آنچه در این مطلب خواهید خواند
کفگیرک، دسته‌ای از جوش‌های قرمز، متورم و دردناک است که در زیر پوست به یکدیگر متصل شده‌اند . جوش (یا فرونکل) عفونت فولیکول مو است که دارای تجمع کوچکی از چرک (به نام آبسه ) در زیر پوست است. کفگیرک که معمولاً به صورت منفرد ایجاد می‌شود، بیشتر در ناحیه مودار بدن مانند پشت یا پشت گردن ایجاد می‌شود. اما کفگیرک می‌تواند در سایر نواحی بدن مانند باسن، ران، کشاله ران و زیر بغل نیز ایجاد شود.
بیشتر کفگیرک‌ها توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شوند که در سطح پوست، گلو و مجاری بینی زندگی می‌کند. این باکتری‌ها می‌توانند با ورود به پوست از طریق فولیکول مو ، خراش کوچک یا سوراخ، باعث عفونت شوند، اگرچه گاهی اوقات هیچ نقطه ورود مشخصی وجود ندارد.
کفگیرک‌ها که پر از چرک هستند – ترکیبی از گلبول‌های سفید و پیر خون ، باکتری‌ها و سلول‌های مرده پوست – قبل از اینکه بتوانند بهبود یابند، باید تخلیه شوند. کفگیرک‌ها بیشتر از جوش‌ها احتمال دارد جای زخم باقی بگذارند.
کورک یا کفگیرک فعال مسری است: عفونت می‌تواند از طریق تماس پوست به پوست یا استفاده مشترک از وسایل شخصی به سایر قسمت‌های بدن فرد یا افراد دیگر سرایت کند. بنابراین انجام اقدامات مراقبت از خود مناسب، مانند تمیز و پوشیده نگه داشتن ناحیه، تا زمان تخلیه و بهبود کفگیرک بسیار مهم است.
کفگیرک‌ها برای پیشگیری یا مدیریت عوارض، تسریع بهبودی و به حداقل رساندن جای زخم نیاز به درمان پزشکی دارند. در صورت داشتن کورک یا کورک‌هایی که بیش از چند روز ادامه داشته‌اند، با پزشک خود تماس بگیرید.
عوامل خطر برای کفگیرک
سن بالا، چاقی، بهداشت نامناسب و سلامت عمومی ضعیف با کفگیرک مرتبط هستند. سایر عوامل خطر کفگیرک عبارتند از:
- بیماری‌های مزمن پوستی که به سد محافظ پوست آسیب می‌رسانند
- دیابت
- بیماری کلیوی
- بیماری کبد
- هر بیماری یا درمانی که سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند
کفگیرک‌ها همچنین می‌توانند در افراد جوان‌تر، سالم و متناسب، به ویژه کسانی که در محیط‌های گروهی مانند خوابگاه‌های دانشجویی با هم زندگی می‌کنند و وسایلی مانند ملحفه، حوله یا لباس را به اشتراک می‌گذارند، رخ دهند. علاوه بر این، افراد در هر سنی می‌توانند در اثر تحریک یا سایش سطح پوست ناشی از لباس‌های تنگ، اصلاح یا نیش حشرات ، به ویژه در نواحی بدن که تعریق زیاد دارند، دچار کفگیرک شوند.
علائم کفگیرک
جوش‌هایی که جمع می‌شوند و کفگیرک تشکیل می‌دهند، معمولاً به صورت برآمدگی‌های قرمز و دردناک شروع می‌شوند. کفگیرک پر از چرک می‌شود و نوک‌های سفید یا زرد رنگی ایجاد می‌کند که ترشح می‌کنند، ترشح می‌کنند یا پوسته می‌دهند. در طول یک دوره چند روزه، بسیاری از کفگیرک‌های درمان نشده پاره می‌شوند و مایعی سفید یا صورتی مایل به کرم از آنها خارج می‌شود.
کفگیرک‌های سطحی – که دارای چندین روزنه روی سطح پوست هستند – احتمال کمتری دارد که جای زخم عمیقی بر جای بگذارند. کفگیرک‌های عمیق بیشتر احتمال دارد که جای زخم قابل توجهی ایجاد کنند.
سایر علائم کفگیرک شامل تب، خستگی و احساس ناخوشی عمومی است. تورم ممکن است در بافت‌ها و غدد لنفاوی مجاور، به ویژه غدد لنفاوی گردن، زیر بغل یا کشاله ران رخ دهد.
عوارض کفگیرک
گاهی اوقات، کفگیرک‌ها توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین ( MRSA ) ایجاد می‌شوند و اگر ضایعات به درستی تخلیه نشوند، نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک‌های قوی تجویزی دارند.
در موارد نادر، باکتری‌های کفگیرک می‌توانند وارد جریان خون شوند و عوارض جدی از جمله سپسیس و عفونت در سایر قسمت‌های بدن مانند ریه ، استخوان‌ها، مفاصل، قلب ، خون و سیستم عصبی مرکزی ایجاد کنند .
سپسیس یک عفونت فراگیر در بدن است که یک فوریت پزشکی محسوب می‌شود و در صورت عدم درمان می‌تواند کشنده باشد. علائم آن شامل لرز، تب شدید، ضربان قلب سریع و احساس بیماری شدید است.
درمان خانگی کفگیرک
قانون اصلی این است که از فشار دادن یا تحریک کفگیرک خودداری کنید، زیرا این کار خطر عوارض و ایجاد جای زخم شدید را افزایش می‌دهد.
کمپرس گرم می‌تواند به تخلیه و بهبود کفگیرک‌ها کمک کند. کفگیرک را به آرامی در آب گرم خیس کنید، یا یک پارچه تمیز، گرم و مرطوب را به مدت 20 دقیقه و چندین بار در روز روی آن قرار دهید. راهکارهای مشابه شامل پوشاندن کفگیرک با یک پارچه تمیز و خشک و استفاده آرام از یک پد گرمکن یا بطری آب گرم به مدت 20 دقیقه و چندین بار در روز است. پس از هر بار استفاده، لیف یا پارچه باید با آب داغ شسته و در دمای بالا خشک شود.
شستن کفگیرک و پوشاندن ناحیه با یک باند استریل نیز می‌تواند باعث تخلیه و بهبود شود و به جلوگیری از گسترش عفونت کمک کند. داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می‌توانند به تسکین درد کفگیرک ملتهب کمک کنند.
شستن کامل دست‌ها پس از لمس کفگیرک بسیار مهم است. هرگونه لباس، ملحفه و حوله‌ای را که با کفگیرک تماس داشته است، بشویید و از به اشتراک گذاشتن ملحفه، لباس یا سایر وسایل شخصی خودداری کنید.
درمان‌های پزشکی برای کفگیرک
اگر کورک یا کورک‌ها پس از چند روز درمان خانگی تخلیه و بهبود نیافتند، یا اگر مشکوک به کفگیرک هستید، به پزشک مراجعه کنید. همچنین، در صورت ایجاد کفگیرک روی صورت، نزدیک چشم یا بینی یا روی ستون فقرات، به پزشک مراجعه کنید. همچنین در صورت بزرگ شدن یا دردناک شدن کفگیرک به پزشک مراجعه کنید.
پزشک شما ممکن است کفگیرک را بریده و تخلیه کند و با شستشوی ناحیه با محلول استریل، از تخلیه کامل چرک اطمینان حاصل کند. مقداری از چرک را می‌توان جمع‌آوری و به آزمایشگاه فرستاد تا باکتری‌های عامل عفونت شناسایی شوند و حساسیت به آنتی‌بیوتیک‌ها بررسی شود.
اگر کفگیرک کاملاً تخلیه شود، معمولاً نیازی به آنتی‌بیوتیک نیست. اما درمان با آنتی‌بیوتیک ممکن است در مواردی مانند موارد زیر ضروری باشد:
- وقتی MRSA درگیر است و تخلیه ناقص انجام می‌شود
- عفونت بافت نرم اطراف (سلولیت) وجود دارد.
- فرد سیستم ایمنی ضعیفی دارد
- عفونت به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است
بسته به شدت، بیشتر کفگیرک‌ها ظرف دو تا سه هفته پس از درمان پزشکی بهبود می‌یابند.
