جدیدترین درمان پسوریازیس

تحقیقات در مورد پسوریازیس تمام جنبه‌های این بیماری، از جمله نقش تغذیه، کاهش وزن، میکروبیوم بدن و درمان‌ها را در بر می‌گیرد.

تناسب اندام بیشتر، پسوریازیس کمتر؟

در حالی که برخی از محققان توجه خود را بر روی ارائه درمان‌های جدید پسوریازیس متمرکز می‌کنند، برخی دیگر به دنبال راه‌هایی برای جلوگیری از این اختلال پوستی هستند. یکی از راه‌های امیدوارکننده برای پیشگیری، تناسب اندام است.

مطالعات نشان می‌دهند که ورزش، به ویژه هنگامی که شدید باشد، ممکن است به کاهش احتمال ابتلا به پسوریازیس کمک کند. به نظر می‌رسد افرادی که تناسب اندام کمتری دارند، خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند. اگرچه این ارتباط باید بیشتر بررسی شود، اما ممکن است در مورد چگونگی کاهش التهاب مزمن، که از ویژگی‌های بارز پسوریازیس و بسیاری از بیماری‌های دیگر است، باشد.

میکروب‌های روده و پوست شما

شما در بدن خود به هیچ وجه تنها نیستید. شما آن را با تریلیون‌ها باکتری، قارچ و سایر موجودات ریز به اشتراک می‌گذارید که بیشتر آنها در روده شما زندگی می‌کنند. دانشمندان این جامعه مینیاتوری را “میکروبیوم” می‌نامند. این طبیعی است و داشتن محیط داخلی متعادل می‌تواند کلید سلامتی باشد.

برخی از باکتری‌های موجود در میکروبیوم شما اسیدهای چربی تولید می‌کنند که التهاب را کنترل می‌کنند. (اما نه اسیدهای چرب «ضروری» که فقط می‌توانید از طریق غذا و مکمل‌ها دریافت کنید). آنها همچنین به کنترل پاسخ سیستم ایمنی بدن شما کمک می‌کنند. محققان اکنون در حال بررسی این موضوع هستند که آیا داروهای ساخته شده از باکتری‌های مفید به نام پروبیوتیک‌ها می‌توانند درمان موثری برای پسوریازیس باشند یا خیر.

پسوریازیس، وزن و تغذیه

هیچ رژیم غذایی یا غذای واحدی پسوریازیس را درمان یا از آن پیشگیری نمی‌کند. و شما می‌توانید در هر اندازه بدنی به این بیماری مبتلا شوید. با این حال، نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد تغذیه و وزن بر آن تأثیر می‌گذارند – همانطور که بر بسیاری از بیماری‌های دیگر تأثیر می‌گذارند.

چربی بدن التهاب را تشدید می‌کند. پزشکان مدتی است که می‌دانند کاهش وزن (در صورت داشتن اضافه وزن) می‌تواند علائم پسوریازیس را کاهش دهد و به داروهای شما کمک کند تا در پاکسازی پوست شما بهتر عمل کنند. سوال بی‌پاسخ این است: بهترین راه برای کاهش وزن چیست؟

در مطالعات، افراد مبتلا به پسوریازیس که با پیروی از یک رژیم غذایی کم کالری، تنها ۵٪ از وزن خود را کاهش دادند، پوست شفاف‌تری داشتند.

رژیم غذایی سنتی مدیترانه‌ای نیز می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند، با غذاهایی مانند ماهی، میوه، سبزیجات، آجیل و روغن زیتون. محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا این رژیم غذایی می‌تواند به کاهش شدت پسوریازیس کمک کند یا خیر.

یک مطالعه کوچک و کوتاه، یک رژیم غذایی کتو بسیار کم کالری و به دنبال آن ۶ هفته رژیم غذایی سنتی مدیترانه‌ای را ارائه داد. همه افراد حاضر در این مطالعه دارای اضافه وزن یا چاق بودند و پسوریازیس داشتند اما برای آن دارو مصرف نمی‌کردند. آنها وزن کم کردند و پسوریازیس آنها بهبود یافت. مشخص نیست که آیا این به دلیل کاهش وزن، نوع غذایی که می‌خوردند یا هر دو مورد بوده است. برای دیدن اینکه دقیقاً چه چیزی مؤثر بوده است، تحقیقات بیشتری لازم است.

عصر جدید درمان پسوریازیس

در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، اطلاعات جدید در مورد چگونگی نقش سیستم ایمنی – دفاع بدن در برابر میکروب‌ها – در پسوریازیس منجر به چندین درمان جدید شد. داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها، سیکلوسپورین و متوترکسات به عنوان داروهای اصلی برای مدیریت این بیماری شناخته شدند. با این حال، برای چند دهه بعدی، پیشرفت در درمان کند شد.

به لطف پیشرفت‌های اخیر در تحقیقات، این دیگر به تاریخ پیوسته است.

دانشمندانی که سایر بیماری‌های خودایمنی را مطالعه می‌کنند، به بینش‌های جدیدی در مورد سیستم ایمنی دست یافته‌اند. مشخص شده است که برخی از مشکلات موجود در آن بیماری‌ها، در پسوریازیس نیز فعال هستند.

اطلاعات جدید، درمان‌هایی را ارائه داد که نواحی خاصی از سیستم ایمنی بدن شما را هدف قرار می‌دهند. این داروها که بیولوژیک نامیده می‌شوند، دوران جدیدی از درمان پسوریازیس را آغاز کردند. درمان‌های بیولوژیک جدید برای درمان پسوریازیس به خوبی عمل می‌کنند و سایر درمان‌های جدید نیز به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نزدیک شده‌اند.

زیست‌داروها

آنها داروهایی هستند که از مواد موجود در موجودات زنده ساخته می‌شوند. پزشکان این پروتئین‌ها یا آنتی‌بادی‌های آزمایشگاهی را به پوست یا جریان خون شما تزریق می‌کنند. پس از ورود به بدن، دارو بخشی از سیستم ایمنی تغییر یافته شما را که به پسوریازیس می‌افزاید، مسدود می‌کند.

به طور کلی، داروهای بیولوژیک روی پسوریازیس مؤثر هستند زیرا:

• مهار سلول‌های T (نوعی گلبول سفید خون)
• ماده‌ای به نام فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-alpha)، یکی از مواد شیمیایی پیام‌رسان اصلی در سیستم ایمنی، را مسدود می‌کنند.
• خانواده‌ای از پیام‌رسان‌های شیمیایی سیستم ایمنی بدن به نام اینترلوکین‌ها را متوقف می‌کند.
• به پروتئین‌هایی که باعث التهاب می‌شوند، متصل می‌شوند.

لکه‌ها و پلاک‌های پسوریازیس پس از تعامل بین سلول‌های پوست و گلبول‌های سفید خون ایجاد می‌شوند. داروهای بیولوژیک با TNF-alpha یا سلول‌های T تداخل می‌کنند، یا اینترلوکین‌ها را هدف قرار می‌دهند. این امر باعث اتصال کوتاه آن پیوند ناسالم می‌شود. این امر التهاب شما را کاهش می‌دهد. همچنین رشد پوست ضخیم و پوسته پوسته کمتری خواهید داشت.

داروهای بیولوژیک مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان پسوریازیس متوسط ​​تا شدید عبارتند از:

• آدالیموماب (هومیرا)، یک آنتی‌بادی مسدودکننده TNF-alpha
• آدالیموماب-آدبی‌ام (سیلتزو)، یک داروی بیوسیمیلار به نام هومیرا
• بیمکیزوماب (بیمزلکس)، یک مهارکننده اینترلوکین
• برودالوماب (سیلیک)، یک آنتی‌بادی انسانی علیه اینترلوکین‌ها
• Certolizumab pegol (Cimzia)، یک مسدود کننده TNF-alpha
• اتانرسپت (انبرل)، یک مسدودکننده TNF-آلفا
• Etanercept-szzs (Erelzi)، یک بیوسنبه مانند Enbrel
• Guselkumab (Tremfya)، یک آنتی بادی علیه اینترلوکین ها
• اینفلیکسیماب (رمیکید)، یک مسدودکننده TNF-آلفا
• ایکسکیزوماب (تالتز)، یک آنتی‌بادی که به پروتئین‌ها/اینترلوکین‌های ایجادکننده التهاب متصل می‌شود.
• Risankizumab-rzaa (SKYRIZI)، یک آنتی بادی علیه اینترلوکین ها
• Secukinumab (Cosentyx)، یک آنتی بادی انسانی علیه اینترلوکین ها
• اوستکینوماب (استلارا)، یک آنتی‌بادی انسانی علیه اینترلوکین‌ها

داروهای بیولوژیک در درمان پسوریازیس مفید هستند. در آزمایش‌های بالینی، هر یک از این داروها فعالیت پسوریازیس را در بسیاری از افراد حداقل ۷۵٪ کاهش داده‌اند.

با این حال، برخی معایب نیز وجود دارد. داروهای بیولوژیک می‌توانند گران باشند. اگرچه برای اکثر افراد بی‌خطر هستند، اما می‌توانند احتمال عفونت، سرطان و سایر عوارض را افزایش دهند. پزشک شما باید شما را از نزدیک تحت نظر داشته باشد تا از سلامت شما اطمینان حاصل کند.

تاپیناروف (وتاما)

کرم تاپیناروف (Vtama) 1% یک کرم موضعی جدید بدون استروئید است که آگونیست گیرنده آریل هیدروکربن می‌باشد. این کرم که برای درمان پسوریازیس پلاکی خفیف، متوسط ​​و شدید در بزرگسالان تأیید شده است، روزی یک بار استفاده می‌شود و می‌توان آن را در نواحی حساس بدن استفاده کرد. ثابت شده است که در ایجاد بهبودی مؤثر است و برای استفاده طولانی مدت ایمن است.

آپرمیلاست (اوتزلا)

آپرمیلاست دارویی است که به صورت خوراکی مصرف می‌شود و برای درمان آرتریت پسوریاتیک و پسوریازیس پلاکی در بزرگسالان تأیید شده است. این دارو فسفودی‌استراز-۴ (PDE-4)، آنزیمی که التهاب را کنترل می‌کند، مهار می‌کند.

عوارض جانبی شامل اسهال، حالت تهوع و سردرد است. برخی از افرادی که در مطالعات از این دارو استفاده کردند، وزن کم کردند. اگر از این دارو استفاده می‌کنید، توصیه می‌شود وزن خود را مرتباً بررسی کنید و مراقب علائم افسردگی باشید.

دئوکراواسیتینیب (سوتیکتو)
دئوکراواسیتینیب (سوتیکتو) دارویی است که برای درمان پسوریازیس پلاکی متوسط ​​تا شدید تأیید شده است. این دارو که یک مهارکننده انتخابی تیروزین کیناز ۲ (TYK2) آلوستریک خوراکی درجه یک است، با مهار انتخابی پروتئین TYK2 که در سلول‌های ایمنی یافت می‌شود و نشان داده شده است که در ایجاد پسوریازیس نقش اساسی دارد، عمل می‌کند.

عوارض جانبی شامل واکنش‌های آلرژیک جدی، بثورات پوستی، تنگی نفس، احساس غش و مشکل در تنفس است. سوتیکتو می‌تواند توانایی سیستم ایمنی بدن شما را در مبارزه با عفونت‌ها کاهش دهد و خطر ابتلا به عفونت‌ها را افزایش دهد.