آنچه در این مطلب خواهید خواند
دژنراسیون شبکهای شبکیه زمانی رخ میدهد که شبکیه شما به مرور زمان نازکتر میشود. حدود ۱۰٪ از افراد در طول زندگی خود این وضعیت را تجربه میکنند. این بیماری مستقیماً باعث مشکلات بینایی نمیشود، اما افراد مبتلا به این بیماری بیشتر در معرض پارگی یا جداشدگی شبکیه قرار دارند .
علائم انحطاط شبکه
بیشتر افرادی که دژنراسیون شبکهای دارند، هیچ علامتی ندارند. این بیماری معمولاً در طول معاینات معمول چشم پزشکی کشف میشود. با این حال، افراد مبتلا به دژنراسیون شبکهای باید مراقب علائم پارگی شبکیه باشند، که شامل موارد زیر است:
- تاری دید
- دیدن « اجسام شناور » در میدان دید. این اجسام به صورت نقاط، رشتهها یا تارهای سیاه یا خاکستری در میدان دید شما ظاهر میشوند.
- دیدن نورهای چشمک زن
- دیدن پرده یا سایهای که بخشی از دید شما را پوشانده است
بیشتر افرادی که دژنراسیون شبکهای دارند، این بیماری را در هر دو چشم خود دارند. اگرچه جدا شدن شبکیه حتی در صورت ابتلا به دژنراسیون شبکهای نادر است، اما بین 20 تا 30 درصد از افرادی که شایعترین نوع جداشدگی شبکیه را دارند، دژنراسیون شبکهای را نیز تجربه کردهاند.
علل انحطاط شبکه
متخصصان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث دژنراسیون شبکهای میشود. با این حال، آنها میدانند که افراد خاصی بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. این بیماری همیشه ارثی نیست، اما در برخی خانوادهها دیده میشود.
افرادی که نزدیکبین هستند ، بیشترین احتمال ابتلا به بیماری تولید شبکهای را دارند. نزدیکبین بودن به این معنی است که شما در دیدن دور مشکل دارید، اما میتوانید از نزدیک واضحتر ببینید. نام دیگر نزدیکبینی، میوپی است.
احتمال بروز دژنراسیون شبکهای در افرادی که شرایط خاصی دارند، از جمله موارد زیر، بیشتر است:
- سندرم استیکلر، یک بیماری ژنتیکی که میتواند باعث مشکلات چشمی، کاهش شنوایی و مشکلات مفصلی شود
- سندرم اهلرز-دنلوس ، یک بیماری ژنتیکی که در درجه اول پوست، رگهای خونی و مفاصل شما را تحت تأثیر قرار میدهد
- سندرم مارفان، یک بیماری ژنتیکی که بر قلب، چشمها، رگهای خونی و استخوانهای شما تأثیر میگذارد
درمان انحطاط شبکهای
هیچ درمانی برای دژنراسیون شبکهای وجود ندارد. این بیماری عموماً مشکلساز نیست، زیرا عوارض پارگی یا جداشدگی شبکیه بسیار نادر است.
اگر دژنراسیون شبکهای دارید، باید معاینات منظم چشم با معاینه فوندوس گشاد شده را انجام دهید . در طول این نوع آزمایش، چشم پزشک قطرههای چشمی مخصوصی را در چشمان شما میریزد تا مردمکهای شما گشاد شوند . این کار آنها را بیشتر باز میکند تا پزشک بتواند فوندوس چشم شما را ببیند. فوندوس شامل بسیاری از قسمتهای مهم عملکردی، از جمله شبکیه است.
اگر پزشک شما فکر میکند که در معرض خطر بیشتری برای پارگی یا جداشدگی شبکیه هستید، ممکن است انجام عملی برای تقویت شبکیه را پیشنهاد دهد. چنین روشهایی شامل لیزر درمانی یا کرایوتراپی است. با این حال، اثربخشی این روشها برای جلوگیری از پارگی یا جداشدگی شبکیه ثابت نشده است.
اگر دچار عارضه شبکیه ناشی از دژنراسیون شبکهای شوید، به جراحی نیاز خواهید داشت. بسته به شدت پارگی یا جداشدگی، پزشک یکی از سه روش زیر را انتخاب خواهد کرد:
رتینوپکسی پنوماتیک. در طول این روش، پزشک شما در حالی که بیدار هستید، از دارو برای بیحس کردن چشم شما استفاده میکند. سپس مقدار کمی از مایع چشم را تخلیه میکند. یک حباب هوای کوچک در چشم قرار میدهد تا شبکیه را در جای مناسب خود قرار دهد، سپس از لیزر برای ترمیم سوراخهای شبکیه شما استفاده میکند.
حباب هوا به مرور زمان از بین میرود. با این حال، برای چند روز اول پس از جراحی، باید سر خود را در موقعیت خاصی نگه دارید تا حباب هوا در جای خود باقی بماند.
جراحی اسکلرال باکل. شما تحت بیهوشی عمومی قرار خواهید گرفت و در طول این عمل خواب خواهید بود. پزشک شما یک نوار دور صلبیه چشم شما، که قسمت سفید چشم است، قرار میدهد. این نوار چشم شما را کمی فشرده میکند و به طرفین فشار میآورد تا شبکیه شما را به اتصال مجدد ترغیب کند. پزشک شما همچنین ممکن است از لیزر یا کرایوتراپی برای رفع سوراخهای شبکیه استفاده کند. این نوار پس از جراحی روی چشم شما باقی میماند.
ویترکتومی. ویترکتومی روشی مشابه رتینوپکسی است. با این حال، اغلب برای درمان جداشدگیها و پارگیهای شدیدتر شبکیه استفاده میشود و به جای مطب پزشک، در اتاق عمل بیمارستان انجام میشود. بسیاری از افراد برای این عمل بیهوشی کامل دریافت میکنند؛ با این حال، برخی فقط بیحسی موضعی دریافت میکنند. در طول جراحی، پزشک شما از لیزر برای ترمیم شبکیه شما استفاده میکند، یک حباب هوا برای نگه داشتن شبکیه در جای خود تزریق میکند و همچنین ممکن است مقداری از مایع چشم را با یک مایع مصنوعی مانند روغن سیلیکون جایگزین کند.
پیش آگهی دژنراسیون شبکه ای
به طور کلی، پیش آگهی دژنراسیون شبکهای مثبت است. اکثر افرادی که به دژنراسیون شبکهای مبتلا میشوند، عوارضی ایجاد نمیکنند و نیازی به درمان ندارند. کارشناسان معتقدند که این بیماری پیشرفت میکند، اما به آرامی.
پیش آگهی در موارد نادری که دچار جداشدگی شبکیه میشوید نیز خوب است. ۹۰٪ جداشدگیهای شبکیه را میتوان با جراحی درمان کرد و اکثر آنها فقط به یک عمل جراحی نیاز دارند. تا زمانی که به دنبال مراقبتهای پزشکی باشید، احتمال زیادی وجود دارد که بینایی شما بهبود یابد.
شرایط مشابه با انحطاط شبکهای
چندین بیماری ممکن است شبکیه شما را تحت تأثیر قرار دهد، از جمله:
- دژنراسیون ماکولا خشک. این بیماری اغلب افراد بالای ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار میدهد. ممکن است در یک یا هر دو چشم به آن مبتلا شوید. این اتفاق زمانی میافتد که بخشی از شبکیه شما که مسئول دید واضح است، یعنی ماکولا، تخریب میشود. به طور معمول، شما شروع به تاری دید یا تاری دید در مرکز چشم خود خواهید کرد، اما دید محیطی خود را حفظ خواهید کرد.
- دژنراسیون ماکولا مرطوب. مشابه دژنراسیون ماکولا خشک، این بیماری ماکولا را تحت تأثیر قرار میدهد. با این حال، در این مورد، آسیب ناشی از نشت رگهای خونی به ماکولا است.
- رتینوپاتی دیابتی. اگر دیابت دارید ، رگهای خونی چشم شما میتوانند آسیب ببینند و باعث نابینایی شوند. این نوع رتینوپاتی با مدیریت خوب دیابت قابل پیشگیری است.
- انسداد ورید شبکیه. این معمولاً فقط در یک چشم اتفاق میافتد. انسداد ورید شبکیه زمانی اتفاق میافتد که یک لخته خون، ورید چشم را مسدود کند. بدون درمان، ممکن است مقداری از بینایی آن چشم را از دست بدهید.
