درماتیت: علل، علائم و درمان‌ها

درماتیت چیست؟

درماتیت اصطلاحی کلی است که انواع مختلف التهاب پوست (بثورات پوستی) را توصیف می‌کند. شایع‌ترین علامت اولیه آن، پوست قرمز، خشک و خارش‌دار است. موارد شدید می‌تواند شامل پوسته‌های پوسته پوسته، ترک‌های دردناک در پوست یا تاول‌هایی باشد که مایع از آنها تراوش می‌شود. از آنجایی که طیف وسیعی از موارد می‌توانند پوست شما را تحریک کنند، پزشک شما سعی می‌کند تشخیص خود را به نوع خاصی از درماتیت محدود کند. این می‌تواند به آنها کمک کند تا علت را مشخص کرده و بهترین درمان را برای بهبود پوست شما انتخاب کنند.

درماتیت در مقابل پسوریازیس

پسوریازیس نوعی درماتیت است. در این حالت، بدن شما سلول‌های پوستی را در عرض چند روز و نه چند هفته می‌سازد، به این معنی که سلول‌های پوستی به صورت تکه‌های ضخیم، پوسته پوسته و نقره‌ای رنگ روی قسمت‌هایی از پوست شما جمع می‌شوند. این تکه‌ها می‌توانند در هر جایی از بدن شما ظاهر شوند، اما بیشتر در زانوها، آرنج‌ها، کمر و پوست سر دیده می‌شوند. آنها معمولاً خارش دارند و خارش می‌تواند بدون درمان شدید شود. پسوریازیس یک بیماری مزمن (مداوم) است که هیچ درمانی ندارد.

اگر پسوریازیس دارید، وقتی عفونت دارید، بریدگی یا سوختگی دارید، در معرض دود سیگار هستید، زیاد الکل مصرف می‌کنید یا داروهای خاصی مصرف می‌کنید، این بیماری تمایل به شعله‌ور شدن دارد. هوای سرد نیز می‌تواند باعث شعله‌ور شدن آن شود.

انواع درماتیت

انواع مختلفی از بیماری‌های پوستی درماتیت وجود دارد:

درماتیت تماسی آلرژیک یک واکنش آلرژیک به چیزی است که پوست شما را لمس می‌کند، حتی برای مدت کوتاهی. پیچک سمی نمونه‌ای از آن است. فقط کافی است که با پوست شما تماس پیدا کند تا باعث بثورات پوستی شود. بسیاری از گیاهان دیگر نیز می‌توانند باعث درماتیت تماسی آلرژیک شوند، مانند برخی گل‌ها، گیاهان، میوه‌ها و سبزیجات. سایر محرک‌ها شامل عطرها، رنگ مو، فلزات، لاستیک، فرمالدئید (که به عنوان ماده نگهدارنده در بسیاری از محصولات استفاده می‌شود) و محصولات مراقبت از پوست هستند.

درماتیت تماسی تحریکی در اثر تماس مواد خشن مانند مواد شوینده یا پاک‌کننده با پوست شما ایجاد می‌شود. سایر مواد تحریک‌کننده رایج پوست شامل مایعات بدن مانند ادرار یا آب دهان، رنگ مو ، لاک پاک‌کن، گیاهانی مانند فلفل، رنگ یا برخی از انواع پلاستیک یا رزین هستند.این ویدیو از آرشیو WebMD گرفته شده است.

علائم و درمان‌های درماتیت

درباره مارونوشت

علائم و درمان‌های درماتیت

چه خفیف باشد و چه شدید، درماتیت با علائم مختلفی همراه است.

درماتیت سکه‌ای شامل پلاک‌های قرمز سکه‌ای شکل مشخصی است که معمولاً روی پاها، دست‌ها، بازوها و تنه ظاهر می‌شوند. اگر در بدو تولد پسر (AMAB) و ۵۵ تا ۶۵ ساله باشید، احتمال ابتلا به آن بیشتر است. زندگی در آب و هوای خشک یا دوش گرفتن مکرر با آب بسیار گرم نیز می‌تواند از عوامل محرک باشد.

درماتیت آتوپیک که به عنوان اگزما  نیز شناخته می‌شود ، باعث خارش، پوسته پوسته شدن، تورم و گاهی تاول زدن پوست می‌شود. این بیماری معمولاً در خانواده‌ها ارثی است و اغلب با آلرژی، آسم و استرس مرتبط است. یک سد پوستی ضعیف که اجازه می‌دهد رطوبت از پوست خارج شده و میکروب‌ها وارد شوند نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشد.

درماتیت سبورئیک که در نوزادان به آن کلاه گهواره می‌گویند، شامل پوسته‌های چرب، زرد یا قرمز رنگ روی پوست سر، صورت یا ناحیه تناسلی است. در صورت، معمولاً در ابروها، خط رویش مو یا در امتداد کناره‌های بینی یا نزدیک آنها ظاهر می‌شود. استرس می‌تواند درماتیت سبورئیک را بدتر کند. بزرگسالان گاهی اوقات درماتیت سبورئیک (که به عنوان شوره سر نیز شناخته می‌شود) روی پوست سر خود مشاهده می‌کنند.

درماتیت استازیس ناشی از گردش خون ضعیف در پاها است. اگر واریس، نارسایی احتقانی قلب یا بیماری دیگری که باعث تورم مزمن پا می‌شود، داشته باشید، ممکن است به آن مبتلا شوید. وقتی رگ‌های ساق پای شما نتوانند خون را به طور موثر به قلب بازگردانند، خون شما جمع می‌شود و مایع تجمع می‌یابد. این امر منجر به تحریک و تیرگی پوست، به خصوص در اطراف مچ پا می‌شود.

درماتیت دیس‌هیدروتیک یک بیماری مزمن است که باعث خشکی شدید پوست و برآمدگی یا تاول می‌شود. بیشتر آن را روی دست‌ها یا پاهای خود خواهید دید و ممکن است ظاهر و ناپدید شود. اگر در بدو تولد زن (AFAB) باشید و بین ۲۰ تا ۴۰ سال سن داشته باشید، احتمال ابتلا به آن بیشتر است. عرق، آلرژی و استرس همگی می‌توانند از عوامل محرک باشند.

نورودرماتیت یک ناحیه بسیار خارش‌دار پوست است. خاراندن آن، انتهای اعصاب را تحریک می‌کند و باعث خارش بیشتر آن ناحیه می‌شود. این خارش ممکن است به اندازه‌ای شدید باشد که مانع خوابیدن شما شود.

درماتیت نگلکتا نتیجه‌ی تمیز نکردن خوب پوست است. آلودگی، چربی، باکتری، پوسته‌های پوستی و عرق به مرور زمان روی پوست جمع می‌شوند. این ناحیه می‌تواند ضخیم شده و تغییر رنگ دهد. همچنین ممکن است پوسته‌های چسبنده و شبیه به کورن فلکس ببینید. اگر نتوانید به اندازه‌ی کافی خوب حرکت کنید تا مرتباً قسمت‌های خاصی از بدن خود را بشویید، احتمال وقوع این اتفاق بیشتر است.

درماتیت اسپونژیوتیک زمانی است که پوست تحریک شده شما به دلیل تجمع مایعات در زیر آن، “اسفنجی” می‌شود. اگر مدتی است که با مشکلات پوستی دست و پنجه نرم می‌کنید، تورم ممکن است خفیف باشد. اما اگر پوست شما به طور ناگهانی قرمز و خارش‌دار شود، به عنوان مثال، به دلیل تماس با یک ماده حساسیت‌زا ، تورم می‌تواند شدید باشد. درماتیت اسپونژیوتیک می‌تواند در کنار بسیاری از انواع دیگر درماتیت وجود داشته باشد.

درماتیت پوشک نام دیگری برای بثورات پوشک است. مدفوع و ادرار پوست کودک شما را تحریک می‌کند، به خصوص اگر پوشک او به اندازه کافی عوض نشود، یا اگر آنتی‌بیوتیک مصرف کند. پوست ناحیه پوشک کودک شما معمولاً قرمز و براق به نظر می‌رسد. سایر علل بثورات پوشک، کاندیدا (عفونت قارچی) و درماتیت سبورئیک است که می‌تواند ناحیه پوشک را تحت تأثیر قرار دهد.

درماتیت اطراف دهان/اطراف دهان، بثورات قرمز رنگی در اطراف دهان است. ممکن است پوست پوسته پوسته و برآمدگی‌های کوچک ملتهب شبیه آکنه داشته باشید. این بیماری ممکن است از دهان به بینی، چشم‌ها و به ندرت به اندام تناسلی شما گسترش یابد. این بیماری بیشتر زنان جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت دقیق آن ناشناخته است، اما پزشکان ارتباطی بین استروئیدهای موضعی (کرم‌های استروئیدی که روی پوست مالیده می‌شوند) و درماتیت اطراف دهان می‌بینند. سایر علل احتمالی شامل کرم‌های صورت، خمیردندان‌های حاوی فلوراید، آدامس، پرکردگی‌های دندان و کرم‌های ضد آفتاب است. پزشکان همچنین فکر می‌کنند هورمون‌های زنانه ممکن است در این امر نقش داشته باشند.

علائم درماتیت

ظاهر و احساس پوست شما به نوع درماتیت شما بستگی دارد. ممکن است همزمان بیش از یک نوع داشته باشید. علائم عبارتند از:

• خارش
• کهیر
• تورم
• برآمدگی‌ها
• تاول‌هایی که ممکن است پر از مایع باشند
• پوست ضخیم یا سفت
• پوسته پوسته شدن
• پوست پوسته پوسته
• احساس سوزش در پوست شما
• درد
• زخم‌های پوستی

علائم شما می‌تواند بسته به رنگ پوست شما متفاوت باشد. به عنوان مثال، اگر پوست روشن‌تری دارید، بثورات درماتیت اغلب قرمز به نظر می‌رسند. اگر پوست شما تیره‌تر است، ممکن است لکه‌های قهوه‌ای تیره، بنفش یا خاکستری داشته باشید. همچنین احتمال ایجاد برآمدگی‌های ریز و خشن بیشتر است.

چه چیزی باعث درماتیت می‌شود؟

درماتیت یک بیماری پیچیده است. پزشکان هنوز در تلاشند تا اطلاعات زیادی در مورد آن کسب کنند. تاکنون، آنها می‌دانند که تغییرات در پوست شما باعث از دست دادن رطوبت آن می‌شود که می‌تواند باعث خشکی و خارش آن شود. هر چه بیشتر پوست خود را بخارانید، پوست شما خشک‌تر و خارش‌دارتر می‌شود.

عوامل زیادی نیز می‌توانند به این امر دامن بزنند، از جمله:

سیستم ایمنی بدن شما. اگر به چیزی که با آن در تماس هستید بیش از حد واکنش نشان دهد، پوست شما می‌تواند ملتهب شود.

ژن‌های شما. ممکن است با پوستی متولد شده باشید که برای حفظ رطوبت سالم مشکل دارد.

محیط شما. برخی مواد باعث ایجاد تغییراتی در پوست شما می‌شوند. از جمله آنها می‌توان به دود تنباکو، آلاینده‌های هوا و رایحه‌های موجود در صابون‌ها و سایر محصولات پوستی اشاره کرد.

استرس و هورمون‌ها. وقتی در شرایط استرس‌زا قرار دارید، بدن شما هورمون‌های استرس بیشتری مانند کورتیزول تولید می‌کند. کورتیزول بیش از حد می‌تواند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کرده و باعث التهاب پوست شما شود.

آیا درماتیت مسری است؟

اگرچه ممکن است پوست شما بسیار ملتهب به نظر برسد و احساس خارش داشته باشید، اما نمی‌توانید بثورات پوستی خود را به دیگران منتقل کنید. 

حتی بثورات ناشی از پیچک سمی مسری نیستند. شما باید مستقیماً با روغن اوروشیول، ترکیبی درون گیاه که سیستم ایمنی بدن شما را تحریک می‌کند، تماس پیدا کنید .

عوامل خطر برای درماتیت

به دلیل موارد زیر، احتمال ابتلا به درماتیت در شما بیشتر است:

سابقه خانوادگی. اگر با کسی که درماتیت دارد نسبت فامیلی دارید، احتمال ابتلای شما به آن بیشتر است. سابقه آسم و آلرژی در خانواده نیز می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. 

جنسیت. افرادی که AFAB دارند بیشتر مستعد ابتلا به درماتیت هستند.

سن. کودکان و نوزادان بیشتر از بزرگسالان در معرض ابتلا به درماتیت هستند. درماتیت آتوپیک بیشتر در کودکان سیاه پوست غیر اسپانیایی تبار دیده می شود.

شغل. به عنوان مثال، کار کردن با برخی از انواع فلزات یا مواد شیمیایی خشن می‌تواند پوست شما را تحریک کند.

سلامت. ابتلا به یک بیماری دیگر، مانند بیماری خودایمنی، می‌تواند احتمال ابتلا به درماتیت را افزایش دهد.

تشخیص درماتیت

پزشک احتمالاً ویزیت شما را با پرسیدن سوالات زیادی شروع می‌کند، مانند:

• آیا شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان آلرژی یا آسم دارید؟
• آیا آلرژی غذایی دارید؟
• چه مشکلات پوستی دیگری داشته‌اید؟
• آیا از صابون، مواد شوینده، لوازم آرایش یا سایر محصولات پوستی جدیدی استفاده کرده‌اید؟
• آیا سیگار می‌کشید یا در معرض دود سیگار بوده‌اید؟

بعد از اینکه پوست شما را معاینه کردند، می‌توانند با انجام موارد زیر تصمیم به کسب اطلاعات بیشتر بگیرند:

بیوپسی پوست. یک قطعه کوچک از پوست شما برداشته شده و به آزمایشگاه فرستاده می‌شود، جایی که می‌توان آن را از نزدیک‌تر بررسی کرد.

آزمایش خون. این آزمایش می‌تواند بیماری‌هایی غیر از درماتیت را که ممکن است باعث علائم شما شوند، بررسی کند.

تست پچ برای آلرژی. پچ‌هایی که حاوی مقادیر بسیار کمی از آلرژن‌های رایج هستند به پوست شما چسبیده‌اند. بعد از چند روز، دوباره به پزشک مراجعه خواهید کرد. آنها پچ‌ها را برمی‌دارند و پوست شما را از نظر واکنش بررسی می‌کنند.

برای فهمیدن علت مشکل پوستی‌تان، ممکن است لازم باشد به یک متخصص پوست مراجعه کنید. این نوع پزشک در زمینه مسائل مربوط به پوست آموزش ویژه دیده است.

درمان درماتیت

درمان پوستی که نیاز دارید بستگی به نوع بیماری پوستی شما، علت احتمالی آن و قسمت‌هایی از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، دارد.

درمان خانگی

گاهی اوقات، بثورات پوستی با برخی از درمان‌های خانگی ساده، مانند موارد زیر، برطرف می‌شوند:

کرم یا پماد ضد خارش. به دنبال نوعی باشید که حداقل حاوی ۱٪ هیدروکورتیزون باشد. آن را یک یا دو بار در روز استفاده کنید.

مرطوب‌کننده. مهم است که از خشک شدن پوست خود جلوگیری کنید تا بتواند بهبود یابد. فراموش نکنید که بلافاصله پس از حمام یا دوش گرفتن، مرطوب‌کننده بزنید. برخی افراد معتقدند که وازلین (هرچند کثیف‌کاری دارد) خوب عمل می‌کند.

آنتی‌هیستامین‌ها. داروهای بدون نسخه، مانند بنادریل، گاهی اوقات برای تسکین خارش کافی هستند. با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید کدام نوع بهترین اثر را دارد و استفاده از آن برای شما بی‌خطر است.

کمپرس سرد. یک لیف حمام که در آب سرد خیس شده باشد می‌تواند خارش را فوراً تسکین دهد.

حمام با سفیدکننده. مقدار کمی (یک‌چهارم فنجان) سفیدکننده را در وان آب گرم بریزید، به مدت ۱۰ دقیقه در آن خیس بخورید، سپس آبکشی کنید. اما بدون مشورت با پزشک این کار را امتحان نکنید.

لباس‌های نرم و گشاد. وقتی پوست شما ملتهب است، پارچه‌های زبر و خارش‌دار و لباس‌های تنگ می‌توانند به ناحیه مورد نظر مالیده شوند و آن را بدتر کنند.

شامپوی روغن درخت چای. استفاده از این نوع شامپو به مدت ۴ هفته می‌تواند به بهبود شوره سر کمک کند.

سعی کنید آرامش داشته باشید. استرس و نگرانی می‌تواند وضعیت پوست شما را بدتر کند. غذاهای سالم بخورید، سعی کنید مرتباً ورزش کنید و به اندازه کافی بخوابید تا سطح استرس خود را پایین نگه دارید. سایر تکنیک‌های کاهش استرس شامل یوگا، مدیتیشن، طب سوزنی و ماساژ است.

خنک ماندن. عرق می‌تواند باعث خارش پوست شما شود و خطر ابتلا به باکتری را افزایش دهد. در تابستان از تهویه مطبوع استفاده کنید. در طول زمستان، هوای خیلی خشک ممکن است باعث خارش پوست شما شود، بنابراین از دستگاه بخور برای حفظ رطوبت و دمای هوا استفاده کنید.

حمام با آب ولرم. دوش گرفتن را خیلی داغ یا طولانی نکنید. این کار باعث از بین رفتن چربی‌های طبیعی پوست که از آن محافظت می‌کنند، می‌شود. دوش یا حمام با آب ولرم بهتر است. هر دو به یک اندازه مؤثر هستند، به شرطی که فقط ۵ تا ۱۰ دقیقه طول بکشند و ظرف ۳ دقیقه پس از بیرون آمدن از حمام/دوش، مرطوب‌کننده بزنید.

حمام جو دوسر. برای تسکین پوست، جو دوسر کلوئیدی را به وان حمام خود اضافه کنید و بیش از 10 دقیقه در آن خیس نخورید. جو دوسر کلوئیدی، جو دوسری است که بسیار ریز آسیاب شده است، بنابراین می‌تواند در آب حل شود. می‌توانید این محصول را از داروخانه خریداری کنید یا جو دوسر کامل نپخته را در مخلوط‌کن آسیاب کنید تا به پودر تبدیل شود. همچنین می‌توانید آن را به صورت خمیر درآورید و مستقیماً روی پوست خود بمالید.

صابون ملایم.  به دنبال صابون‌هایی باشید که ملایم و بدون عطر باشند، یا پاک‌کننده‌های غیرصابونی مانند پاک‌کننده ملایم پوست Cetaphil یا پاک‌کننده آبرسان CeraVe. این نوع پاک‌کننده‌ها معمولاً کمتر پوست را تحریک می‌کنند.

درمان پزشکی

اگر پوست شما با درمان خانگی بهبود نیافت، یا اگر دردناک است، روال روزانه شما را مختل می‌کند، شما را در شب بیدار نگه می‌دارد، یا علائم عفونت (مانند چرک، رگه یا پوسته پوسته شدن) را نشان می‌دهد، به پزشک مراجعه کنید. آنها می‌توانند موارد زیر را تجویز کنند:

کرم یا پماد. این کرم‌ها را روی بثورات خود بمالید تا خارش شما تسکین یابد، التهاب کاهش یابد یا سد طبیعی پوست شما بازیابی شود تا رطوبت بیشتری را حفظ کند. نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از مهارکننده‌های کلسینورین، کورتیکواستروئیدها، مهارکننده‌های PDE4، مهارکننده‌های جانوس کیناز (JAK)، آنتی‌هیستامین‌های موضعی برای خارش، آنتی‌بیوتیک‌های موضعی برای عفونت‌ها و فرآورده‌های موضعی قطران برای درماتیت سبورئیک.

نور درمانی. در این روش از مقدار کنترل‌شده‌ای از نور ماوراء بنفش برای کاهش خارش و قرمزی استفاده می‌شود.

قرص‌هایی که از طریق دهان مصرف می‌کنید . کورتیکواستروئیدهای خوراکی یک روش رایج برای کمک به کنترل التهاب در سراسر بدن هستند. در برخی موارد، پزشک ممکن است از شما بخواهد آنتی‌بیوتیک مصرف کنید. سایر داروهای خوراکی شامل مهارکننده‌های PDE4، آنتی‌هیستامین‌ها، ضد قارچ‌ها و مهارکننده‌های JAK هستند.

داروهای تزریقی. به عنوان مثال، می‌توانید یک داروی بیولوژیکی که از سلول‌های زنده ساخته شده است را تزریق کنید تا سیستم ایمنی بدن شما را کند کند.

پانسمان مرطوب. شما یک پماد قوی روی بثورات خود می‌زنید، سپس آن را با لایه‌هایی از بانداژ مرطوب و خشک می‌پوشانید تا به بهبود پوست شما کمک کند.

درمان جایگزین

همچنین می‌توانید با پزشک خود در مورد یک درمان جایگزین صحبت کنید. این روش‌ها به اندازه گزینه‌های سنتی شناخته شده یا مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند، اما برای برخی افراد مفید بوده‌اند.

روغن نارگیل. مواد ضد التهابی آن می‌تواند به بهبود پوست شما کمک کند، اما قبل از استفاده از آن روی بثورات پوستی خود با پزشک مشورت کنید. اگر واکنش آلرژیک دارید، می‌تواند علائم شما را بدتر کند.

گیاهان دارویی چینی. چند مطالعه نشان داده‌اند که گیاهان دارویی چینی که با دقت تهیه شده‌اند می‌توانند به برخی از انواع درماتیت کمک کنند، اگرچه این مطالعات کیفیت پایینی داشتند. برای اطلاع از اینکه آیا این گزینه برای شما بی‌خطر است یا خیر، با پزشک خود مشورت کنید.

طب سوزنی. این نوع طب چینی شامل سوزن‌های بسیار نازکی است که درست زیر پوست شما قرار می‌گیرند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد می‌تواند به خارش و سایر علائم پوستی کمک کند.

هیپنوتیزم. اگرچه تحقیقات بیشتری باید انجام شود، اما یک مطالعه نشان داد که هیپنوتیزم بیشتر از کرم استروئیدی به کاهش خارش و خاراندن کمک می‌کند .

بیوفیدبک. یک دستگاه مخصوص می‌تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید چگونه تنفس و ضربان قلب خود را کنترل کنید تا بتوانید استرس را بهتر مدیریت کنید. یادگیری این تکنیک ذهن و بدن می‌تواند به خارش و سایر علائم پوستی کمک کند.

مکمل‌ها. برخی افراد دریافته‌اند که ویتامین D، روغن ماهی، روی، سلنیوم، زردچوبه، پروبیوتیک‌ها و روغن گل مغربی به کاهش التهاب و تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کنند. در صورت تصمیم به مصرف هر یک از این مکمل‌ها، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا برخی از آنها عوارض جانبی دارند یا با داروهای خاص تداخل دارویی دارند.

پیشگیری از درماتیت

مراقبت از پوست بهترین راه برای جلوگیری از درماتیت است. برای انجام این کار:

دوش گرفتن‌هایتان را کوتاه نگه دارید. از آب ولرم (نه داغ) استفاده کنید تا پوستتان خشک نشود.

از محصولات مراقبت از پوست ملایم استفاده کنید. به دنبال محصولاتی باشید که حاوی عطر، الکل یا رنگ نباشند. اگر مطمئن نیستید از چه چیزی استفاده کنید، از پزشک خود بخواهید که یک برند را پیشنهاد دهد. اگر درماتیت روی صورت خود دارید، برخی از انواع آرایش می‌تواند آن را بدتر کند. از آن صرف نظر کنید یا محصولاتی را انتخاب کنید که مخصوص پوست حساس هستند.

با پوست خود مهربان باشید. از لیف، سنگ پا یا اسکراب‌هایی که ممکن است پوست شما را تحریک کنند، استفاده نکنید. و وقتی از حمام بیرون می‌آیید، پوست خود را خشک کنید، آن را به آرامی نوازش کنید، نه مالش.

رطوبت را حفظ کنید. کمی بعد از دوش گرفتن و در طول روز، از کرم یا مرطوب‌کننده بدون عطر استفاده کنید.

استرس خود را مدیریت کنید. احساسات شما می‌تواند بر پوست شما تأثیر بگذارد، بنابراین راه‌هایی را برای کنترل استرس خود بیابید. مدیتیشن ، تکنیک‌های آرامش‌بخش و درمان می‌توانند تفاوت مثبتی ایجاد کنند.

تغییرات غذایی را در نظر بگیرید. بین خوردن غذاهای خاص و تشدید درماتیت ارتباطی وجود دارد، اما این ارتباط ساده نیست. ممکن است هیچ واکنش دیگری (مانند کهیر زدن) نداشته باشید، یا تشدید ممکن است ساعت‌ها پس از خوردن غذا اتفاق بیفتد. برخی افراد با حذف گلوتن و/یا لبنیات از رژیم غذایی خود، از درماتیت آتوپیک رهایی می‌یابند، اگرچه مطالعات بالینی شواهدی برای این امر پیدا نکرده‌اند. برخی دیگر با اجتناب از غذاهای سرشار از نیکل (مانند غلات کامل گندم، صدف، حبوبات و شکلات) از درماتیت تماسی رهایی می‌یابند. انجام آزمایش آلرژی را در نظر بگیرید و با پزشک و متخصص تغذیه خود در مورد بهترین رژیم غذایی برای خود صحبت کنید.

عوارض درماتیت

اگرچه ممکن است بثورات پوستی خفیف به نظر برسند، اما درماتیت می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند. این عوارض عبارتند از: 

عفونت‌های ویروسی پوست. درماتیت شما را در برابر عفونت‌های ویروسی پوست آسیب‌پذیر می‌کند. اگر ویروس هرپس سیمپلکس و درماتیت دارید ، در معرض خطر ابتلا به یک عفونت شدید پوستی به نام اگزما هرپتیکوم هستید. اگر درماتیت دارید، واکسن آبله مرغان نزنید، زیرا می‌تواند باعث عفونت جدی پوستی دیگری به نام اگزما واکسیناتوم شود.

عفونت‌های باکتریایی پوست. حدود ۶۰ تا ۹۰ درصد از افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک (اگزما) احتمالاً باکتری استافیلوکوک روی پوست خود دارند که می‌تواند به یک عفونت جدی در بدن تبدیل شود. خاراندن، خطر ورود عفونت باکتریایی به بدن را افزایش می‌دهد.

کمبود خواب. درماتیت آتوپیک با مشکلات خواب در ۴۷٪ تا ۸۰٪ کودکان و ۳۳٪ تا ۹۰٪ بزرگسالان مرتبط است. دلایل آن کاملاً مشخص نیست. یک توضیح رایج این است که خارش و خاراندن، افراد را بیدار نگه می‌دارد و اگر مستعد بی‌خوابی هستید ، این ترکیب فقط آن را بدتر می‌کند.

ورم ملتحمه. افراد مبتلا به درماتیت (التهاب پوست) بیشتر در معرض ابتلا به ورم ملتحمه (التهاب یا قرمزی چشم) هستند. همان عواملی که پوست شما را تحریک می‌کنند (مانند آلرژی) می‌توانند چشم‌های شما را نیز تحریک کنند.

بلفاریت. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که پلک‌های شما متورم یا ملتهب می‌شوند. این بیماری علل زیادی دارد، از جمله آلرژی، شپش/مایت و شوره سر. پوسته پوسته شدن شوره سر (درماتیت سبورئیک) می‌تواند پلک‌های شما را تحریک کند.

خلاصه مطلب

درماتیت درمانی ندارد، اما راه‌های زیادی برای مدیریت درد، خارش و سایر علائم وجود دارد. برخی از روش‌ها شامل کرم‌های ضد خارش، آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای تجویزی است. ممکن است لازم باشد قبل از یافتن درمانی که پوست شما را بهبود می‌بخشد، چند درمان مختلف را امتحان کنید. پس از یافتن این درمان‌ها، از پوست خود مراقبت کنید تا از عود مجدد بیماری جلوگیری شود.

سوالات متداول درماتیت

آیا درماتیت باعث ایجاد جای زخم می‌شود؟

درماتیت مستقیماً باعث ایجاد جای زخم نمی‌شود. اما اگر مثلاً محل اگزما را بخارانید، می‌تواند منجر به خونریزی شود و با بهبود آن ناحیه، جای زخم باقی می‌ماند. اگر پوست شما تیره باشد، جای زخم بیشتر به چشم می‌آید. جای زخم‌ها معمولاً به مرور زمان محو می‌شوند.

درماتیت چه مدت طول می‌کشد؟

بستگی به نوع آن دارد. درماتیت آتوپیک معمولاً ۱ تا ۳ هفته طول می‌کشد. درماتیت تماسی ۲ تا ۴ هفته. درماتیت سبورئیک می‌تواند ماه‌ها تا سال‌ها طول بکشد. صرف نظر از نوع، ممکن است در طول زندگی خود دچار عود بیماری شوید.

آیا درمانی برای درماتیت وجود دارد؟ 

بستگی به نوع آن دارد، اما به طور کلی، هیچ درمانی وجود ندارد – فقط می‌توان دوره‌های عود بیماری را مدیریت کرد.

بهترین درمان برای بثورات پوستی ناشی از درماتیت تماسی چیست؟

بهترین درمان بثورات پوستی ناشی از درماتیت تماسی، استفاده از کرم استروئیدی تجویزی مانند کلوبتازول ۰.۰۵٪ یا تریامسینولون ۰.۱٪ است که باید روی ناحیه آسیب دیده پوست بمالید. اگر بثورات بسیار شدید یا گسترده باشد، پزشک ممکن است قرص‌های استروئیدی مانند پردنیزون را برای مصرف به شما تجویز کند .