آنچه در این مطلب خواهید خواند
بینایی شما به شما این امکان را می‌دهد که هر روز هنگام نگاه کردن به اطراف، روی چیزهای دور و نزدیک تمرکز کنید. مغز و چشمان شما با هم کار می‌کنند تا تشخیص دهند هر چیزی چقدر دور است. وقتی به چیزی در دوردست نگاه می‌کنید، چشمان شما به طور متفاوتی نسبت به زمانی که به چیزی در نزدیکی نگاه می‌کنید، تمرکز می‌کنند.
درک عمق، نحوه‌ی نمایش تصاویر به صورت سه‌بعدی (3-D) را نشان می‌دهد.
درک بینایی
چشم شما از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است که همگی با هم کار می‌کنند تا به شما در دیدن کمک کنند. بینایی تصویری است که مغز شما از اطلاعات دریافتی از این بخش‌ها ایجاد می‌کند.
اولین قدم در این فرآیند این است که نور از قرنیه شما عبور می‌کند، که لایه جلویی چشم شماست. قرنیه شما کمی گرد است به طوری که نور هنگام ورود به چشم خم می‌شود و امکان تمرکز بهتر را فراهم می‌کند.
نور از طریق دایره تیره‌ای که در مرکز چشم قرار دارد و مردمک نامیده می‌شود، وارد چشم می‌شود. قسمت رنگی چشم شما – عنبیه – به مردمک چشم اجازه می‌دهد تا برای ورود نور بیشتر یا کمتر، بزرگتر یا کوچکتر شود.
پس از آن، نور از قسمت داخلی چشم شما به نام عدسی عبور می‌کند. عدسی و قرنیه شما با هم کار می‌کنند تا نور را متمرکز کرده و تصویری واضح به شبکیه در پشت چشم شما بدهند.
سلول‌های خاصی در شبکیه شما گیرنده‌های نوری نامیده می‌شوند که نور دریافتی را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند که از طریق عصب بینایی به مغز شما منتقل می‌شوند. سپس مغز شما پیام‌های دریافتی را به تصاویر تبدیل می‌کند.
درک عمق چگونه کار می‌کند؟
وقتی صحبت از بینایی شما می‌شود، درک عمق به توانایی شما در دیدن اشیاء به صورت سه‌بعدی گفته می‌شود. شما می‌توانید طول، عرض و عمق اشیاء را تشخیص دهید و همچنین فاصله آنها را از خود تخمین بزنید.
برای دقیق‌ترین درک عمق، به دید دوچشمی نیاز دارید. این بدان معناست که هر دو چشم به طور همزمان روی یک شیء واحد تمرکز می‌کنند. ممکن است متوجه شوید که اگر یک چشم را ببندید، اشیاء اطراف شما کمی متفاوت به نظر می‌رسند. دلیلش این است که وقتی از هر دو چشم استفاده می‌کنید، مغز شما دو تصویر را با هم ادغام می‌کند تا یک نمای سه‌بعدی ایجاد کند.
این فرآیند مغز و چشم، همگرایی نامیده می‌شود زیرا هر چشم شما به اشیاء از زوایای کمی متفاوت نگاه می‌کند. تصویر حاصل که مغز شما با موفقیت می‌سازد، استریوپسیس نامیده می‌شود.
اگر تنها از یک چشم استفاده می‌کنید یا یکی از چشمانتان دیدی با اختلال دارد، ممکن است درک عمق (Depth Perception) شما قوی نباشد. این مسئله به‌ویژه زمانی صادق است که تازه شروع کرده‌اید فقط به یک چشم برای دید تکیه کنید، زیرا مغز شما در حال سازگاری با این وضعیت است.
با گذشت زمان، ممکن است متوجه شوید که درک عمق شما دقیق‌تر شده است، زیرا مغز می‌آموزد چگونه اطلاعات بیناییِ تک‌چشمی (Monocular Vision) را پردازش کند.
دلایلی که ممکن است درک عمق نادرستی داشته باشید عبارتند از:
- تاری دید در یک یا هر دو چشم شما
- استرابیسم یا انحراف چشم
- آمبلیوپی یا تنبلی چشم
- مشکلات عصبی در یکی از چشمان شما
- ضربه به یکی از چشمان شما
اگر متوجه شدید که برای دیدن واضح اشیاء، چشم‌هایتان را تنگ می‌کنید یا سرتان را کج می‌کنید، برای کمک با چشم پزشک خود تماس بگیرید. آنها می‌توانند معاینه چشم انجام دهند تا علت نگرانی‌های شما را پیدا کنند. در مورد بینایی، مهم است که زود به دنبال درمان باشید تا مشکلات قبل از بدتر شدن برطرف شوند.
مشکلات بینایی که بر درک عمق تأثیر می‌گذارند
تاری دید. این بیماری همچنین به عنوان عیوب انکساری شناخته می‌شود. ممکن است به دلایل مختلفی دچار تاری دید شوید. نزدیک‌بینی باعث می‌شود اشیاء دور تار به نظر برسند و دوربینی باعث می‌شود اشیاء نزدیک‌تر تار به نظر برسند. این مشکلات چشمی می‌توانند صرف نظر از سن یا جنسیت شما، شما را تحت تأثیر قرار دهند.
اگر ۴۰ سال یا بیشتر سن دارید، ممکن است برای خواندن مطالب از نزدیک دچار مشکل شوید. این یک بیماری متفاوت به نام پیرچشمی است. این بیماری بسیار شایع است و از هر سه نفر ۴۰ سال یا بیشتر، یک نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
اگر قرنیه شما بدشکل باشد، نمی‌تواند با لنز شما برای تمرکز صحیح نور به پشت چشم شما کار کند. به این وضعیت آستیگماتیسم می‌گویند. ممکن است برای دیدن واضح‌تر به عینک یا لنز تماسی نیاز داشته باشید، زیرا این امر می‌تواند بینایی شما را نیز تاری کند.
استرابیسم. برای اکثر افراد، چشمان آنها مستقیماً به جلو نگاه می‌کند و با هم حرکت می‌کنند تا دنیای اطراف خود را ببینند. با این حال، اگر یک یا هر دو چشم شما به جهت دیگری اشاره کنند، به آن استرابیسم می‌گویند. شرایط فردی که در این دسته قرار می‌گیرند عبارتند از:
- ایزوتروپی، که زمانی است که یک یا هر دو چشم شما به سمت بینی شما می‌چرخند.
- اگزوتروپی، که زمانی است که یک یا هر دو چشم شما از بینی شما دور می‌شوند
- هایپرتروپیا، که زمانی است که یک یا هر دو چشم شما به سمت بالا می‌چرخند
- هیپوتروپی، که زمانی است که یک یا هر دو چشم شما به سمت پایین می‌چرخند
اگر زود متوجه شوید که به یکی از این بیماری‌ها مبتلا هستید و درمان را شروع کنید، بینایی شما قابل اصلاح است. در صورت عدم درمان، این بیماری‌ها ممکن است منجر به تنبلی چشم شوند که تمرکز ندارد. تنبلی چشم زمانی اتفاق می‌افتد که مغز و چشم شما به درستی با هم کار نمی‌کنند تا تصاویر دقیقی تولید کنند.
اگر متوجه تغییراتی در چشمان خود شدید یا متوجه شدید که برای دیدن واضح اشیاء، سر خود را تنگ می‌کنید یا کج می‌کنید، برای کمک با چشم پزشک خود تماس بگیرید. آنها می‌توانند معاینه چشم انجام دهند تا علت نگرانی‌های شما را پیدا کنند. در مورد بینایی، مهم است که زود به دنبال درمان باشید تا مشکلات قبل از بدتر شدن برطرف شوند.
