینان، ممکن است نمونه کوچکی از پوست را نیز برداشته و برای بررسی دقیق‌تر به آزمایشگاه بفرستد. آنها همچنین در مورد سابقه خانوادگی و عادات شما سؤال خواهند کرد تا ببینند فرزند شما چند عامل خطر دارد.

درمان

پزشک فرزند شما احتمالاً برای کمک به خارش، آنتی‌هیستامین (نوعی داروی مورد استفاده برای درمان آلرژی) را توصیه می‌کند. مرطوب نگه داشتن پوست نیز مهم است. آنها ممکن است برای حفظ رطوبت، وازلین را پیشنهاد کنند. اسید سالیسیلیک و کرم اوره نیز ممکن است گزینه‌ای برای پلاک‌های ضخیم باشند، اما نباید از آنها برای کودکان زیر ۶ سال استفاده کنید.

گزینه‌های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان‌های موضعی. اکثر کودکان مبتلا به پسوریازیس خفیف هستند که می‌توانید با کرم‌ها، لوسیون‌ها، پمادها، فوم‌ها، محلول‌های حمام، شامپوها و موارد دیگر برای کمک به مرطوب کردن، تسکین، از بین بردن پوسته‌ها و کمک به خارش ، آنها را درمان کنید. در حالی که برخی از آنها نیاز به تجویز دارند، برخی دیگر بدون نسخه در دسترس هستند. این موارد عبارتند از:
  • آنترالین
  • آلوئه ورا
  • کلسیپوترین (نوعی ویتامین D)
  • کپسایسین
  • قطران زغال سنگ
  • کورتیکواستروئیدها
  • جوجوبا
  • اسید سالیسیلیک
  • پماد تاکرولیموس (پروتوپیک)
  • پیریتیون روی
  • کرم زوریو (روفلویم‌لست) شبی یک بار برای سنین ۶ سال به بالا
• نور درمانی . اگر پلاک‌ها در بیشتر بدن کودک شما وجود داشته باشند، پزشک ممکن است این گزینه را انتخاب کند. انواع آن شامل نور مصنوعی (نور فرابنفش) و لیزر درمانی است. اما این درمان‌ها به عنوان “خط دوم” شناخته می‌شوند، به این معنی که پزشک شما احتمالاً قبل از نور درمانی، یک درمان موضعی را امتحان خواهد کرد.
• داروهای سیستمیک. پزشک فرزند شما احتمالاً فقط در صورت شدید بودن پسوریازیس، داروهای خوراکی یا تزریقی را توصیه می‌کند. بسیاری از داروهایی که پزشکان برای بزرگسالان استفاده می‌کنند، برای کودکان به اندازه کافی ایمن نیستند و عوارض جانبی جدی دارند. پزشک فرزند شما ممکن است اتانرسپت (انبرل)، ایکسیکیزوماب (تالتز) یا یوستکینوماب ( استلارا ) تجویز کند. 

بیشترین بهره را از درمان ببرید

برای اطمینان از اینکه درمان فرزندتان بهترین شانس موفقیت را دارد:

پزشک مناسب را پیدا کنید. به دنبال کسی باشید که مرتباً کودکان مبتلا به پسوریازیس را درمان می‌کند. این پزشک معمولاً یک متخصص پوست است. مطمئن شوید که می‌توانید به راحتی با او صحبت کنید. اگر در مورد آنچه که در مورد فرزندتان می‌بینید از شما نظر نمی‌خواهند، یک پزشک جدید پیدا کنید.

به یک برنامه پایبند باشید . با فرزندتان در مورد اهمیت پایبندی به برنامه درمانی صحبت کنید. ممکن است لازم باشد روزی چند بار از دارو استفاده کنید. به فرزندتان یادآوری کنید که ممکن است مدتی طول بکشد تا درمان مؤثر واقع شود. آنها باید در اسرع وقت نقش فعالی در درمان خود داشته باشند. حتی کلاس اولی‌ها هم می‌توانند از مرطوب‌کننده استفاده کنند و بچه‌های بزرگتر می‌توانند کنترل کامل را به دست بگیرند.

درمان مناسب را انتخاب کنید. به سن و برنامه فرزندتان فکر کنید. با پزشک همکاری کنید تا درمانی را پیدا کنید که برای او بهترین نتیجه را داشته باشد.

رک و راست صحبت کنید. هنگام صحبت با فرزندتان در مورد پوشش، کلمات خود را با دقت انتخاب کنید. بعضی از بچه‌ها در تمام طول سال به پوشیدن لباس آستین بلند عادت می‌کنند. اما شما نمی‌خواهید فرزندتان احساس کند که همیشه در حال پنهان شدن است. 

ارتباط برقرار کنید. به دنبال گروه‌ها یا انجمن‌های گفتگو آنلاین باشید، یا از پزشک فرزندتان در مورد گروه‌های حمایتی حضوری سوال کنید. همچنین می‌توانید اردوهای تابستانی مخصوص کودکانی که بیماری‌های پوستی دارند را بررسی کنید. همه آنها راه‌های بسیار خوبی برای دریافت حمایت، یادگیری نکات عملی و ایجاد اعتماد به نفس هستند. و این برای شما هم صدق می‌کند. گپ زدن با والدین دیگری که فرزندانی مبتلا به پسوریازیس دارند می‌تواند بینش‌ها و استراتژی‌های جدیدی به شما بدهد.  

به مدرسه بروید. در ابتدای هر سال با افراد مدرسه فرزندتان ارتباط برقرار کنید. این یک راه خوب برای جلوگیری از مشکلات است. سعی کنید در مورد این مسائل از کارکنان مدرسه تأیید بگیرید:

• کدام یک از کارکنان می‌تواند به فرزندتان برای کمک مراجعه کند؟
• کارکنان مراقب مشکلات در کلاس درس یا درگیری با سایر دانش‌آموزان، مانند مسخره کردن یا قلدری، خواهند بود.
• اگر فرزندتان نخواهد شلوارک بپوشد یا نتواند در برخی فعالیت‌ها شرکت کند، معلم ورزش تعجب نخواهد کرد.

پسوریازیس و احساسات کودک شما

این وضعیت می‌تواند تأثیر زیادی بر خلق و خوی فرزند شما و نحوه‌ی نگرش او به خودش داشته باشد. برای حمایت از فرزندتان و کمک به او برای داشتن احساس بهتر:

روی حقایق تمرکز کنید. بیش از حد روی بیماری تمرکز نکنید. فرزند شما هرگز نباید به خاطر ابتلا به پسوریازیس احساس بدی یا متفاوت بودن داشته باشد. سعی کنید بحث در مورد پسوریازیس او را به صورت واقعی و نه بیش از حد احساسی ادامه دهید.

درباره احساسات صحبت کنید. به کودکان خردسال یاد دهید که احساسات خود را نام ببرند، به خصوص وقتی که یک علامت ایجاد می‌شود. یک لیست کلمات برای احساسات “شادی” و “غم” تهیه کنید. برخی از علائم ممکن است به اندازه‌ای که شما را آزار می‌دهند، آنها را آزار ندهند. این می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید که بیماری آنها چگونه بر خلق و خوی آنها تأثیر می‌گذارد.

بگذارید خودشان تصمیم بگیرند. به فرزندتان در مورد شرایطش کمی قدرت بدهید. برای مثال، اجازه دهید کودک بزرگتر در مورد درمان نظر بدهد. او ممکن است به جای پماد چرب، کرم بخواهد. یا می‌تواند زمان جلسه فتوتراپی را انتخاب کند.

رها کنید. به فرزندتان حمایت و درک بدهید. توجه داشته باشید که با بزرگتر شدن فرزندتان، ممکن است به جای شما به دوستانش مراجعه کند. این اشکالی ندارد. مهم است که فرزندتان با همسالان خود در ارتباط باشد.

این خبر را به گوش دیگران برسانید. از سنین پایین به فرزندتان در مورد این بیماری آموزش دهید. به آنها کتاب یا لینک وب‌سایت‌هایی در مورد پسوریازیس (ترجیحاً نوشته شده توسط یا درباره کودکانی که به آن مبتلا هستند) بدهید و بعداً در مورد آن صحبت کنید. آنها را تشویق کنید که در طول ملاقات با پزشک سؤال بپرسند. به آنها کمک کنید تا تمرین کنند که چگونه با سؤالات یا نظرات ناراحت‌کننده سایر بچه‌ها برخورد کنند. فرزند شما با آماده بودن پاسخ‌ها، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند و ممکن است از فرصت آموزش به همکلاسی‌هایش لذت ببرد.

مثبت باشید. پسوریازیس غیرقابل پیش‌بینی است. شعله‌ور شدن بیماری می‌تواند هر زمان اتفاق بیفتد. داروها بدون هشدار قبلی اثر خود را از دست می‌دهند. ممکن است فرزند شما در دوران دبستان با پسوریازیس مشکلی نداشته باشد، اما با شروع دوره راهنمایی، علائمش بدتر شود. به فرزندتان اطمینان دهید که حالش بهتر خواهد شد.

درمان را در نظر بگیرید. این می‌تواند کمک بزرگی به هر کودکی که مبتلا به پسوریازیس است، حتی بلافاصله پس از تشخیص، باشد. درمانگران می‌توانند به کودکانی که بیماری‌های طولانی‌مدت دارند، روش‌های عملی برای مقابله با زندگی روزمره و مشکلات با دوستان و همکلاسی‌ها ارائه دهند. کودکان مبتلا به پسوریازیس احتمال بیشتری برای ابتلا به عزت نفس پایین و افسردگی دارند. اگر موارد زیر را در فرزند خود مشاهده کردید، با یک درمانگر، مانند روانشناس کودک یا مددکار اجتماعی، قرار ملاقات بگذارید:

• بدخلق و عصبانی است
• وقت کمتری را با دوستان خود می‌گذراند
• تغییراتی در عادات خواب یا غذا خوردن دارد
• در مدرسه مشکل دارد