آنچه در این مطلب خواهید خواند
با گذشت زمان، کهیر مزمن (پزشک شما ممکن است آنها را کهیر مزمن ایدیوپاتیک – CIU یا کهیر مزمن خودبخودی – CSU بنامد) معمولاً خود به خود از بین می‌روند. هیچ دارویی برای درمان آنها وجود ندارد، اما درمان‌ها می‌توانند به کاهش درد و ناراحتی شما کمک کنند.
در مورد این گزینه‌ها با پزشک خود صحبت کنید:
آنتی‌هیستامین‌ها
این داروها چیزی به نام هیستامین را مسدود می‌کنند. این یک ماده شیمیایی در پوست است که می‌تواند علائم آلرژی مانند کهیر را ایجاد کند. این داروها به اشکال مختلفی وجود دارند:
خواب‌آور نیست: پزشک احتمالاً از شما می‌خواهد که ابتدا گزینه‌های بدون نسخه مانند ستیریزین (زیرتک)، فکسوفنادین (آلگرا) و لوراتادین (کلاریتین) را امتحان کنید. این داروها باعث خواب‌آلودگی شما نمی‌شوند. معمولاً فقط عوارض جانبی خفیفی مانند خشکی دهان و چشم ایجاد می‌کنند.
مهم است که این‌ها را هر روز مصرف کنید، نه فقط وقتی که جوش می‌زنید.
شب: اگر کهیر شما شدید باشد، پزشک ممکن است دیفن هیدرامین (بنادریل) یا داروی مشابه را برای شما تجویز کند. از آنجا که این دارو می‌تواند باعث خواب‌آلودگی شما شود، احتمالاً پزشک به شما خواهد گفت که آن را شب‌ها مصرف کنید.
مسدودکننده‌های H2: ممکن است به شما گفته شود که برای کهیر خود بیش از یک نوع آنتی‌هیستامین را همزمان مصرف کنید. داروهایی مانند سایمتیدین (تاگامت) یا فاموتیدین (پپسید) را می‌توان همراه با سایر درمان‌ها استفاده کرد. این داروها همچنین سوزش سر دل را تسکین می‌دهند. برای کهیر، رگ‌های خونی را تنگ می‌کنند . این باعث تسکین قرمزی می‌شود.
این داروها ممکن است عوارض جانبی مانند اسهال، سرگیجه و سردرد ایجاد کنند.
استروئیدها
اگر آنتی‌هیستامین‌ها کمکی نکنند، پزشک ممکن است کورتیکواستروئید تجویز کند. این داروها سیستم ایمنی را آرام می‌کنند و می‌توانند شدت کهیر را کاهش دهند.
می‌توانید آنها را به صورت تزریقی یا قرص دریافت کنید. آنها می‌توانند عوارض جانبی مانند موارد زیر ایجاد کنند:
- فشار خون بالا
- افزایش وزن
- مشکلات خواب
- مشکلات تراکم استخوان
- تاری دید
- نیاز به ادرار کردن زیاد
- افزایش تشنگی
- احتباس مایع
- اثرات روانی
به دلیل احتمال بروز این عوارض جانبی، پزشکان معمولاً آنها را در دوزهای پایین و فقط برای مدت کوتاهی تجویز می‌کنند.
اگر این داروها را برای مدتی مصرف کنید، ممکن است عوارض جانبی دیگری از جمله موارد زیر داشته باشید:
- آب مروارید
- قند خون بالا
- خطر بالاتر عفونت
- پوکی استخوان (نازک شدن استخوان‌ها)
- کبودی
گزینه‌های دیگر
درمان کهیر مزمن می‌تواند دشوار باشد. اگر علت زمینه‌ای مانند مشکل تیروئید وجود داشته باشد، رسیدگی به آن ممکن است کهیر را تسکین دهد. با این حال، اغلب علت واکنش شما قابل تشخیص نیست.
وقتی آنتی‌هیستامین‌ها و استروئیدها مؤثر نباشند، پزشک ممکن است چند درمان دیگر را پیشنهاد کند.
داروهای آسم مانند مونتلوکاست (سینگولایر) یا زافیرلوکاست (آکولات) می‌توانند به کهیر کمک کنند، از جمله کهیرهای بدتر شده توسط آسپرین یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs).
این داروها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند، بنابراین با پزشک خود مشورت کنید.
اومالیزوماب (Xolair) برای کسانی که با آنتی‌هیستامین‌ها تسکین نمی‌یابند، تأیید شده است. پزشک شما آن را زیر پوست شما تزریق می‌کند. متخصصان معتقدند که این دارو یک ماده شیمیایی متفاوت در سیستم ایمنی بدن شما را که در ایجاد کهیر نقش دارد، مسدود می‌کند.
عوارض جانبی این دارو شامل موارد زیر است:
- سردرد
- ناراحتی معده
- احتمال کمی بالاتر ابتلا به بیماری قلبی یا سکته مغزی
- به ندرت، یک واکنش آلرژیک شدید به نام آنافیلاکسی
اگر این داروها مؤثر نباشند، پزشک ممکن است داروهای ضدالتهاب یا چیزی به نام سرکوب‌کننده سیستم ایمنی را امتحان کند که سیستم ایمنی بدن شما را مهار می‌کند.
شما و پزشکتان می‌توانید با هم بهترین برنامه درمانی را برای کهیر مزمن خود انتخاب کنید.
