درماتیت آتوپیک در مقابل درماتیت تماسی

چگونه بفهمیم که بثورات پوستی خارش‌دار، قرمز و ملتهب شما درماتیت آتوپیک است یا درماتیت تماسی ؟ این دو بیماری پوستی می‌توانند علائم مشابهی داشته باشند، اما علل و محرک‌های متفاوتی دارند. شما می‌توانید هم درماتیت آتوپیک و هم درماتیت تماسی داشته باشید.

اگر فکر می‌کنید درماتیت دارید، به پزشک مراجعه کنید. آنها می‌توانند وضعیت پوست شما را تشخیص داده و سپس درمان‌هایی را برای کمک به مدیریت یا جلوگیری از عود بیماری تجویز کنند.

درماتیت چیست؟

درماتیت یک اصطلاح رایج برای پوست قرمز، ملتهب، اغلب خشک و خارش‌دار است. انواع مختلفی از درماتیت وجود دارد، از جمله درماتیت آتوپیک که اگزما نیز نامیده می‌شود و درماتیت تماسی.

درماتیت آتوپیک مزمن یا طولانی مدت است. می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما اغلب در اوایل کودکی ظاهر می‌شود. درماتیت آتوپیک شایع‌ترین نوع اگزما است.

درماتیت آتوپیک باعث این علائم می‌شود:

• پوست قرمز، خارش‌دار، خشک، پوسته پوسته یا ترک خورده
• شیوع لکه‌های پوستی در هر قسمتی از بدن، مانند پوست سر، پلک‌ها، صورت، گردن، سینه، بازوها، آرنج‌ها، زانوها یا پاها
• برآمدگی‌های کوچک، قرمز و برآمده روی پوست که ممکن است هنگام خاراندن تاول بزنند، ترک بخورند و ترشح کنند
• پوست حساس و آسیب‌دیده پس از خاراندن

درماتیت تماسی نوع دیگری از بثورات پوستی قرمز و خارش‌دار است. پوست شما هنگام تماس با چیزی که باعث واکنش آلرژیک می‌شود، ملتهب می‌شود.

علائم درماتیت تماسی مشابه علائم درماتیت آتوپیک است:

• بثورات قرمز روی ناحیه‌ای از پوست که با چیزی که باعث واکنش می‌شود تماس پیدا می‌کند
• خارش شدید
• پوست ترک خورده، خشک یا پوسته پوسته
• برآمدگی‌های قرمز برجسته که ممکن است ترک خورده و ترشح داشته باشند
• پوست متورم، داغ و تاول زده

چطور آنها یکسان هستند؟

هم درماتیت آتوپیک و هم درماتیت تماسی می‌توانند باعث خارش شدید پوست شما شوند، به طوری که شما را در شب بیدار نگه دارند. بثورات و خارش ناشی از هر دو نوع درماتیت همچنین می‌تواند استرس زیادی را برای شما ایجاد کند.

حتی ممکن است هر دو بیماری درماتیت آتوپیک و درماتیت تماسی را با هم داشته باشید. هر دو بیماری پوستی می‌توانند تشدید شوند زیرا سیستم ایمنی بدن شما در پاسخ به یک عامل محرک، به صورت بثورات پوستی واکنش نشان می‌دهد. درماتیت آتوپیک پوست شما را بسیار حساس می‌کند. اگر پوست شما با چیزی مانند صابون دست یا پشم زبر تماس پیدا کند، احتمال واکنش به بثورات پوستی بیشتر می‌شود.

آیا آتوپیک است یا تماسی؟

چگونه متوجه شوید که به درماتیت آتوپیک یا درماتیت تماسی مبتلا هستید؟ در اینجا چند سرنخ وجود دارد:

وقتی شعله‌ور شدن اتفاق می‌افتد:

• درماتیت آتوپیک هر از گاهی عود می‌کند. ممکن است سال‌ها هیچ علامتی از التهاب پوستی نداشته باشید و سپس ناگهان ناگهان شیوع پیدا کند.
• درماتیت تماسی چند دقیقه یا چند ساعت پس از تماس پوست با ماده‌ی تحریک‌کننده، به سرعت شعله‌ور می‌شود. بثورات ممکن است چند هفته طول بکشد تا از بین بروند.

محل بروز بثورات پوستی :

• بثورات پوستی ناشی از درماتیت آتوپیک می‌توانند روی پوست بسیاری از نقاط بدن ظاهر شوند.
• وقتی درماتیت تماسی دارید، بثورات معمولاً در ناحیه‌ای از پوست شما که با ماده تماس داشته است، ظاهر می‌شود.
• بثورات پوستی ناشی از درماتیت آتوپیک معمولاً در هر دو طرف بدن، مانند پوست هر دو پا، ظاهر می‌شوند. بثورات پوستی ناشی از درماتیت تماسی معمولاً فقط در یک طرف بدن شما، جایی که پوست شما با عامل تحریک کننده تماس داشته است، ظاهر می‌شوند.

علل چیست؟

درماتیت آتوپیک و درماتیت تماسی ممکن است علل مختلفی داشته باشند:

ژن‌ها. درماتیت آتوپیک ناشی از یک کد معیوب در ژنی است که فیلاگرین، پروتئینی که سدی برای محافظت از لایه بیرونی پوست شما ایجاد می‌کند، را می‌سازد. افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک دارای جهش ژنی هستند، بنابراین فیلاگرین کافی تولید نمی‌کنند. این باعث می‌شود پوست آنها متخلخل‌تر شود. رطوبت به راحتی از پوست آنها خارج می‌شود. پوست آنها بسیار خشک، خارش‌دار و حساس می‌شود. میکروب‌ها، مواد محرک و آلرژن‌ها راحت‌تر وارد پوست می‌شوند. پوست آنها با بثورات واکنش نشان می‌دهد.

آلرژی‌ها و پیوندهای خانوادگی. اغلب، افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک در برهه‌ای از زندگی خود به آلرژی‌هایی مانند تب یونجه یا آسم نیز مبتلا می‌شوند. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان آلرژی دارید، احتمال ابتلا به درماتیت آتوپیک نیز در شما بیشتر است. درماتیت تماسی ناشی از ژن‌های شما نیست و با سایر آلرژی‌ها مرتبط نیست. این بیماری در خانواده‌ها ارثی نیست.

عوامل خطر. اگر زن، سیاه‌پوست یا یکی از اعضای خانواده‌تان مبتلا به درماتیت آتوپیک باشد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به درماتیت آتوپیک هستید.

آلرژی تماسی. درماتیت تماسی یک واکنش آلرژیک به چیزی است که پوست شما را لمس می‌کند. پوست شما تنها پس از تماس با ماده‌ای تحریک‌کننده مانند صابون یا عطر یا آلرژن مانند پیچک سمی ملتهب می‌شود.

بسیاری از افراد مبتلا به درماتیت تماسی، بثورات پوستی را در واکنش به یک ماده محرک تجربه می‌کنند. بقیه ممکن است درماتیت تماسی آلرژیک یا پوستی داشته باشند که به عنوان یک واکنش آلرژیک به صورت بثورات پوستی بروز می‌کند.

عوامل خطر. افرادی که در کار روزانه خود با مواد شیمیایی یا پاک‌کننده‌ها تماس دارند، مانند آرایشگران، مکانیک‌های خودرو، طراحان فضای سبز یا سرایداران، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به درماتیت تماسی هستند.

محرک‌های آنها چیست؟

درماتیت آتوپیک و درماتیت تماسی هر دو ممکن است محرک‌های خاصی داشته باشند که باعث شعله‌ور شدن بیماری شما می‌شوند. اگر بتوانید از محرک‌های خود اجتناب کنید، ممکن است بتوانید بثورات پوستی را آرام کنید یا حتی از آنها جلوگیری کنید.

• محرک‌های درماتیت آتوپیک ممکن است صابون‌ها یا مواد شوینده، گرد و غبار، گرده، عرق یا استرس باشند. دوش یا حمام طولانی و داغ نیز می‌توانند محرک باشند.
• محرک‌های درماتیت تماسی ممکن است چیزی باشند که پوست شما را تحریک می‌کنند، مانند مواد شوینده، مواد شیمیایی، سفیدکننده، گرد و غبار، شامپو، لوازم آرایش یا فلزاتی مانند نیکل در جواهرات یا زیپ. سایر محرک‌ها ممکن است باعث شوند پوست شما هنگام لمس آنها واکنش آلرژیک نشان دهد، مانند ژاکت پشمی، پیچک سمی، عطرها یا ماده نگهدارنده‌ای به نام تیمروسال.

چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

اگر شما یا فرزندتان دچار بثورات پوستی هستید، به پزشک عمومی یا متخصص پوست مراجعه کنید. آنها می‌توانند با معاینه فیزیکی، درماتیت آتوپیک یا درماتیت تماسی را تشخیص دهند. آنها در مورد علائم و زمان بروز آنها و سابقه پزشکی و خانوادگی شما از شما سؤال خواهند کرد .

آنها همچنین ممکن است برای رد سایر بیماری‌های پوستی یا شناسایی محرک‌هایی که باعث بثورات شما می‌شوند، آزمایش پچ انجام دهند. آنها پچ‌های کوچکی را که با مواد مختلف پوشانده شده‌اند، به پوست می‌چسبانند تا ببینند آیا چیزی باعث واکنش می‌شود یا خیر.

درمان‌ها چیستند؟

سعی کنید از عوامل محرک خود دوری کنید:

• مراقب محصولاتی مانند صابون باشید که پوست شما را تحریک می‌کنند و در صورت امکان از آنها اجتناب کنید.
• پوست را مرطوب و خنک نگه دارید. از دستگاه بخور برای جلوگیری از خشکی بیش از حد هوا در خانه استفاده کنید.
• حتی اگر پوستتان خارش دارد، سعی کنید آن را زیاد نخارانید. یک قسمت از پوست که خارش دارد و زخم شده را با یک بانداژ سبک بپوشانید تا بیشتر آن را نخارانید.

داروهای موضعی . پزشک شما ممکن است کرم استروئیدی را برای درمان بثورات پوستی ناشی از درماتیت آتوپیک یا درماتیت تماسی تجویز کند. کرم‌های مهارکننده کلسینورین مانند تاکرولیموس (پروتوپیک) یا پیمکرولیموس (الیدل) یکی دیگر از درمان‌های تجویزی برای درماتیت آتوپیک در افراد ۲ سال به بالا هستند. کریسابورول ( یوکریسا ) یک داروی موضعی غیراستروئیدی قوی با نسخه است که برای درماتیت آتوپیک خفیف تا متوسط ​​نیز موجود است. پمادهای آنتی‌بیوتیک می‌توانند پوست ترک خورده یا لکه‌های دردناک را درمان کنند.

داروهای خوراکی. برای درماتیت آتوپیک شدیدتر، پزشک شما می‌تواند یک دوره کوتاه استروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون را برای درمان عود بیماری تجویز کند. اگر درماتیت آتوپیک شدید به درمان‌های موضعی پاسخ ندهد، می‌تواند دوپیلوماب ( دوپیکسنت ) یا ترالوکینوماب ( ادبری ) و تزریق آنتی‌بادی مونوکلونال را نیز تجویز کند.

پزشک شما می‌تواند برای تسکین شدت درماتیت تماسی، استروئید خوراکی تجویز کند. همچنین می‌توانید برای کنترل خارش شدید ناشی از درماتیت تماسی، آنتی‌هیستامین خوراکی بدون نسخه مانند دیفن هیدرامین ( بنادریل ) مصرف کنید.

آیا درمان‌های خانگی می‌توانند کمک کنند؟

تعدادی درمان خانگی و بدون نسخه وجود دارد که می‌توانید برای مدیریت درماتیت امتحان کنید:

تسکین خارش. کرم‌های بدون نسخه حاوی ۱٪ هیدروکورتیزون یا آنتی‌هیستامین یا لوسیون کالامین می‌توانند به تسکین خارش ناشی از درماتیت تماسی کمک کنند.

مرطوب‌کننده‌ها. اگر درماتیت آتوپیک یا درماتیت تماسی دارید، پوست خود را مرطوب نگه دارید. حداقل دو بار در روز و پس از شستن پوست، لوسیون یا کرم بمالید.

درمان‌های حمام. برای تسکین پوست مبتلا به درماتیت آتوپیک یا درماتیت تماسی، در وان آب گرم یا ولرم حاوی جوش شیرین یا بلغور جو دوسر کلوئیدی (آوینو) غوطه‌ور شوید.

خنک بمانید. اگر درماتیت آتوپیک دارید، لباس‌های تنگ یا سنگین که پوست شما را تحریک می‌کنند یا باعث عرق کردن شما می‌شوند، نپوشید.

از پوست خود محافظت کنید. اگر درماتیت تماسی دارید، وقتی می‌دانید که ممکن است در خانه یا محل کار با چیزی مانند مواد شوینده تماس پیدا کنید، از دستکش استفاده کنید.