نزدیک‌بینی چیست؟

نزدیک‌بینی: مرور کلی

آیا دیدن اشیاء دور، مانند تابلوهای بزرگراه، تا چند قدمی شما دشوار است، اما خواندن کتاب از نزدیک برایتان آسان است؟ احتمالاً شما دچار نزدیک‌بینی هستید . این یک بیماری شایع است که چشم پزشک شما معمولاً می‌تواند آن را با عینک، لنز یا جراحی چشم درمان کند.

علل نزدیک بینی

ساختار چشم شما مقصر است. وقتی کره چشم شما خیلی بلند باشد یا قرنیه – لایه بیرونی محافظ چشم شما – خیلی خمیده باشد، نوری که وارد چشم شما می‌شود به درستی متمرکز نمی‌شود. تصاویر به جای اینکه مستقیماً روی شبکیه متمرکز شوند، جلوی شبکیه، قسمت حساس به نور چشم شما، متمرکز می‌شوند. این باعث تاری دید می‌شود. پزشکان این را خطای انکساری می‌نامند.

عوامل خطر نزدیک‌بینی

هر کسی می‌تواند به نزدیک‌بینی مبتلا شود. چند نکته وجود دارد که احتمال ابتلا به آن را افزایش می‌دهد:

• اگر یکی از اعضای خانواده شما نزدیک‌بین باشد ، خطر ابتلای شما افزایش می‌یابد و اگر هر دو والدین شما نزدیک‌بین باشند، خطر ابتلای شما حتی بیشتر هم می‌شود. 
• شما زمان زیادی را صرف فعالیت‌های نزدیک می‌کنید. اگر زیاد مطالعه می‌کنید یا شغلی دارید که نیاز دارد ساعت‌های طولانی به جزئیات از نزدیک نگاه کنید (مانند کارهای دستی یا ویرایش)، احتمال از دست دادن بینایی دور در چشمان شما بیشتر است.
• شما برای مدت طولانی به صفحه نمایش نگاه می‌کنید. مطالعات نشان می‌دهد افرادی – به ویژه کودکان – که هر روز مدت زمان طولانی را صرف صفحه نمایش می‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای نزدیک‌بینی هستند.
• شما بیشتر اوقات در فضای بسته هستید. گذراندن وقت در فضای باز خطر ابتلا به نزدیک‌بینی را کاهش می‌دهد. 

علائم نزدیک بینی

ممکن است هیچ علامتی به جز تار دیدن اشیاء دور نداشته باشید. اما نزدیک‌بینی همچنین می‌تواند باعث موارد زیر شود:

• سردرد
• چشم‌چرانی کردن
• فشار چشم
• خستگی چشم هنگام تلاش برای دیدن اشیاء در فاصله بیش از چند فوت

کودکانی که نزدیک‌بین هستند ممکن است ندانند که دور را به خوبی نمی‌بینند، اما ممکن است:

• اغلب چپ نگاه کردن
• از اشیاء در فاصله دور آگاه نباشد
• زیاد پلک زدن
• مرتباً چشمانشان را مالش می‌دهند
• خیلی نزدیک تلویزیون نشستن
• در خواندن کلماتی که در جلوی کلاس درس مدرسه نمایش داده می‌شوند ، مشکل دارند.

انواع نزدیک بینی

نزدیک‌بینی دو نوع کلی دارد: پاتولوژیک و غیر پاتولوژیک. نزدیک‌بینی غیر پاتولوژیک، نزدیک‌بینی ساده یا مدرسه‌ای نیز نامیده می‌شود. نزدیک‌بینی پاتولوژیک، نزدیک‌بینی دژنراتیو یا بدخیم نیز نامیده می‌شود . 

نزدیک‌بینی ساده یا مدرسه‌ای (غیر پاتولوژیک) 

این نوع نزدیک‌بینی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود. پس از نوجوانی، بینایی شما معمولاً تثبیت می‌شود و بدتر نمی‌شود. وقتی نزدیک‌بینی ساده دارید، لنزهای تماسی یا عینک می‌توانند بینایی واضح را به شما بازگردانند.  

نزدیک‌بینی دژنراتیو یا بدخیم (پاتولوژیک) 

این نوع نزدیک‌بینی که به آن نزدیک‌بینی پاتولوژیک یا بدخیم نیز می‌گویند، نوعی نادر است که معمولاً از والدین خود به ارث می‌برید. کره چشم شما خیلی سریع بلندتر می‌شود و باعث نزدیک‌بینی شدید، معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی می‌شود. این نوع نزدیک‌بینی می‌تواند تا بزرگسالی بدتر شود. علاوه بر اینکه دیدن اشیاء در فاصله دور را دشوار می‌کند، ممکن است احتمال بیشتری برای جدا شدن شبکیه، رشد غیرطبیعی رگ‌های خونی در چشم (نئوواسکولاریزاسیون کوروئید) و گلوکوم داشته باشید . نزدیک‌بینی دژنراتیو یکی از علل شایع نابینایی قانونی است.

نزدیک‌بینی در نزدیک‌بینی دژنراتیو شدیدتر از نزدیک‌بینی ساده است. در این نوع نزدیک‌بینی، استفاده از لنزهای اصلاحی ممکن است برای دیدن واضح کافی نباشد. 

علائم عبارتند از:

• نقاط کور در دید مرکزی شما
• خطوط صاف موج‌دار به نظر می‌رسند 
• مشکل در انجام کارهای روزمره به دلیل اختلال در بینایی 
• مشکلات دیدن کنتراست

نزدیک بینی دو طرفه

نزدیک‌بینی می‌تواند فقط در یک چشم یا در هر دو چشم رخ دهد. نزدیک‌بینی دو طرفه اصطلاحی است که چشم پزشک شما زمانی که هر دو چشم شما نزدیک‌بین است، از آن استفاده می‌کند.

تشخیص نزدیک بینی

معاینه چشم می‌تواند نشان دهد که آیا نزدیک‌بین هستید یا خیر. عینک، لنز تماسی یا جراحی انکساری معمولاً می‌توانند مشکل را اصلاح کنند.

آزمایش نزدیک‌بینی

این آزمایش ساده بررسی می‌کند که شما چقدر می‌توانید جزئیات اشیاء را از فاصله دور ببینید. پزشک از شما می‌خواهد که در فاصله مشخصی از یک نمودار بینایی به نام نمودار اسنلن بایستید. این نمودار دارای ردیف‌هایی از حروف یا نمادها است که به تدریج در امتداد نمودار کوچکتر می‌شوند. 

پزشک از شما می‌خواهد که یک چشم خود را بپوشانید و ردیف‌های مختلف را بررسی کنید تا بتواند میزان وضوح بینایی شما را در فاصله دور تعیین کند.

آزمایش فوروپتر معاینه مشابهی است که در آن شما از طریق دستگاهی با لنزهای مختلف نگاه می‌کنید تا زمانی که بتوانید نمادها یا حروف را به وضوح ببینید. این به پزشک شما کمک می‌کند تا بداند برای اصلاح بینایی خود به کدام نسخه نیاز دارید. 

وقتی نزدیک‌بین هستید، نمره عینک یا لنز تماسی شما یک عدد منفی خواهد بود. هرچه عدد منفی‌تر باشد، لنزهای شما قوی‌تر خواهند بود. به عنوان مثال، -۳.۰۰ قوی‌تر از -۲.۵۰ است.

نزدیک‌بینی در مقابل دوربینی

دوربینی (که هایپروپی نیز نامیده می‌شود) اصطلاحی برای دوربینی است. این نقطه مقابل نزدیک‌بینی است. وقتی شما دوربینی دارید، اشیاء دور در فوکوس هستند و اشیاء نزدیک‌تر تار دیده می‌شوند. دوربینی کمتر از نزدیک‌بینی رایج است.

نزدیک‌بینی و آستیگماتیسم

آستیگماتیسم وضعیتی است که انحنای چشم شما را غیرطبیعی می‌کند. چشمی که آستیگماتیسم دارد، به جای اینکه کاملاً گرد باشد، مانند توپ بسکتبال، به شکل تخم‌مرغ یا بیضی است. وقتی آستیگماتیسم دارید، بینایی شما هم در دور و هم در نزدیک تار است. چشم پزشک می‌تواند آن را با لنزهای اصلاحی یا جراحی درمان کند.

بالاترین میزان نزدیک بینی چقدر است؟

چشم پزشکان خطای انکساری شما (میزان فاصله تا دید صحیح) را با واحد دیوپتر اندازه‌گیری می‌کنند. نزدیک‌بینی خفیف تا -1.5 دیوپتر است. خطای انکساری -1.5 دیوپتر تا -6.0 دیوپتر، نزدیک‌بینی شدید محسوب می‌شود. نزدیک‌بینی شدید، هر مقداری بالاتر از -6.0 دیوپتر است. اگر نزدیک‌بینی شما بالاتر از -8.0 دیوپتر باشد، نزدیک‌بینی شما پاتولوژیک در نظر گرفته می‌شود. 

درمان نزدیک بینی

نسخه شما به چشم کمک می‌کند تا نور را روی شبکیه متمرکز کند. این باعث می‌شود بینایی شما شفاف شود.

لنزهای نزدیک بینی

پزشک شما می‌تواند انواع مختلفی از لنزها را برای اصلاح بینایی شما در هنگام نزدیک‌بینی تجویز کند، از جمله:

عینک. معمولاً پزشکان برای اصلاح نزدیک‌بینی، قبل از استفاده از لنزهای تماسی، از عینک‌های مقعر استفاده می‌کنند. اگر نمره چشم شما بالاتر از -3.00 D باشد، ممکن است به لنزهای با ضریب شکست بالا نیاز داشته باشید که نازک‌تر و سبک‌تر از لنزهای پلاستیکی معمولی هستند.

لنزهای تماسی. لنزهای تماسی روی سطح چشم شما قرار می‌گیرند. دو نوع وجود دارد: لنزهای سفت و سخت و لنزهای نرم و جاذب آب. علاوه بر تجویز بینایی، پزشک شما باید انحنای چشم شما را نیز اندازه‌گیری کند تا لنزهای تماسی را به درستی در جای خود قرار دهد. اگر چشمان شما خشک است، لنزهای تماسی ممکن است گزینه مناسبی برای شما نباشند.

جراحی چشم می‌تواند بینایی شما را تا حدی بهبود بخشد که دیگر نیازی به استفاده از عینک یا لنز نداشته باشید. رایج‌ترین روش‌های درمانی برای نزدیک‌بینی عبارتند از:

• کراتکتومی فوتورفراکتیو: این جراحی که PRK نیز نامیده می‌شود، از لیزر برای تراشیدن لایه میانی قرنیه شما استفاده می‌کند. این کار انحنای قرنیه را صاف می‌کند و به پرتوهای نور اجازه می‌دهد تا نزدیک‌تر به شبکیه یا روی آن متمرکز شوند.
• لیزیک : این رایج‌ترین عمل جراحی برای نزدیک‌بینی است. جراح با استفاده از لیزر یا ابزار دیگری، یک لایه نازک روی لایه بالایی قرنیه شما ایجاد می‌کند. آنها قرنیه را با لیزر دیگری تراش می‌دهند و لایه را به جای خود برمی‌گردانند.
• لنز کولامر قابل کاشت EVO (ICL): با استفاده از یک برش میکروسکوپی، یک لنز تماسی ساخته شده از مواد نرم و پلیمری در چشم شما، بین عدسی طبیعی و عنبیه کاشته می‌شود. این لنز به شکست نور روی شبکیه کمک می‌کند و بینایی واضح‌تری ایجاد می‌کند.

در مورد نزدیک‌بینی شدید، لنزهای تماسی مخصوص یا قطره‌های چشمی آتروپین در کاهش سرعت پیشرفت مؤثر بوده‌اند. در برخی موارد، پزشک ممکن است جراحی آب مروارید یا تعویض لنز شفاف را پیشنهاد کند. 

آیا نزدیک بینی قابل درمان است؟

نزدیک‌بینی درمان قطعی ندارد، اما درمان‌های آن بسیار مؤثر هستند و در بسیاری از موارد می‌توانند بینایی شما را به ۲۰/۲۰ بازگردانند. لیزیک و سایر جراحی‌ها، اگرچه در بیشتر موارد بینایی را به طور کامل بازمی‌گردانند، اما درمان‌های دائمی نیستند. احتمالاً با افزایش سن به اصلاح بینایی نیاز خواهید داشت. 

آیا به مرور زمان بهتر می‌شود؟

نزدیک‌بینی ارثی است و احتمالاً از دوران کودکی شروع می‌شود. لنزهای چند کانونی (عینک یا لنز تماسی) و قطره‌های چشمی مانند آتروپین، سیکلوپنتولات یا پیرنزپین می‌توانند به کند شدن روند پیشرفت کمک کنند. معمولاً تغییر در چشمان شما پس از دوران نوجوانی متوقف می‌شود، اما نه همیشه. موارد نزدیک‌بینی در سال‌های اخیر با سرعت نگران‌کننده‌ای در حال افزایش است. اگر متوجه تغییراتی در بینایی خود شدید، چشمان خود را معاینه کنید. هر سال به چشم پزشک مراجعه کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر هر یک از علائم نزدیک‌بینی را دارید، برای معاینه منظم چشم به چشم پزشک خود مراجعه کنید.  

بینایی کودکان می‌تواند با افزایش سن به طرز چشمگیری تغییر کند. پزشکان معمولاً بینایی را از بدو تولد تا نوجوانی در معاینات سالانه بررسی می‌کنند. پس از رسیدن به دهه بیست سالگی، اگر از سلامت کلی خوبی برخوردار هستید و مشکلی در بینایی خود ندارید، باید یک بار در دهه بیست سالگی و دو بار در دهه سی سالگی معاینه چشم انجام دهید.

در سن ۴۰ سالگی، باید معاینه جامع چشم انجام دهید. چشم پزشک به شما خواهد گفت که پس از این قرار ملاقات، چند وقت یکبار غربالگری بینایی انجام دهید. پس از ۶۵ سالگی، باید حداقل هر سال یا یک سال در میان به چشم پزشک مراجعه کنید.

برخی از علائم چشمی می‌توانند نشانه‌ای از جدا شدن شبکیه از پشت چشم باشند و نیاز به توجه فوری دارند. در صورت وجود موارد زیر، به اورژانس چشم مراجعه کنید:

• ناگهان اجسام شناور (لکه‌ها یا خطوط کوچکی که در میدان دید شما حرکت می‌کنند) می‌بینید. 
• در یک یا هر دو چشم خود جرقه‌های نورانی داشته باشید
• سایه خاکستری پرده مانندی تمام یا بخشی از میدان دید شما را پوشانده باشد
• دیدن سایه در دید بیرونی یا جانبی (دید پیرامونی) 

عوارض نزدیک بینی

چند عارضه وجود دارد که ممکن است هنگام ابتلا به نزدیک‌بینی رخ دهد. این موارد عبارتند از:

• مشکلات در مدرسه. اگر فرزند شما نزدیک‌بینی دارد که اصلاح نشده است، ممکن است در خواندن یا سایر مهارت‌های تحصیلی عقب بماند. این می‌تواند بر نگرش او نسبت به مدرسه، تعاملات اجتماعی و حتی عزت نفس او تأثیر بگذارد.
• کیفیت پایین زندگی. اگر چشم‌انداز شما مانع از انجام کارهایی می‌شود که دوست دارید، یا حتی کارهایی که برای مستقل عمل کردن به آنها نیاز دارید، می‌تواند بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد.
• خستگی چشم. وقتی برای دیدن تلاش می‌کنید، چشمانتان خسته می‌شوند و ممکن است سردرد بگیرید.
• مسائل ایمنی. بینایی دقیق برای کارهایی مانند رانندگی، کار با تجهیزات و مشاغل خاص مهم است. وقتی نمی‌توانید خوب ببینید، خود و دیگران را در معرض خطر قرار می‌دهید.
• مشکلات چشمی دیگر. اگر نزدیک‌بینی شما شدید باشد، در معرض خطر جداشدگی شبکیه، گلوکوم، آب مروارید و سایر بیماری‌های چشمی هستید.

زندگی با نزدیک‌بینی

وقتی نزدیک‌بین هستید، می‌توانید سلامت چشم خود را بهبود بخشید. به این نکات توجه کنید:

• مرتباً به چشم پزشک مراجعه کنید. چشم پزشک می‌تواند بینایی شما را آزمایش کند تا ببیند آیا به نسخه قوی‌تری نیاز دارید یا خیر. 
• از چشمان خود در برابر آفتاب محافظت کنید. در سایه باشید یا اگر در فضای باز و در نور شدید هستید، از عینک آفتابی استفاده کنید.
• در طول ورزش از عینک محافظ استفاده کنید. عینک‌های محافظ می‌توانند بینایی را اصلاح کنند و در عین حال از چشمان شما در برابر آسیب در حین ورزش محافظت کنند.
• در نور مناسب مطالعه کنید. هر زمان که کار می‌کنید یا از نزدیک مطالعه می‌کنید، مطمئن شوید که نور به اندازه کافی خوب است تا بتوانید به خوبی ببینید.
• هر 20 دقیقه، به مدت حداقل 20 ثانیه به فاصله حداقل 20 فوتی (حدود 6 متر) از صفحه نمایش خود نگاه کنید. این استراحتی است که چشمان شما برای ادامه کار خوب به آن نیاز دارند.
• مراقب سلامت کلی خود باشید. غذاهای سالم بخورید، سایر بیماری‌های خود را درمان کنید، ورزش منظم داشته باشید و سیگار نکشید.

خلاصه مطلب

نزدیک‌بینی یا میوپی وضعیتی است که مانع از دیدن واضح اشیاء دور می‌شود. ممکن است شما دچار نزدیک‌بینی خفیف یا نزدیک‌بینی شدید باشید که با گذشت زمان بدتر می‌شود. چشم‌پزشک می‌تواند چشمان شما را معاینه کند و درمانی مانند لنز یا جراحی برای اصلاح بینایی شما ارائه دهد. غربالگری منظم بینایی می‌تواند به تشخیص زودهنگام این بیماری کمک کند تا بتوانید آن را درمان کنید.

سوالات متداول در مورد نزدیک بینی

چگونه می‌توان از نزدیک‌بینی جلوگیری کرد؟

اگرچه واقعاً نمی‌توانید از وقوع نزدیک‌بینی جلوگیری کنید، اما می‌توانید عادات سالم چشمی را تمرین کنید تا مطمئن شوید که نزدیک‌بینی به سرعت بدتر نمی‌شود یا خطرات آن را افزایش نمی‌دهید. برخی مطالعات نشان می‌دهد که اگر بچه‌ها زمان بیشتری را در فضای باز بگذرانند، احتمال ابتلا به نزدیک‌بینی در آنها کاهش می‌یابد. 

چگونه می‌توان نزدیک‌بینی را به طور طبیعی و مؤثر درمان کرد؟

نزدیک‌بینی درمان قطعی ندارد، اما اگر مرتباً به چشم‌پزشک مراجعه کنید، برنامه درمانی خود را دنبال کنید و عادات مناسب برای چشم مانند استراحت در مقابل صفحه نمایش، رژیم غذایی مناسب را تمرین کنید. و ورزش کنید، و با استفاده از محافظ چشم، می‌توانید بینایی خود را واضح‌تر نگه دارید.