آنچه در این مطلب خواهید خواند
اگر مجرای اشک شما مسدود شده است، راههایی برای تسکین آن وجود دارد. درمانها میتوانند مجرای اشک مسدود شده را گشادتر یا بایپس کنند تا به تخلیه طبیعی اشک از چشم شما کمک کنند. باز کردن مجاری اغلب علائمی مانند اشکریزی، درد و قرمزی را کاهش میدهد.
همه افراد نیازی به درمان انسداد مجرای اشک ندارند. به عنوان مثال، در بیشتر نوزادان، انسداد با بالغ شدن سیستم تخلیه اشک کودک برطرف میشود. برخی از نوزادان با یک تکه بافت به نام غشاء که مجرا را پوشانده است، متولد میشوند، اما معمولاً در سال اول زندگی خود به خود باز میشود.
وقتی مجرای اشک مسدود شده خود به خود باز نمیشود، این تکنیکها میتوانند به نوزادان و بزرگسالان کمک کنند:
ماساژ
یکی از سادهترین راهها برای رفع انسداد در نوزادان (یا بزرگسالان) ماساژ کیسه اشکی است – ناحیهای که اشک از چشم به مجرای اشکی تخلیه میشود.
دو بار در روز – صبح و شب – با یک گوش پاک کن یا انگشتان تمیز، گوشههای پایین چشمهای کودک خود را، کنار بینی، به آرامی برای چند ثانیه بمالید. این حرکت باید باعث شود مایعی شفاف از گوشههای چشم خارج شود. فشار ماساژ میتواند غشایی را که مجرای اشک را پوشانده است، باز کند.
آنتیبیوتیکها
پزشک شما ممکن است قطره یا پماد چشمی آنتیبیوتیک تجویز کند. آنتیبیوتیکها انسداد را باز نمیکنند، اما میتوانند عفونت را درمان کرده و هرگونه ترشح از چشم را پاک کنند.
پروبینگ مجرای اشک
اگر مجرای اشک کودک شما تا سن یک سالگی خود به خود باز نشود، پزشک میتواند برای رفع انسداد، عملی انجام دهد. در حالی که کودک شما خواب است، پزشک یک پروب نازک را در یک یا هر دو سوراخی که اشک از طریق آن تخلیه میشود، قرار میدهد و بافتی را که مجرای اشک را پوشانده است، باز میکند. این یک عمل بدون درد است و در بیشتر مواقع، انسداد را برطرف میکند.
برای چند ساعت پس از معاینه مجرای اشک، برخی از کودکان مایعی به رنگ خون از چشمشان خارج میشود. استفاده از قطره یا پماد آنتیبیوتیک چشمی چند بار در روز به مدت حدود یک هفته میتواند به جلوگیری از عفونت کمک کند.
اتساع کاتتر با بالون
اگر انسداد به خودی خود یا با پروب کردن بهبود نیابد، پزشک ممکن است اتساع کاتتر با بالون را امتحان کند .
در حالی که فرزند شما خواب است، پزشک یک لوله نازک به نام کاتتر را به داخل مجرای اشکی هدایت میکند. یک پمپ، بادکنکی را در انتهای لوله باد میکند. سپس پزشک بادکنک را خالی و دوباره باد میکند تا مجرا گشادتر شود. سپس بادکنک را خارج میکند.
لوله گذاری
اگر سایر درمانها مؤثر نباشند، لولهگذاری میتواند گزینه دیگری باشد. در این روش، پزشک یک لوله کوچک را از طریق سوراخها یا سوراخهای گوشه چشمها وارد میکند. این لوله از طریق هر مجرای اشکی به داخل بینی میرود.
این عمل حدود یک ساعت طول میکشد. لولهها به مدت سه تا شش ماه در محل خود باقی میمانند تا مجاری را باز کرده و اشک را تخلیه کنند.
لوله گذاری می تواند عوارض جانبی مانند موارد زیر را ایجاد کند:
- گرفتگی بینی (قطرههای نمکی میتوانند به رفع گرفتگی کمک کنند)
- پارگی بیشتر (این حالت باید تا زمانی که پزشک لولهها را خارج میکند، بهبود یابد)
- حرکت لوله (پزشک آن را دوباره در جای خود قرار میدهد)
عمل جراحی
نوعی جراحی به نام «DCR» (داکریوسیستورینوستومی) مجرای اشک مسدود شده را بایپس میکند. پزشکان معمولاً این عمل را در بزرگسالانی انجام میدهند که با سایر درمانها بهبود نیافتهاند. آنها به ندرت از آن در کودکان استفاده میکنند.
DCR مسیر جدیدی برای تخلیه اشک از چشم ایجاد میکند. گاهی اوقات این منفذ جدید کاملاً سیستم تخلیه اشک را دور میزند و اجازه میدهد اشک مستقیماً به بینی جریان یابد.
پزشکان میتوانند DCR را در حالی که شما خواب هستید یا بیدار هستید انجام دهند. این جراحی میتواند به یکی از دو روش زیر انجام شود:
- خارجی. جراح یک برش کوچک در کنار بینی شما ایجاد میکند که با بخیه بسته میشود .
- آندوسکوپی. جراح ابزارهای ریز و یک دوربین را از طریق دهانه بینی شما وارد میکند. این نوع جراحی درد کمتری نسبت به جراحی خارجی دارد و جای زخم باقی نمیگذارد.
جراح در حین بهبودی، لولهای را درون دهانه جدید قرار میدهد. پزشک لوله را حدود سه یا چهار ماه دیگر خارج خواهد کرد.
DCR معمولاً انسداد مجرای اشک و علائم آن را تسکین میدهد. عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:
- عفونت (پزشک برای جلوگیری از این امر به شما آنتیبیوتیک میدهد )
- جای زخم (ناشی از جراحی خارجی)
- گرفتگی بینی (میتوانید این مشکل را با اسپری ضد احتقان بینی درمان کنید )
- کبودیها
تمام گزینههای درمانی خود را با پزشک خود در میان بگذارید. سوالاتی بپرسید تا بفهمید که این روش چگونه به شما کمک میکند و چه عوارض جانبی ممکن است ایجاد کند.
