اگر میگرن دارید، ممکن است هنوز در تلاش باشید تا بهترین راه برای مدیریت آن را پیدا کنید. هیچ درمانی برای میگرن وجود ندارد، اما می‌توانید اقداماتی را برای کاهش درد و کاهش دفعات حملات انجام دهید.
مراحلی برای کاهش درد
چراغ‌ها و صداها را خاموش کنید. در صورت امکان، به محض اینکه احساس کردید میگرن در حال شروع شدن است، یک اتاق تاریک و ساکت پیدا کنید. نور شدید و صداهای بلند می‌توانند میگرن را بدتر کنند.
اگر می‌توانید بخوابید. خواب یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش درد میگرن است. همچنین می‌تواند حمله را کوتاه کند. در یک مطالعه کوچک، بیش از یک چهارم افراد مورد مطالعه توانستند با چرت زدن در طول روز حملات خود را کوتاه کنند. اما اگر مستعد میگرن هستید، بیش از حد نخوابید — خواب زیاد می‌تواند باعث شروع میگرن شود.
از کمپرس گرم یا سرد استفاده کنید. آنها را روی سر یا گردن خود قرار دهید. سرما به بی‌حس کردن درد کمک می‌کند. گرما ممکن است عضلات شما را شل کند. حمام یا دوش آب گرم نیز ممکن است مفید باشد.
چیزی حاوی کافئین بنوشید. اگر در اوایل روز مصرف کنید، مقدار کمی از آن می‌تواند میگرن را از بین ببرد. همچنین ممکن است به داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن و آسپرین کمک کند تا بهتر عمل کنند. اما بیش از حد از آن ننوشید یا همیشه آن را ننوشید. در صورت قطع ناگهانی، می‌تواند باعث میگرن ناشی از ترک شود. به یاد داشته باشید که بسیاری از داروهای سردرد بدون نسخه نیز حاوی کافئین هستند.
داروهایتان را مصرف کنید. بعضی از داروها سردردهای میگرنی را پس از شروع درمان می‌کنند. به این روش، درمان حاد یا تسکینی می‌گویند. در اسرع وقت داروهایتان را مصرف کنید. آنها به این روش بهترین عملکرد را دارند.
این درمان‌ها عبارتند از:
- داروهای مسکن بدون نسخه و داروهای مسکن ترکیبی مانند ادویل میگرن یا اکسدرین میگرن
- ارگوت‌ها، از جمله دی هیدروارگوتامین (تزریق DHE 45، اسپری بینی Migranal) و ارگوتامین تارترات (Cafergot)
- آنتاگونیست‌های CGRP: rimegepant (Nurtec)، ubrogepant (Ubrelvy) و zavegepant (Zavzpret)
- تریپتان‌ها، مانند ناراتریپتان (Amerge)، سوماتریپتان (Imitrex) و زولمی‌تریپتان (Zomig)
- مسدودکننده‌های کانال کلسیم، مانند وراپامیل (کالان، کاورا، ورلان)
- مسدودکننده‌های بتا، مانند آتنولول (تنورمین)، نادولول (کورگارد) و پروپرانولول (ایندرال ال‌ای، اینوپران ایکس‌ال)
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی تجویزی: سلکوکسیب (سلبرکس، الیکسیب)، دیکلوفناک پتاسیم (کامبیا)، ایندومتاسین (ایندوسین)
- آنتی‌بادی‌های مونوکلونال پپتیدی مرتبط با ژن کلسی‌تونین، مانند اپتینزوماب (ویپتی)، ارنوماب (ایموویگ)، فرمنزوماب (آجووی) و گالکانزوماب (امگالیتی)
چگونه از بروز میگرن جلوگیری کنیم
اولین قدم خوب، یادداشت روزانه سردرد است. این می‌تواند به شما و پزشکتان در تشخیص محرک‌های سردردتان کمک کند. باید موارد زیر را یادداشت کنید:
- وقتی میگرن شما شروع می‌شود
- قبل از شروع درد، چه کارهایی انجام می‌دادید، چه می‌خوردید یا چه می‌نوشیدید
- چقدر طول کشید.
- هر چیزی که کمک کرد
بیوفیدبک و ریلکسیشن برای میگرن
برخی افراد می‌توانند عوامل محرک میگرن خود را شناسایی کرده و از آنها دوری کنند. اما ممکن است همیشه نتوانید این کار را انجام دهید. در این صورت، امتحان کردن بیوفیدبک یا آموزش آرامش می‌تواند مفیدتر باشد.
با این روش‌ها، شما با یک روانشناس یا درمانگر آموزش‌دیده همکاری می‌کنید تا یاد بگیرید چگونه واکنش‌های بدن خود را به درد و استرس کنترل کنید.
در طول یک جلسه بیوفیدبک، حسگرها بدن شما را به دستگاهی متصل می‌کنند که اطلاعاتی در مورد تنفس، دمای بدن، تنش عضلانی و سایر عملکردها به شما می‌دهد. برای سردرد، الکترومیوگرافی (EMG) برای اندازه‌گیری تنش عضلانی و آموزش بازخورد دما، روش‌هایی هستند که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
درمانگر شما به شما کمک می‌کند تا با استفاده از این اطلاعات، یاد بگیرید که چگونه واکنش‌های فیزیکی که ممکن است باعث سردرد شما شوند را تغییر دهید. به عنوان مثال، یاد خواهید گرفت که عضلاتی را که سفت می‌شوند و باعث درد می‌شوند، شل کنید . در نهایت، می‌توانید این کار را به تنهایی انجام دهید. مدت زمان انجام این کار بستگی به شدت سردرد شما و سرعت یادگیری این تکنیک دارد.
تحقیقات نشان می‌دهد که بیوفیدبک و شل کردن عضلات می‌تواند درد میگرن و طول مدت حمله را ۴۵ تا ۶۰ درصد کاهش دهد.
برای آموزش آرامش، معمولاً به مطب یک درمانگر مراجعه می‌کنید. شما تکنیک‌های تنفس، آرامش عضلات و تجسم را یاد خواهید گرفت تا به شما در آرامش و کاهش تنشی که می‌تواند باعث میگرن شود، کمک کند.
ورزش و رژیم غذایی برای کنترل میگرن
همچنین ورزش منظم می‌تواند مفید باشد . فعالیت بدنی می‌تواند به چندین روش به شما در مدیریت میگرن کمک کند. این فعالیت می‌تواند:
- کاهش استرس
- اندورفین آزاد کنید که خلق و خوی شما را بهبود می‌بخشد و درد را تسکین می‌دهد
- به شما کمک می‌کند بخوابید
- به کنترل وزن خود کمک کنید- بین وزن اضافی و میگرن‌های مکرر ارتباط وجود دارد
برای برخی افراد، ورزش می‌تواند باعث سردرد شود. به تدریج شروع کنید و به خودتان فشار نیاورید.
آنچه می‌خورید – و چه زمانی – می‌تواند بر تعداد دفعات حمله میگرنی شما تأثیر بگذارد. سعی کنید یک رژیم غذایی متعادل با مقدار زیادی غلات کامل و سبزیجات داشته باشید. از مصرف بیش از حد نمک خودداری کنید. وعده‌های غذایی را حذف نکنید – اگر مدت زیادی بدون غذا بمانید، قند خون شما می‌تواند افت کند و باعث حمله شود.
برخی غذاها، مانند شکلات، شیرین‌کننده‌های مصنوعی ، الکل و پنیرهای کهنه، می‌توانند در برخی افراد میگرن را تحریک کنند. اگر یک دفترچه یادداشت میگرن داشته باشید، می‌تواند به شما کمک کند تا پیگیری کنید کدام غذاها ممکن است این کار را برای شما انجام دهند. اگر فکر می‌کنید غذای خاصی پشت حملات شما است، مدتی از آن دوری کنید و ببینید آیا علائم شما بهتر می‌شود یا خیر.
خواب بهتر برای میگرن
مطالعات نشان می‌دهد که عادات خوب خواب یا بهداشت خواب می‌تواند به طور چشمگیری تعداد دفعات وقوع حملات میگرن و مدت زمان آنها را کاهش دهد. از این عادات برای خواب بهتر استفاده کنید:
- هر روز در یک ساعت مشخص به رختخواب بروید و بیدار شوید.
- تلفن همراه، تلویزیون و سایر وسایل الکترونیکی را از اتاق خواب خود دور نگه دارید.
- اتاق خواب خود را تاریک و ساکت نگه دارید.
- در طول روز قبل از عصر کمی ورزش کنید.
- قبل از خواب از وعده‌های غذایی سنگین، الکل و کافئین پرهیز کنید.
داروهای میگرن
داروهایی برای سایر بیماری‌ها ساخته شده‌اند که ممکن است تعداد سردردهای شما را در یک ماه کاهش دهند. این داروها می‌توانند شدت و مدت زمان سردردها را کاهش دهند یا آنها را به طور کامل از بین ببرند. این داروها عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای ضد تشنج
- تزریق بوتاکس
- داروهایی که فشار خون را پایین می‌آورند
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برخی از داروهایی را که به طور خاص برای پیشگیری از میگرن ساخته شده‌اند، تأیید کرده است. این داروها عبارتند از:
- آتوگاپانت (قولیپتا)
- اپتینزوماب ( ویپتی )
- ارنوماب (ایموویگ)
- فریمنزوماب (Ajovy)
- گالکانزوماب (امگالیتی)
این داروها پپتید مرتبط با ژن کلسی‌تونین یا CGRP را مسدود می‌کنند یا به آن می‌چسبند. این یک انتقال‌دهنده عصبی است که سیگنال‌های درد را به مغز شما می‌فرستد. بدن شما هنگام میگرن آن را آزاد می‌کند. آتوگپانت (کولیپت) را می‌توان به صورت خوراکی مصرف کرد. در مورد سایر داروها، بسته به نوع دارو، هر ۱ تا ۳ ماه یکبار به خودتان تزریق می‌کنید. اپتینزوماب (ویپتی) یک مهارکننده CGRP است که هر ۳ ماه یکبار به صورت داخل وریدی برای کمک به پیشگیری از میگرن دریافت می‌کنید .
