دیابت نوع ۱ در کودکان و زمان مراجعه به پزشک

آنچه باید در مورد دیابت نوع ۱ در کودکان بدانید

دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه سلول‌های پانکراس که انسولین تولید می‌کنند را از بین می‌برد. این امر منجر به قند خون بالا می‌شود.

این شایع‌ترین بیماری مزمن است که کودکان را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می‌دهد. فرزند شما می‌تواند در هر سنی به دیابت نوع ۱ مبتلا شود، اما بیشتر افراد در حدود ۵ سالگی یا در اوایل بلوغ (۱۰ تا ۱۴ سالگی) تشخیص داده می‌شوند. کودکان سفیدپوست غیر اسپانیایی تبار در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن نسبت به سایر کودکان هستند. پسران و افرادی که در بدو تولد پسر نامیده می‌شوند، در مقایسه با دختران یا افرادی که در بدو تولد دختر نامیده می‌شوند، در معرض خطر کمی بیشتری هستند.

علائم کلاسیک دیابت نوع ۱ در کودکان، تشنگی و گرسنگی بیش از حد، تکرر ادرار و کاهش وزن است، حتی اگر به نظر برسد که خوب غذا می‌خورند. این علائم ممکن است خفیف شروع شوند و سپس در طول روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها بدتر شوند. اما احتمال اینکه دوره ابتلا به دیابت نوع ۱ در کودکان کوتاه‌تر از بزرگسالان باشد، بیشتر است.

قند خون بالا می‌تواند به سرعت در کودکان به کتواسیدوز مرتبط با دیابت (DKA) تبدیل شود. DKA می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد، بنابراین در این صورت ضروری است که آنها را فوراً به اورژانس برسانید. علائم شامل بوی میوه‌ای نفس، حالت تهوع و استفراغ، تنفس سریع و خواب‌آلودگی است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علائم دیابت نوع 1، ادامه مطلب را بخوانید تا بدانید چه زمانی آنها را برای آزمایش به پزشک ببرید.

دیابت نوع ۱ در کودکان چیست؟

دیابت نوع ۱ ناشی از یک بیماری خودایمنی است که سلول‌های بتای سازنده انسولین را در پانکراس شما از بین می‌برد. این بدان معناست که بدن شما انسولین بسیار کمی تولید می‌کند یا اصلاً انسولین تولید نمی‌کند. از آنجا که انسولین کمی برای دستور به سلول‌های شما برای جذب قند از خون دارید یا اصلاً انسولینی تولید نمی‌کنید، قند خون شما بالا می‌رود. شما باید هر روز قند خون خود را کنترل کنید و انسولین تزریق کنید.

شما می‌توانید در هر سنی به دیابت نوع ۱ مبتلا شوید، اما افراد بیشتر بین ۵ تا ۷ سالگی یا حدود سن بلوغ تشخیص داده می‌شوند. این یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن (مادام العمر) در کودکان است. به همین دلیل، پزشکان قبلاً آن را دیابت نوجوانان می‌نامیدند. دیابت نوع ۱  در پسران و افرادی که در بدو تولد پسر هستند، کمی شایع‌تر است. این برخلاف اکثر بیماری‌های خودایمنی است که عموماً در افرادی که در بدو تولد دختر هستند، شایع‌تر است.

ممکن است با دیابت نوع ۲ بیشتر آشنا باشید. حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت، دیابت نوع ۲ دارند. دیابت نوع ۲ معمولاً بعد از ۴۵ سالگی تشخیص داده می‌شود، اگرچه هر کسی می‌تواند به آن مبتلا شود، از جمله کودکان. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ معمولاً انسولین زیادی تولید می‌کنند، اما بافت‌های آنها در برابر انسولین مقاوم می‌شوند. این بدان معناست که بافت‌های آنها دیگر به خوبی به انسولین پاسخ نمی‌دهند. بنابراین، آنها با وجود اینکه انسولین زیادی تولید می‌کنند، در نهایت دچار قند خون بالا می‌شوند. کارشناسان فکر می‌کنند که این ممکن است تا حدی به دلیل خوردن زیاد غذاهای فرآوری شده، اضافه وزن و عدم ورزش باشد.

دیابت نوع ۱ در کودکان چقدر شایع است؟

در ایالات متحده، حدود ۱.۲۵ میلیون نفر در حال حاضر با دیابت نوع ۱ زندگی می‌کنند و حدود ۵۰۰۰۰۰ نفر از این افراد کودک هستند.

در سراسر جهان، تشخیص دیابت نوع ۱ در ۲۰ تا ۳۰ سال گذشته ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. اما محققان دقیقاً مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می‌افتد. یک ایده این است که افراد در جوانی کمتر از گذشته در معرض عفونت‌ها قرار می‌گیرند. این فرضیه ” فرضیه بهداشت ” نامیده می‌شود. قرار گرفتن در معرض عفونت‌های بیشتر در سنین پایین‌تر ممکن است سیستم ایمنی بدن شما را آموزش دهد تا تفاوت بین یک مهاجم و بافت‌های خودی را بهتر تشخیص دهد. این ممکن است به شما در محافظت در برابر ابتلا به برخی از بیماری‌های خودایمنی مانند آسم و دیابت نوع ۱ کمک کند.

چه عواملی باعث دیابت نوع ۱ در کودکان می‌شود؟

دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی است. در مقطعی قبل از بروز علائم، حداقل دو آنتی‌بادی علیه سلول‌های بتا در پانکراس شما ایجاد می‌شود. پانکراس شما غده بزرگی در قسمت بالای شکم شماست. این غده آنزیم‌هایی را برای کمک به هضم غذا و دو هورمون برای تنظیم قند خون شما تولید می‌کند: انسولین و گلوکاگون. وقتی قند خون شما بالا می‌رود، سلول‌های خاصی در پانکراس شما به نام سلول‌های بتا، انسولین تولید می‌کنند تا به کاهش آن کمک کنند. وقتی قند خون شما پایین می‌آید، سلول‌های خاصی به نام سلول‌های آلفا، گلوکاگون تولید می‌کنند تا آن را دوباره بالا ببرند.

آنتی‌بادی‌ها (که به دلیل ضد بافت‌های خود بدن، اتوآنتی‌بادی نامیده می‌شوند) سلول‌های بتا را با مهاجمان میکروبی اشتباه می‌گیرند. بنابراین، آنها شروع به حمله و کشتن این سلول‌ها می‌کنند. افرادی که این اتوآنتی‌بادی‌ها را تولید می‌کنند، استعداد ژنتیکی برای تولید آنها دارند.

محققان بیش از ۵۰ ژن را یافته‌اند که به نظر می‌رسد در خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ در کودکان نقش دارند. اما به نظر می‌رسد یک گروه خاص از ژن‌ها به نام سیستم آنتی‌ژن لکوسیت انسانی (HLA) حدود ۴۰٪ از این خطر را ایجاد می‌کند. سیستم HLA به سیستم ایمنی شما کمک می‌کند تا تفاوت بین مهاجمان خارجی و بافت‌های خودی را تشخیص دهد. چندین بیماری خودایمنی دیگر نیز با جهش در سیستم HLA مرتبط هستند، از جمله آرتریت روماتوئید، ام‌اس و پسوریازیس. حدود ۹۰٪ از کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ دارای انواع سیستم HLA DR4-DQ8 و DR3-DQ2 هستند.

اگر شما استعداد ژنتیکی ابتلا به دیابت نوع ۱ را دارید، لزوماً به آن مبتلا نخواهید شد زیرا به یک محرک محیطی نیز نیاز دارید. متخصصان واقعاً مطمئن نیستند که این محرک محیطی چیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل است. چنین عواملی عبارتند از:

• موادی که مادرتان در دوران جنینی شما در رحمش در معرض آنها قرار گرفته است
• ویروس‌هایی که از بدو تولد در معرض آنها قرار گرفته‌اید
• میکروبیوم شما – تمام باکتری‌ها و قارچ‌های مفیدی که در بدن شما زندگی می‌کنند
• رژیم غذایی معمول شما چگونه است؟

در نهایت، پس از اینکه بیشتر سلول‌های بتای شما توسط اتوآنتی‌بادی‌ها از بین رفتند، قند خون شما شروع به بالا رفتن می‌کند زیرا نمی‌توانید انسولین کافی برای حفظ تعادل آن تولید کنید. اگرچه احتمالاً تا زمانی که قند خون شما برای مدتی بالا نباشد، علائمی نخواهید داشت.

از زمانی که اتوآنتی‌بادی‌ها در بدن شما تولید می‌شوند تا زمانی که قند خون شما بالا می‌رود، ممکن است سال‌ها طول بکشد. اگرچه این فرآیند می‌تواند سریع هم باشد، اما در کودکان این فرآیند سریع‌تر است.

عوامل خطر دیابت نوع ۱ در کودکان

عوامل خطر دیابت نوع ۱ در کودکان عبارتند از:

سابقه خانوادگی

بیشتر افرادی که به دیابت نوع ۱ مبتلا می‌شوند، سابقه خانوادگی ابتلا به آن را ندارند. اما اگر مادرتان به آن مبتلا باشد، خطر ابتلای شما حدود ۱٪ تا ۴٪ است، در حالی که اگر پدرتان به آن مبتلا باشد، خطر ابتلای شما حدود ۳٪ تا ۸٪ است. اگر هر دو والدینتان به آن مبتلا باشند، خطر ابتلای شما به حدود ۳۰٪ افزایش می‌یابد.

اگر یکی از فرزندان شما به این بیماری مبتلا باشد، فرزندان دیگرتان حدود ۵٪ خطر ابتلا به آن را دارند، مگر اینکه دوقلو باشند. اگر دوقلوهای ناهمسان باشند، خطر ابتلای قل دیگر حدود ۱۰٪ است. این خطر برای دوقلوهای همسان حدود ۴۰٪ تا ۵۰٪ است.

از آنجا که ارتباط با سابقه خانوادگی بسیار قوی است، انجمن دیابت آمریکا (ADA) توصیه می‌کند که بستگان درجه یک (والدین و خواهر و برادر) و درجه دو (عمه، عمو، پدربزرگ و مادربزرگ، نوه، خواهرزاده، برادرزاده یا خواهر و برادر ناتنی) افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ باید با آزمایش اتوآنتی‌بادی غربالگری شوند.

قومیت

به نظر می‌رسد کودکان سفیدپوست با تبار غیر اسپانیایی تبار، در مقایسه با سایر کودکان، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع ۱ هستند.

جغرافیا

به نظر می‌رسد مردم نیمکره شمالی در معرض خطر بیشتری نسبت به سایر افراد هستند. بالاترین میزان گزارش شده ابتلا به دیابت نوع ۱ در فنلاند و سایر کشورهای اروپای شمالی است، در حالی که کمترین میزان ابتلا در چین و ونزوئلا است. در فنلاند، از هر ۱۰۰۰۰۰ نفری که به مدت یک سال (شخص-سال) تحت نظر دارند، حدود ۶۰ نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند. در چین، این میزان حدود ۰.۱ نفر به ازای هر ۱۰۰۰۰۰ نفر-سال است. و در ایالات متحده، از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر-سال حدود ۲۰ تا ۳۰ نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند.

علائم دیابت نوع ۱ در کودکان

علائم دیابت نوع ۱ در کودکان ممکن است خفیف شروع شود و سپس در طول یک دوره بدتر شود. این می‌تواند در طول روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. اما احتمال بیشتری وجود دارد که این دوره در کودکان کوتاه‌تر باشد. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تشنگی مفرط
• ادرار زیاد (کودکان نوپا و بچه‌هایی که توالت رفتن را یاد گرفته‌اند ممکن است شروع به خیس کردن رختخواب خود کنند و نوزادان ممکن است پوشک خود را خیلی سریع پر کنند)
• کاهش وزن بی‌دلیل (حتی اگر به نظر برسد که خوب یا حتی زیاد غذا می‌خورند)
• گرسنگی بیش از حد
• خستگی
• تاری دید
• بریدگی‌ها یا زخم‌هایی که به کندی بهبود می‌یابند
• عفونت‌های قارچی واژن

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که انسولین کافی دریافت نمی‌کنند، وقتی قند خونشان خیلی بالا می‌رود، ممکن است دچار کتواسیدوز دیابتی (DKA) شوند. این یک اورژانس پزشکی است. اگر فرزند شما هر یک از علائم زیر را دارد، با ۱۱۵ تماس بگیرید و فوراً او را به اورژانس ببرید:

• نفسی که بوی میوه‌ای، شیرین یا شبیه شراب می‌دهد
• تهوع و استفراغ
• درد شکم
• تنفس سریع
• گیجی یا رفتار عجیب ناگهانی، مثل اینکه مست هستند
• خواب‌آلودگی
• از دست دادن هوشیاری

دیابت نوع ۱ در کودکان چگونه تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص دیابت فرزندتان، پزشک آزمایش قند خون انجام می‌دهد و ممکن است آزمایش گلوکز خوراکی ۷۵ گرمی (OGTT) یا آزمایش A1c نیز انجام دهد. این آزمایش ممکن است بعد از ناشتایی (هشت ساعت قبل از آزمایش، هیچ غذایی یا نوشیدنی نخورید) یا به صورت تصادفی (بدون ناشتایی) انجام شود. اگر دو مورد از معیارهای زیر را داشته باشند، تشخیص داده می‌شوند:

• قند خون ناشتای پلاسما ۱۲۶ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر در دو نوبت جداگانه
• اگر علائم قند خون بالا دارید ، گلوکز پلاسمای تصادفی ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر
• سطح گلوکز پلاسما ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر، دو ساعت پس از یک آزمایش تحمل گلوکز خوراکی ۷۵ گرمی
• سطح A1c برابر با ۶.۵٪ یا بالاتر؛ این نشان دهنده میانگین سطح قند خون شما در سه ماه گذشته است.

پزشک شما احتمالاً بر اساس سابقه پزشکی و خانوادگی فرزندتان به دیابت نوع ۱ مشکوک می‌شود، اما پس از تشخیص، احتمالاً آزمایش آنتی‌بادی برای تأیید نوع ۱ انجام خواهد داد. به عنوان مثال، آنها می‌توانند آنتی‌بادی‌های خودی علیه موارد زیر را آزمایش کنند:

• سیتوپلاسم سلول‌های جزیره‌ای
• انسولین – این آنتی‌بادی خودایمنی است که اغلب در کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ یافت می‌شود.
• ایزوفرم ۶۵ گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز – این اتوآنتی‌بادی اغلب در افرادی که برای اولین بار در بزرگسالی تشخیص داده می‌شوند، یافت می‌شود.
• آنتی‌ژن انسولینوما ۲/تیروزین فسفاتاز جزایر لانگرهانس ۲
• ایزوفرم ۸ ناقل روی

بیشتر افرادی که دیابت نوع ۱ دارند، حداقل یکی از این اتوآنتی‌بادی‌ها را در خون خود دارند. هرچه فرزند شما تعداد بیشتری از این اتوآنتی‌بادی‌ها را داشته باشد و سطح آنها بالاتر باشد، احتمال ابتلا به (یا ابتلا به) دیابت نوع ۱ در او بیشتر است.

پزشک آنها همچنین می‌تواند سطح پپتید C آنها را آزمایش کند. پپتید C پروتئینی است که به انسولین کمک می‌کند تا در ساختار صحیح قرار گیرد تا بتواند کار خود را انجام دهد. اگر سطح پپتید C در فرزند شما صفر یا بسیار پایین باشد، به این معنی است که لوزالمعده آنها انسولین تولید نمی‌کند یا فقط مقدار کمی تولید می‌کند.

پزشک آنها همچنین ممکن است آزمایش‌هایی را برای بررسی سلامت عمومی آنها و اطمینان از عدم ابتلا به کتواسیدوز دیابتی (DKA) انجام دهد. این آزمایش‌ها معمولاً شامل یک آزمایش متابولیک پایه، آزمایش ادرار و اندازه‌گیری گاز خون شریانی است. آنها همچنین ممکن است فرزند شما را برای سایر بیماری‌های خودایمنی مرتبط با دیابت، مانند بیماری سلیاک و تیروئید، غربالگری کنند.

درمان دیابت نوع ۱ در کودکان

پزشک متخصص اطفال یا پزشک خانواده احتمالاً توصیه می‌کند که فرزندتان به یک متخصص غدد درون‌ریز کودکان که در مدیریت کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ تخصص دارد، مراجعه کند. فرزند شما برای زندگی و احساس سلامتی، روزانه چندین بار به تزریق انسولین نیاز خواهد داشت. استراتژی مدیریت دیابت فرزند شما باید متناسب با بدن، زندگی و سطح فعالیت او شخصی‌سازی شود و متخصص غدد درون‌ریز به او در انجام این کار کمک خواهد کرد.

پزشک فرزند شما ممکن است بسته به نیازهای فرزندتان، پوشش بیمه شما و متخصصان موجود در منطقه شما، پیشنهاد دهد که با یک پرستار، مربی دیابت، متخصص تغذیه، مددکار اجتماعی یا روانشناس ملاقات کند.

به طور کلی، مدیریت دیابت نوع ۱ شامل موارد زیر است:

نظارت بر قند خون

فرزند شما باید هر روز قند خون خود را در طول روز کنترل کند. این کار معمولاً با دستگاه سنجش قند خون انجام می‌شود که گزینه‌ای نسبتاً آسان و ارزان برای گرفتن یک بار خون در زمان آزمایش است. در این دستگاه‌ها از یک قطره کوچک خون از نوک انگشت روی نوار تست استفاده می‌شود.

در حدود ۱۰ سال گذشته، دستگاه‌های نظارت مداوم بر گلوکز (CGM) در دسترس قرار گرفته‌اند. شما یا پزشک یک حسگر کوچک را زیر پوست خود قرار می‌دهید. این دستگاه‌ها اطلاعات بسیار بیشتری در مورد سطح گلوکز شما ارائه می‌دهند.

متخصص غدد درون ریز فرزند شما بر اساس نیازهای فردی و سبک زندگی او، سطح قند خون هدف را تعیین می‌کند و با شما و او همکاری خواهد کرد تا برنامه‌ای برای رسیدن به آن اهداف تدوین کند.

تزریق انسولین

این بخش کلیدی برنامه مدیریت دیابت فرزند شما است. فرزند شما انسولین خود را با تزریق‌های متعدد روزانه (MDI)، قلم انسولین یا پمپ انسولین (که تزریق مداوم زیر جلدی انسولین نیز نامیده می‌شود) دریافت خواهد کرد. اگر او MDI مصرف کند، احتمالاً فرزند شما به بیش از یک نوع انسولین نیاز خواهد داشت. ده‌ها نوع انسولین در بازار موجود است که با سرعت‌های مختلف و در دوره‌های مختلف عمل می‌کنند. به عنوان مثال، آنها یک یا دو بار در روز به تزریق انسولین پایه نیاز دارند تا سطح انسولین پایه در خون خود را در حد مطلوب نگه دارند. سپس، آنها به چندین تزریق انسولین بولوس در زمان وعده‌های غذایی نیاز دارند تا قند خونشان بیش از حد بالا نرود.

اگر از پمپ انسولین استفاده کنند ، پمپ آنها انسولین پایه سریع الاثر را که اغلب بر اساس ورودی از دستگاه CGM است، تحویل می‌دهد. سپس می‌توانند از پمپ خود برای تحویل انسولین بولوس مورد نیاز در زمان صرف غذا استفاده کنند.

نیاز فرزند شما به انسولین بسته به عوامل مختلفی تغییر می‌کند، مانند نوع غذاهایی که می‌خورد، میزان مصرف آن، سطح قند خون او قبل از غذا خوردن، یا اینکه آیا بیمار است یا دارو مصرف می‌کند. به همین دلیل مراجعه به متخصصی که بتواند به او در یافتن یک استراتژی مدیریتی خوب کمک کند، مهم است.

شمارش کربوهیدرات

انجمن دیابت آمریکا (ADA) مشاوره با یک متخصص تغذیه را برای کمک به یادگیری نحوه داشتن یک رژیم غذایی سالم به عنوان یک فرد مبتلا به دیابت توصیه می‌کند. به طور کلی، متخصصان توصیه می‌کنند میزان مصرف انرژی روزانه (کالری) فرزند شما باید به شرح زیر باشد:

• ۵۰٪ تا ۵۵٪ کربوهیدرات، اگرچه نباید بیش از ۱۰٪ آن قندهای ساده (مانند ساکارز) باشد.
• ۱۰٪ – ۱۵٪ پروتئین
• ۳۰٪ چربی

متخصص تغذیه کودک شما به شما کمک خواهد کرد تا یاد بگیرید چگونه کربوهیدرات‌های موجود در غذا را بر اساس اندازه سالم هر وعده غذایی محاسبه کنید. این یک مهارت ضروری برای کودک شماست تا بتواند میزان انسولین مورد نیاز روزانه خود را محاسبه کند.

حمایت از کودک مبتلا به دیابت نوع ۱

مدیریت مداوم دیابت نوع ۱ در طول زندگی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. یک هدف مفید که باید به عنوان والدین روی آن تمرکز کنید، کمک به فرزندتان برای ایجاد مهارت‌هایی است که بتواند دیابت خود را به تنهایی مدیریت کند و سالم بماند.

در اینجا چند نکته وجود دارد که می‌توانید هنگام حمایت از فرزندتان در حین یادگیری نحوه مدیریت بیماری‌اش، روی آنها تمرکز کنید:

• پیوستن به یک گروه حمایتی برای خانواده‌های کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ را در نظر بگیرید.
• مثبت اندیش باشید. اکثر افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ زندگی فعال و سالمی دارند.
• روی کاری که امروز می‌توانید انجام دهید تمرکز کنید. چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارد، اما لازم نیست همه آنها را همین الان انجام دهید.
• آنها را قضاوت نکنید و نسبت به سطح قند خون بالا یا پایین واکنش تندی نشان ندهید. گاهی اوقات، آنها می‌توانند همه کارها را درست انجام دهند و همچنان عدد قند خونی را که برای آن تلاش نکرده‌اند، دریافت کنند. روی کاری که اکنون می‌توانند برای اصلاح عدد انجام دهند تمرکز کنید و به طور مداوم روی عادات خود کار کنید.
• رویکرد انعطاف‌پذیرتری نسبت به غذا خوردن داشته باشید. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ ممکن است در معرض خطر اختلال خوردن باشند زیرا باید توجه زیادی به رژیم غذایی خود داشته باشند. بر داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل و یادگیری محاسبه نسبت مناسب انسولین به کربوهیدرات تمرکز کنید.
• آنها را تشویق کنید که فعال بمانند.
• گلوکاگون اورژانسی را همراه خود داشته باشید. هیپوگلیسمی ( قند خون پایین ) زمانی که به استفاده از انسولین برای مدیریت قند خون خود عادت می‌کنید، یک خطر محسوب می‌شود. هیپوگلیسمی می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. تزریق تک مرحله‌ای گلوکاگون می‌تواند قند خون آنها را در زمانی که نمی‌توانند چیزی بخورند یا بنوشند، افزایش دهد.
• به دوستان، خانواده، معلمان و مربیان خود در مورد مدیریت دیابت نوع ۱ آموزش دهید. هرچه افراد بیشتری در جامعه شما در مورد دیابت نوع ۱ اطلاعات داشته باشند، متحدان بیشتری برای حمایت از شما در حین کمک به مدیریت وضعیت فرزندتان خواهید داشت.

چه زمانی با پزشک تماس بگیریم

اگر فرزند شما به دیابت نوع ۱ مبتلا نشده است، اما علائمی مانند تشنگی و گرسنگی بیش از حد، تکرر ادرار و کاهش وزن دارد، باید برای آزمایش به پزشک مراجعه کند.

اگر فرزند شما قبلاً به دیابت نوع ۱ مبتلا شده است، در صورت مشاهده هر یک از این علائم قند خون پایین (هیپوگلیسمی) با پزشک خود تماس بگیرید:

• لرزیدن و لرزیدن
• عرق کردن و لرز
• پوست سرد، مرطوب و رنگ‌پریده
• سرگیجه و سبکی سر
• نبض سریع
• گیجی
• سردرد
• عصبی بودن و تحریک پذیری
• ضعف
• خواب ناآرام

قند خون پایین می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد و باید فوراً درمان شود. اگر فرزند شما هوشیاری خود را از دست داد یا تشنج کرد ، با 115 تماس بگیرید و فوراً او را به اورژانس ببرید.

همچنین، اگر فرزند شما علائم DKA را دارد، با 115 تماس بگیرید و فوراً او را به اورژانس ببرید:

• نفسی که بوی میوه‌ای، شیرین یا شبیه شراب می‌دهد
• تهوع و استفراغ
• درد شکم
• تنفس سریع
• گیجی یا رفتار عجیب ناگهانی، مثل اینکه مست هستند
• خواب‌آلودگی
• از دست دادن هوشیاری

خلاصه مطلب

دیابت نوع ۱ ناشی از یک بیماری خودایمنی است که سلول‌های بتای سازنده انسولین را در پانکراس شما از بین می‌برد. این بیماری باعث افزایش قند خون می‌شود. این یک بیماری مادام‌العمر است که باعث افزایش قند خون می‌شود. مدیریت آن نیاز به جایگزینی انسولین، رژیم غذایی دقیق و نظارت بر قند خون دارد. اما با آموزش و حمایت مناسب، فرزند شما می‌تواند یاد بگیرد که دیابت خود را مدیریت کند و زندگی طولانی و رضایت‌بخشی داشته باشد.

سوالات متداول در مورد دیابت نوع ۱ در کودکان

آیا کودکان می‌توانند از دیابت نوع ۱ رهایی یابند؟

نه، کودکان نمی‌توانند از دیابت نوع ۱ رهایی یابند. وقتی سلول‌های بتا در پانکراس آنها تولید انسولین را متوقف کنند، هیچ راهی برای ترمیم آن آسیب وجود ندارد. اما آنها می‌توانند یاد بگیرند که بیماری خود را مدیریت کنند تا زندگی سالم و رضایت‌بخشی داشته باشند. و پیشرفت‌های جدیدی در درمان همواره حاصل می‌شود. به عنوان مثال، در ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته، پمپ‌های انسولین و دستگاه‌های CGM به طور گسترده‌تری مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این ابزارها می‌توانند به آنها کمک کنند تا زندگی خود را کمی آسان‌تر کنند.

آیا کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ می‌توانند زندگی عادی داشته باشند؟

بله، کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ می‌توانند به دنبال یک زندگی طولانی، سالم و پربار باشند. آنها ممکن است نیاز به مراقبت بیشتری از سلامت خود داشته باشند – و ممکن است به کمی حمایت بیشتر – نسبت به کودکانی که دیابت ندارند، نیاز داشته باشند، اما این یک بیماری قابل کنترل است. با برنامه مراقبتی و پشتیبانی مناسب، هیچ دلیلی وجود ندارد که آنها نتوانند زندگی سالم و شادی داشته باشند.