آنچه در این مطلب خواهید خواند
افراد مسن نسبت به جوانان سردرد کمتری دارند و زنان در طول زندگی خود سردردهای بیشتری نسبت به مردان دارند. به عنوان مثال، بین سنین ۲۱ تا ۳۴ سال، شیوع سردرد در زنان ۹۲٪ و در مردان ۷۴٪ است؛ پس از ۷۵ سالگی، شیوع به ترتیب به ۵۵٪ و ۲۱٪ کاهش می‌یابد.
میگرن نیز با افزایش سن معمولاً از بین می‌رود. در سن ۷۰ سالگی، تنها ۱۰٪ از زنان و ۵٪ از مردان آن را تجربه می‌کنند.
اما برخی از سردردها در سنین بالاتر می‌توانند نشان دهنده یک بیماری بسیار جدی‌تر باشند.
علائم مرتبط با میگرن در اواخر عمر
علائم مرتبط با میگرن در اواخر عمر به عنوان علائم عصبی گذرا تعریف می‌شوند که می‌توانند بر بینایی، گفتار، حرکت و رفتار تأثیر بگذارند. آنها مشابه یا یکسان با “اورا” میگرن، علائمی که قبل از میگرن وجود دارند، هستند. با این حال، سردرد تنها با 50٪ موارد همراه است و ممکن است خفیف باشد.
علائم همراه میگرن ممکن است شامل علائم بینایی مانند کوری گذرا، همی‌آنوپسی هم‌نام (از دست دادن بینایی در یک طرف میدان دید) و تاری دید؛ پارستزی (بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، احساس سوزن سوزن شدن)، احساس سنگینی در اندامی مانند دست یا پا؛ اختلال عملکرد ساقه مغز و مخچه مانند آتاکسی (ناتوانی در حرکت)، کاهش شنوایی ، وزوز گوش ( صدای زنگ در گوش )، سرگیجه (احساس چرخش اتاق به دور خود)، سنکوپ (از دست دادن هوشیاری)؛ و اختلالات گفتاری مانند دیس‌آرتری (گفتار نامفهوم) یا آفازی (از دست دادن توانایی صحبت کردن) باشد. این علائم ممکن است به ترتیب رخ دهند.
این علائم همچنین می‌توانند در سکته مغزی، حملات ایسکمیک گذرا (TIA) یا برخی از انواع تشنج مشاهده شوند، بنابراین پزشک برای اطمینان از علت، آزمایش‌هایی انجام خواهد داد.
اگر این دوره‌ها مکرر باشند، می‌توان درمان پیشگیرانه با داروهایی مانند دیوالپروئکس سدیم (دپاکوت، دپاکین)، توپیرامات (کودکسی XR، توپاماکس، تروکندی XR)، متوپرولول (لوپرسور، توپرول XL) یا پروپرانولول (ایندرال LA، اینوپران XL) را در نظر گرفت. پزشک شما در مورد بهترین گزینه‌ها برای درمان علائم حاد با شما صحبت خواهد کرد.
بیماری عروق مغزی
سردرد معمولاً با سکته مغزی همراه است. در مطالعه‌ای که روی ۱۶۳ بیمار مبتلا به سکته مغزی انجام شد، ۶۰٪ از آنها، به ویژه زنان و افرادی که سابقه سردرد داشتند، سردرد را همراه با سکته مغزی گزارش کردند. تا ۴۶٪ از آنها سردرد ناتوان‌کننده‌ای را گزارش کردند؛ اکثر آنها گفتند که سردرد خفیف تا متوسط دردناک بوده است. سردردها به طور مساوی به سرعت یا به آرامی شروع می‌شوند.
نوعی سکته مغزی به نام خونریزی زیر عنکبوتیه معمولاً مانند بدترین سردرد زندگی شما احساس می‌شود و ممکن است هیچ علامت دیگری جز سردرد نداشته باشد.
ترومای سر
اگرچه علل زیادی برای ضربه به سر وجود دارد، اما زمین خوردن یک مشکل خاص است. تقریباً 30٪ از افراد 65 سال به بالا حداقل سالی یک بار زمین می‌خورند. اگر فرد دچار زوال عقل باشد، ممکن است زمین خوردن خود را به خاطر نیاورد.
هماتوم ساب دورال یا خونریزی مغزی می‌تواند ناشی از آسیب خفیف سر باشد. این آسیب‌های مغزی می‌توانند تهدیدکننده زندگی باشند و ممکن است باعث اختلال خفیف رفتاری یا سایر اختلالات مزمن شوند.
سردرد در ۹۰٪ بیماران مبتلا به ضربه به سر، از جمله هماتوم ساب دورال، وجود دارد. سردردها می‌توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند، می‌توانند متناوب یا مداوم باشند و در یک یا هر دو طرف سر اتفاق بیفتند. سرفه، زور زدن یا ورزش می‌تواند آنها را بدتر کند و گاهی اوقات استفراغ و حالت تهوع نیز وجود دارد.
آرتریت گیجگاهی
سردرد شایع‌ترین علامت آرتریت گیجگاهی (سلول غول‌پیکر) یا TA است، بیماری‌ای که باعث می‌شود شریان‌های شما – رگ‌های خونی که اکسیژن را از قلب به بقیه بدن شما منتقل می‌کنند – متورم و باریک شوند. این اتفاق معمولاً برای شریان‌های گیجگاهی بزرگ و متوسط که در دو طرف سر شما امتداد دارند، رخ می‌دهد. سلول‌های این شریان‌های ملتهب زیر میکروسکوپ بسیار بزرگ به نظر می‌رسند؛ از این رو، نام این بیماری نیز همین است.
سردرد گیجگاهی (TA) در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر است. درد سردرد اغلب به صورت ضربان‌دار توصیف می‌شود و ممکن است متناوب یا مداوم باشد . سردرد می‌تواند در یک یا هر دو طرف سر، معمولاً نزدیک شقیقه‌ها باشد. اما می‌تواند روی پیشانی یا حتی پشت سر نیز باشد. حدود نیمی از افراد مبتلا به سردرد گیجگاهی (TA) نیز هنگام جویدن دچار درد شدید در فک می‌شوند.
نورالژی عصب سه قلو
وقتی روی عصب سه قلو که حس صورت را کنترل می‌کند، فشار وارد شود، می‌تواند باعث درد شدیدی در قسمت پایین صورت، اطراف بینی و بالای چشم شود. نورالژی یا درد عصبی می‌تواند با انجام کارهای روزمره – مسواک زدن، جویدن یا فین کردن – ایجاد شود. در تعداد کمی از موارد، درد ناشی از فشار تومور روی عصب سه قلو است.
این بیماری در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر است و در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود. ممکن است در خانواده‌ها ارثی باشد. عوامل خطر شامل فشار خون بالا و ام‌اس است.
داروهایی که ممکن است به تنهایی یا گاهی اوقات به صورت ترکیبی به کاهش علائم نورالژی عصب سه قلو کمک کنند، داروهای ضد تشنج یا تشنج هستند که شامل باکلوفن و فنی توئین (دیلانتین، فنی تک)؛ کاربامازپین (کارباترول، اپیتول، اکوئترو، تگرتول)؛ کلونازپام (کلونوپین)؛ دیوالپروکس سدیم (دپاکوت، دپاکن)؛ گاباپنتین (هوریزانت، نورونتین)؛ لاموتریژین (لامیکاتال)؛ اکسکاربازپین (اُکستلار XR و تریلپتال)؛ پیموزاید (اوراپ)؛ و توپیرامات (کوئدکسی TR، توپاماکس، تروکندی XR)؛
حدود 30٪ از افراد به دارو پاسخ نمی‌دهند اما ممکن است به جراحی پاسخ دهند. جراحی مغز می‌تواند به جابجایی عصب سه قلو از رگ خونی مجاور کمک کرده و مشکل را اصلاح کند. روش دیگری نیز وجود دارد که به عصب آسیب می‌رساند تا از ایجاد درد صورت جلوگیری شود.
نورالژی پس از هرپس
نورالژی پس از هرپس، درد عصبی است که پس از شیوع زونا، بثوراتی که به عنوان هرپس زوستر نیز شناخته می‌شود و ممکن است صورت را نیز تحت تأثیر قرار دهد، ادامه می‌یابد. زونا منشأ مشابهی با آبله مرغان دارد و توسط ویروس واریسلا ایجاد می‌شود. این بیماری با زخم‌هایی که تشکیل می‌شوند و طی ۳ تا ۴ هفته پوسته پوسته می‌شوند، مشخص می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث آسیب عصبی شود که منجر به سوزش، تیر کشیدن و درد سوزن سوزن شدن به مدت ۳ ماه یا بیشتر می‌شود (به نام نورالژی پس از هرپس).
تداوم درد ناشی از زونا در افراد بالای ۸۰ سال شایع‌تر است. زوناهایی که صورت را درگیر می‌کنند، خطر ابتلا به نورالژی پس از هرپس صورت را تقریباً دو برابر می‌کنند.
درمان شامل داروهای ضد تشنج، داروهای ضد افسردگی، آسپرین، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و کرم‌ها می‌شود.
سردرد هیپنیک
سردرد هیپنیک یک اختلال نادر است که در مردان و زنان ۴۰ تا ۷۹ ساله رخ می‌دهد. این سردرد فقط در طول خواب رخ می‌دهد و فرد را در یک زمان ثابت از خواب بیدار می‌کند. سردرد می‌تواند در یک یا هر دو طرف سر باشد، می‌تواند ضربان‌دار باشد یا نباشد و می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. آنها معمولاً ۲ تا ۳ ساعت طول می‌کشند (اما می‌توانند تا ۶ ساعت نیز ادامه داشته باشند) و می‌توانند سال‌ها هر شب اتفاق بیفتند.
درمان ممکن است شامل قرص‌های کافئین قبل از خواب یا یک یا دو فنجان قهوه، آتنولول، سیکلوبنزاپرین، ایندومتاسین، کربنات لیتیوم، ملاتونین یا پردنیزون باشد.
برای تشخیص سردردهای هیپنیک، پزشک احتمال ترک دارو، آرتریت تمپورال، آپنه خواب، ضربه مغزی، میگرن و سایر علل را رد می‌کند.
