آنچه در این مطلب خواهید خواند
آکنه چیست؟
دلیلی وجود دارد که به آن «آکنه معمولی» می‌گویند — تقریباً همه در برهه‌ای از زندگی از جوش زدن رنج می‌برند.
این بیماری زمانی شروع می‌شود که ترشحات چرب غدد چربی پوست (غدد چربی) منافذ ریز فولیکول‌های مو (منافذ مسدود شده) را مسدود می‌کنند. اگر این منافذ باز بمانند، گرفتگی‌ها به شکل جوش‌های سرسیاه ظاهر می‌شوند: نقاط کوچک و مسطح با مراکز تیره. اگر منافذ بسته شوند، گرفتگی‌ها به شکل جوش‌های سرسفید ظاهر می‌شوند: برآمدگی‌های کوچک به رنگ گوشت. هر دو نوع منافذ مسدود شده می‌توانند به التهاب‌ها یا جوش‌های متورم و حساس یا توده‌ها یا ندول‌های عمیق‌تر تبدیل شوند. ندول‌های مرتبط با موارد شدید آکنه ( آکنه کیستیک ) تورم‌های سفتی در زیر سطح پوست هستند که ملتهب، حساس و گاهی عفونی می‌شوند.
اگرچه آکنه تا حد زیادی یک بیماری دوران نوجوانی است، اما حدود 20٪ از کل موارد آن در بزرگسالان رخ می‌دهد. آکنه معمولاً در دوران بلوغ بین 10 تا 13 سالگی شروع می‌شود و در افرادی که پوست چرب دارند، بدتر می‌شود. آکنه نوجوانی معمولاً پنج تا 10 سال طول می‌کشد و معمولاً در اوایل دهه 20 سالگی از بین می‌رود. این بیماری در هر دو جنس رخ می‌دهد، اگرچه پسران نوجوان معمولاً شدیدترین موارد را دارند. زنان بیشتر از مردان احتمال دارد که در دهه 30 و بعد از آن به اشکال خفیف تا متوسط آن مبتلا شوند.
ضایعات آکنه بیشتر روی صورت دیده می‌شوند، اما می‌توانند روی گردن، سینه، پشت، شانه‌ها و بازوها نیز ایجاد شوند.
برخلاف تصور رایج، آکنه ناشی از رژیم غذایی ناسالم، بهداشت ضعیف یا میل جنسی کنترل نشده نیست. حقیقت ساده این است که وراثت و هورمون‌ها در پشت اکثر انواع آکنه قرار دارند. ترک شکلات یا مالیدن صورت به میزان 10 بار در روز، تمایل شما به این مشکل پوستی ناخوشایند، گاهی دردناک و اغلب شرم‌آور را تغییر نمی‌دهد.
چه چیزی باعث آکنه می‌شود؟
علت آکنه به طور کامل شناخته نشده است. اگرچه استرس می‌تواند آکنه را تشدید کند، اما به وضوح باعث ایجاد آن نمی‌شود.
هورمون‌ها. آکنه رایج در نوجوانان با افزایش تولید هورمون شروع می‌شود. در دوران بلوغ، هم پسران و هم دختران سطح بالایی از آندروژن‌ها، هورمون‌های جنسی مردانه که شامل تستوسترون می‌شوند، تولید می‌کنند. تستوسترون به بدن سیگنال می‌دهد که سبوم بیشتری تولید کند، چربی تولید شده در غدد چربی پوست.
باکتری‌ها. سبوم اضافی، منافذ فولیکول‌های مو را مسدود می‌کند – به خصوص آنهایی که روی صورت، گردن، سینه و پشت قرار دارند. باکتری‌ها در این فولیکول‌های مسدود شده رشد می‌کنند. این باعث می‌شود جوش‌های سرسیاه یا سرسفید، که به عنوان “کومدون” نیز شناخته می‌شوند، روی سطح پوست تشکیل شوند. گاهی اوقات، این گرفتگی باعث می‌شود دیواره فولیکول تحت فشار این تجمع، شکسته شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، سبوم به بافت‌های اطراف نشت می‌کند و یک جوش چرکی یا پاپول تشکیل می‌دهد – که به آن آکنه التهابی می‌گویند. جوش‌های چرکی بزرگتر و حساس، ندول نامیده می‌شوند.
بسته به نوع قرص، داروهای ضدبارداری خوراکی ممکن است در برخی از زنان باعث ایجاد آکنه شوند اما در برخی دیگر آن را سرکوب کنند. برخی از داروهای ضدبارداری تزریقی و دستگاه‌های کنترل بارداری داخل رحمی ( IUD ) نیز ممکن است باعث آکنه شوند. استروئیدهایی که توسط برخی از بدنسازان و سایر ورزشکاران مصرف می‌شوند نیز می‌توانند منجر به شیوع شدید آکنه شوند.
سایر عوامل محرک آکنه ممکن است شامل استرس، سیگار کشیدن، داروها، محصولات آرایشی مانند مرطوب کننده‌ها و عوامل فصلی باشد.
آکنه زیرگروه‌های زیادی دارد. آکنه نئوناتوروم و آکنه اینفانتوم گاهی اوقات نوزادان و شیرخواران، معمولاً پسران را تحت تأثیر قرار می‌دهند. بثورات جوش مانند روی صورت ظاهر می‌شود و معمولاً در عرض چند هفته بدون هیچ اثر ماندگاری از بین می‌رود. با این حال، آکنه اینفانتوم ممکن است بیشتر طول بکشد، شدیدتر باشد و باعث ایجاد جای زخم شود.
افرادی که دوران نوجوانی خود را تقریباً بدون جوش پشت سر گذاشته‌اند، ممکن است با افزایش سن دچار آکنه مداوم با شروع بزرگسالی شوند. علیرغم افزایش طبیعی سطح آندروژن در دوران بلوغ، برخی پزشکان معتقدند که عود آکنه کمتر به سطح آندروژن مربوط می‌شود و بیشتر به نحوه واکنش پوست فرد به افزایش تولید سبوم یا باکتری‌های ایجاد کننده آکنه بستگی دارد. باکتری پروپیونی باکتریوم آکنه به طور طبیعی در فولیکول‌های موی سالم وجود دارد. اگر تعداد زیادی از آنها در فولیکول‌های مسدود شده جمع شوند، ممکن است آنزیم‌هایی ترشح کنند که سبوم را تجزیه کرده و باعث التهاب شوند. برخی از افراد به سادگی نسبت به دیگران به این واکنش حساس‌تر هستند. سطح سبومی که ممکن است باعث ایجاد یک یا دو جوش در یک فرد شود، ممکن است در فرد دیگر منجر به شیوع گسترده – یا حتی آکنه کیستیک حاد – شود.
