آنچه در این مطلب خواهید خواند
ایزوتروپی، که به عنوان استرابیسم نیز شناخته میشود ، یک ناهماهنگی چشم است که باعث میشود یک یا هر دو چشم به سمت داخل بچرخند. این وضعیت ممکن است در یک یا هر دو چشم یا به طور متناوب بین دو چشم رخ دهد. اغلب به آن “چپ چشمی” گفته میشود. ایزوتروپی بیشتر در نوزادان و کودکان شایع است، اما میتواند در هر سنی رخ دهد.
ایزوتروپی معمولاً در نوزادان و کودکان خردسال زیر ۳ سال ظاهر میشود. با این حال، میتواند به طور ناگهانی در کودکان بزرگتر یا بزرگسالان نیز رخ دهد. اگر شما یا فرزندتان ناگهان دچار تاری دید یا دوبینی شدید، با پزشک خود تماس بگیرید. این میتواند نتیجه یک مشکل عصبی باشد.
انواع ایزوتروپی چیست؟
دو نوع اصلی ازوتروپی وجود دارد:
- ایزوتروپی تطابقی. این اغلب در صورتی رخ میدهد که شما دوربین باشید و لنزهای اصلاحی مانند لنز تماسی یا عینک مطالعه نداشته باشید. ممکن است مجبور شوید برای تمرکز و واضح نگه داشتن تصاویر، سختتر تلاش کنید. این میتواند باعث شود یک یا هر دو چشم به سمت داخل بچرخند. ممکن است دوبینی داشته باشید یا مجبور شوید برای تمرکز، یک چشم را ببندید یا بپوشانید.
- ایزوتروپی متناوب. وقتی عضلات چشم نتوانند با هم کار کنند، به آن ایزوتروپی متناوب میگویند. چشمان شما ممکن است روی جسمی که سعی در دیدن آن دارید، تمرکز نکنند. علائم شامل سردرد، خستگی چشم و مشکل در خواندن است.
چه چیزی باعث ایزوتروپی میشود؟
ایزوتروپی نتیجهی مشکلاتی در عضلات چشم، اعصابی که اطلاعات را به آن عضلات ارسال میکنند یا بخشی از مغز شما که حرکات چشم را کنترل میکند، است. همچنین میتواند پس از آسیب دیدگی چشم نیز رخ دهد.
عوامل خطر شامل موارد زیر است:
- ژنتیک یا سابقه خانوادگی. اگر والدین یا خواهر و برادر شما دچار ایزوتروپی باشند، احتمال ابتلای شما به آن بیشتر است.
- دوربینی اصلاح نشده. برخی از افرادی که به طور قابل توجهی دوربین هستند، وضعیتی که دوربینی نامیده میشود ، ممکن است به دلیل تمرکز بیش از حد، دچار ایزوتروپی شوند.
- سایر شرایط پزشکی. ایزوتروپی میتواند در افراد مبتلا به فلج مغزی یا سندرم داون رخ دهد.
تنبلی چشم به عنوان ایزوتروپی متناوب شناخته میشود . این حالت زمانی رخ میدهد که یک چشم روی یک شیء ثابت میشود، اما چشم دیگر نه. یک چشم حرکت میکند اما چشم دیگر برای تنظیم شدن به زمان بیشتری نیاز دارد. جراحی میتواند به رفع این وضعیت کمک کند.
ایزوتروپی همچنین میتواند پس از سکته مغزی ظاهر شود.
علائم ایزوتروپی چیست؟
علائم ایزوتروپی عبارتند از:
- چشمهای ناهمتراز
- چشمهایی که نمیتوانند با هم حرکت کنند
- تنگ کردن چشم یا پلک زدن مداوم
- مشکلات درک عمق
- کج کردن یا چرخاندن سر برای دیدن واضحتر اشیاء
- دوبینی
اگر متوجه هر یک از این علائم شدید، به پزشک مراجعه کنید یا برای فرزندتان وقت ملاقات بگیرید. پزشک سلامت عمومی چشمان شما را معاینه میکند، هرگونه تغییر در بینایی را ثبت میکند و حدت بینایی شما را بررسی میکند، که معیاری برای سنجش میزان دید شماست.
درمانهای ایزوتروپی چیست؟
اگر این بیماری زود تشخیص داده شود، درمان آن آسانتر است. درمانهای ایزوتروپی شامل موارد زیر است:
- لنزهای اصلاحی، مانند عینک یا لنز تماسی
- لنزهای منشوری که از یک طرف ضخیمتر هستند تا میزان نور ورودی به چشم شما را کاهش دهند
- بیناییدرمانی، که شامل تمریناتی برای بهبود تمرکز و هماهنگی چشم است
- جراحی برای صاف کردن موقعیت یا طول عضلات چشم شما
بسته به شدت ایزوتروپی شما، پزشک ممکن است پماد یا قطره چشمی نیز برای کمک به صاف کردن چشمها تجویز کند.
ایزوتروپی تشخیص داده نشده میتواند ناشی از مشکلات جدیتر سلامتی، مانند تومورهای مغزی تشخیص داده نشده یا اختلالات عصبی باشد.
آیا خطراتی برای ایزوتروپی وجود دارد؟
بدون درمان، ایزوتروپی همچنان بدتر خواهد شد. کودکانی که به هر شکلی از این بیماری مبتلا هستند، باید به پزشک یا متخصص چشم مراجعه کنند، به خصوص اگر علائم آنها بعد از ۳ یا ۴ سالگی بروز کند. ایزوتروپی که قبل از ۹ سالگی اصلاح نشود، میتواند باعث از دست دادن دائمی بینایی شود.
اگر چشمها در یک راستا نباشند، میتواند منجر به مشکلات دیگری از جمله موارد زیر شود:
