سندرم برف بصری چیست؟

سندرم برف بینایی یک بیماری نادر است که باعث اختلال بینایی مداوم می‌شود و کل میدان بینایی را اشغال می‌کند . این سندرم با ایستایی بینایی مشخص می‌شود که به صورت نقاط کوچک سوسو زننده‌ای ظاهر می‌شود که می‌توانند سیاه و سفید، رنگی یا شفاف باشند. هیچ درمان شناخته شده‌ای برای این بیماری وجود ندارد، زیرا تحقیقات هنوز در حال انجام است. 

در اینجا چیزی است که باید بدانید.

سندرم برف بصری چیست؟

برفک بینایی یک اختلال بینایی مداوم است که می‌تواند بینایی را کاملاً تار کند. افرادی که به آن مبتلا هستند اغلب آن را به صورت سوسو زدن‌های کوچکی شبیه به پارازیت تلویزیون توصیف می‌کنند. اگرچه این «برف» معمولاً سیاه و سفید است، اما ممکن است رنگی یا شفاف نیز باشد.

تحقیقات در مورد سندرم برف بینایی بسیار کم است، زیرا یک بیماری نادر است. بیشتر آنچه که ما در مورد این بیماری می‌دانیم از گزارش‌های تک بیمار حاصل شده است. علل دقیق هنوز ناشناخته است – با این حال، متخصصان ارتباطی با برخی بیماری‌های دیگر مانند وزوز گوش شناسایی کرده‌اند. 

سندرم برف بینایی اغلب با سایر اختلالات بینایی همراه است که این وضعیت را در بیشتر موارد بسیار انسدادی می‌کند. به عنوان مثال، برخی گزارش داده‌اند که دید در شب یا حساسیت به نور ( فتوفوبیا ) مختل شده است. علاوه بر این، اثرات بینایی ناشی از چشم نیز رایج است، مانند پالینوپسیا – وضعیتی که باعث ایجاد تصاویر پس از مدت طولانی می‌شود، گویی اشیاء ردی از خود به جا می‌گذارند.

علائم سندرم برف بصری

اگرچه تحقیقات محدود است، اما متخصصان توانسته‌اند دو نوع علائم سندرم برف بصری را از هم تشخیص دهند: بصری و غیر بصری. طبیعتاً، علائم بصری ساده‌ترین راه برای تشخیص ابتلا به این بیماری هستند، زیرا اعوجاج‌های بصری ایجاد شده بسیار مشخص هستند.

مهمترین علامتی که باید در نظر داشته باشید، ایستایی بینایی است که به صورت نقاط ریز و چشمک زن بی شماری توصیف می شود. این نقاط در سراسر میدان دید ظاهر می شوند و ممکن است سیاه و سفید، رنگی یا شفاف باشند. سایر اعوجاج های بصری مشابه نیز ممکن است رخ دهد، بنابراین مطمئن شوید که آنچه را که تجربه می کنید به درستی برای پزشک خود شرح می دهید. 

علاوه بر اعوجاج‌هایی که قبلاً شرح داده شد، علائم بصری دیگری نیز وجود دارد که اغلب با سندرم برف بینایی همراه هستند. افراد مبتلا به این بیماری معمولاً کاهش درک کنتراست و عمق را همراه با این احساس که میدان بینایی آنها کمتر واضح است، گزارش می‌دهند.

اگرچه علائم بصری نشانه‌های آشکاری هستند که باید هنگام اشاره به سندرم برف بصری در نظر داشته باشید، اما برخی علائم غیر بصری کلیدی نیز وجود دارند که ممکن است با آن همراه باشند. در اینجا برخی از رایج‌ترین آنها آورده شده است:

• سردرد
• تحریک پذیری
• بی‌حالی
• مشکل در تمرکز

متخصصان همچنین پیوندهایی بین سندرم برف بصری و وزوز گوش و میگرن یافته‌اند . مشخص نیست که چرا این موارد با هم مرتبط هستند، اما هنگام بررسی سندرم برف بصری، توجه به همه علائم مهم است. توصیف نامشخص می‌تواند منجر به تشخیص اشتباه شود، که در این بیماری نسبتاً رایج است.

علل سندرم برف بصری

علل سندرم برف بصری به دلیل کمبود تحقیقات تقریباً کاملاً ناشناخته است. این بیماری در بین بیماری‌هایی که نادر تلقی می‌شوند، رایج است، زیرا عدم وجود موارد، مطالعه جامع آنها را دشوار می‌کند. با این حال، متخصصان چند ویژگی کلیدی سندرم برف بصری را یافته‌اند که به یک اختلال عصبی اشاره دارد . اختلالات عصبی بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند. 

بسیاری از افرادی که سندرم برف بصری دارند، آن را به یک حادثه خاص در زندگی خود مرتبط می‌دانند. این «محرک‌ها» ممکن است توضیح دهند که چه چیزی باعث بروز این بیماری شده است، اما متخصصان هنوز ارتباط ثابتی بین آنها و سندرم برف بصری پیدا نکرده‌اند. 

برخی از محرک‌های رایج عبارتند از:

• ضربه مغزی
• ترومای سر
• SSRI ها

این محرک‌ها ممکن است نشان دهند که سندرم برف بصری از مغز ناشی می‌شود. اگرچه این به توضیح علت دقیق این بیماری کمکی نمی‌کند، اما نقطه شروعی برای تحقیق فراهم می‌کند. با درک بهتر نحوه عملکرد این اختلال در سطح عصبی، متخصصان ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای بهبود کیفیت زندگی کسانی که با سندرم برف بصری زندگی می‌کنند، توسعه دهند.

درمان سندرم برف بصری

به دلیل فقدان علل شناخته‌شده، هنوز درمان پذیرفته‌شده‌ای برای سندرم برف بینایی وجود ندارد. علاوه بر این، افرادی که این بیماری را دارند معمولاً به هر دارو واکنش متفاوتی نشان می‌دهند، به این معنی که دارویی که برای یک نفر مؤثر است ممکن است برای نفر بعدی هیچ تاثیری نداشته باشد.

پزشکان اغلب داروهای ضد افسردگی یا ضد میگرن را برای سندرم برف بینایی تجویز می‌کنند. با این حال، تحقیقات اخیر ثابت کرده است که داروهای ضد میگرن، افسردگی یا درد نمی‌توانند به طور مداوم این بیماری را درمان کنند. با این حال، همین مطالعات همچنین به این نتیجه رسیده‌اند که این گزینه‌ها آن را بدتر هم نمی‌کنند – بنابراین، اگرچه بعید است، اما ممکن است برای شما مؤثر باشند.

یکی از معدود موارد مستندی که تأثیر مثبت آن بر سندرم برف بینایی گزارش شده است، لاموتریژین را به عنوان یک راه حل احتمالی ارائه می‌دهد. لاموتریژین دارویی است که برای درمان تشنج در افراد مبتلا به صرع استفاده می‌شود. 

به طور مشابه، ناپروکسن ، یک داروی ضد التهاب، به عنوان یک راه حل پیشنهاد شده است.

با این حال، شواهد کافی برای اثبات اینکه لاموتریژین یا ناپروکسن می‌توانند به درمان سندرم برف بینایی کمک کنند، وجود ندارد. کارشناسان هنوز در حال جمع‌آوری گزارش‌های موردی هستند تا دارویی مؤثر و پایدار برای این بیماری پیدا کنند.

آزمایش بصری سندرم برف

سندرم برف بصری معمولاً نیازی به آزمایش خاصی برای شناسایی ندارد. در عوض، افرادی که مشکوک به ابتلا به آن هستند، اغلب بر اساس علائم بصری و غیر بصری خود، خودآزمایی انجام می‌دهند. سپس، این اطلاعات را به پزشک ارائه می‌دهند که ممکن است آزمایش‌های بصری خاصی را برای اطمینان از عدم اختلال بینایی شما تجویز کند. 

اگر مشکوک به سندرم برف بصری هستید، سعی کنید موارد زیر را تشخیص دهید:

• اختلال بینایی مداوم شبیه به حالت ایستا که بیش از سه ماه طول کشیده است
• پالینوپسیا
• فتوفوبیا
• اختلال در دید در شب
• میگرن
• وزوز گوش

اگر مشکوک به سندرم برف بصری هستید و حداقل برخی از این معیارها را دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید. یک متخصص می‌تواند مراحلی را که برای تأیید ابتلا به این بیماری و انجام درمان لازم است، توصیه کند.