آزمایش‌های سه ماهه اول بارداری

آزمایش‌های روتین به شما کمک می‌کنند تا از نزدیک مراقب خود و فرزندتان باشید. به همین دلیل است که مراجعه به تمام ویزیت‌های دوران بارداری بسیار مهم است. آزمایش‌های غربالگری می‌توانند مشکلات احتمالی را در مراحل اولیه تشخیص دهند.

این آزمایش‌ها معمولاً شامل موارد زیر هستند:

شرح حال و معاینه فیزیکی. در طول اولین یا دومین ویزیت قبل از زایمان، به سوالات زیادی در مورد سلامت و سابقه خانوادگی خود پاسخ خواهید داد. این اطلاعات به پزشک کمک می‌کند تا بداند آیا خطرات خاصی مانند اختلال ژنتیکی ارثی شما را تهدید می‌کند یا خیر. همچنین معاینه فیزیکی خواهید شد. پزشک تاریخ زایمان شما را بر اساس تاریخ آخرین دوره قاعدگی شما محاسبه می‌کند.

معاینه لگن و پاپ اسمیر. آزمایش‌های قبل از تولد در سه ماهه اول با معاینه لگن و پاپ اسمیر برای بررسی سلامت سلول‌های دهانه رحم آغاز می‌شود. این آزمایش، سرطان دهانه رحم و برخی بیماری‌های مقاربتی (STD) را غربالگری می‌کند.

آزمایش خون. در یکی از اولین ویزیت‌های شما، پزشک یا ماما گروه خونی و فاکتور Rh (رزوس) شما را مشخص می‌کند، کم‌خونی را بررسی می‌کند ، ایمنی در برابر سرخجه (سرخک آلمانی) را بررسی می‌کند و هپاتیت B، سیفلیس، HIV و سایر بیماری‌های مقاربتی را آزمایش می‌کند.

بسته به پیشینه نژادی، قومی یا خانوادگی، ممکن است آزمایش‌ها و مشاوره ژنتیکی برای ارزیابی خطرات بیماری‌هایی مانند تای-ساکس، فیبروز کیستیک و کم‌خونی داسی‌شکل (اگر این موارد در ویزیت قبل از بارداری انجام نشده باشد) به شما پیشنهاد شود. آزمایش برخی از این بیماری‌ها را می‌توان با بزاق نیز انجام داد.

ممکن است از شما آزمایش‌هایی برای بررسی ابتلا به بیماری‌هایی مانند توکسوپلاسموز و واریسلا (ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود) گرفته شود. پزشک شما همچنین ممکن است بخواهد سطح هورمون hCG، هورمونی که توسط جفت ترشح می‌شود، و پروژسترون، هورمونی که به حفظ بارداری کمک می‌کند، را بررسی کند.

آزمایش ادرار. همچنین از شما خواسته می‌شود که در مراحل اولیه نمونه ادرار بگیرید تا پزشک یا ماما بتواند علائم عفونت کلیه را بررسی کند و در صورت لزوم، با اندازه‌گیری سطح hCG، بارداری شما را تأیید کند. (به جای آن می‌توان از آزمایش hCG خون برای تأیید بارداری استفاده کرد.) نمونه‌های ادرار به طور منظم جمع‌آوری می‌شوند تا گلوکز (نشانه‌ای از دیابت ) و پروتئین مشخص شوند که می‌تواند پره اکلامپسی، یک بیماری ناشی از بارداری که با فشار خون بالا مشخص می‌شود را نشان دهد . این بیماری بیشتر احتمال دارد پس از 20 هفته رخ دهد، اگرچه در صورت وجود بیماری مزمن کلیه، پروتئین ممکن است در مراحل اولیه وجود داشته باشد.

در اواخر سه ماهه اول، آزمایش ژنتیک به شما پیشنهاد می‌شود . برخی افراد احساس می‌کنند که این آزمایش‌ها ممکن است باعث استرس بی‌مورد در آنها شود و ترجیح می‌دهند پس از زایمان از طبیعی بودن ژنتیک نوزاد مطمئن شوند. برخی دیگر می‌خواهند تمام آزمایش‌های ممکن را انجام دهند، زیرا می‌دانند که این آزمایش‌ها گاهی اوقات ۱۰۰٪ دقیق نیستند. قبل از تصمیم‌گیری، با پزشک یا مشاور ژنتیک در مورد مزایا و معایب آنها صحبت کنید. گزینه‌های مختلف آزمایش ژنتیک وجود دارد که شامل آزمایش خون به تنهایی یا همراه با سونوگرافی است و هیچ خطری برای جنین ندارد. اگر این آزمایش‌های غیرتهاجمی غیرطبیعی باشند، ممکن است آزمایش‌های بیشتری انجام دهید.

یک آزمایش ژنتیک ترم اول، آزمایش خون را با سونوگرافی ترکیب می‌کند تا سندرم داون و تریزومی ۱۸ را غربالگری کند . این آزمایش ممکن است بین هفته‌های ۱۱ تا ۱۴ بارداری در دسترس باشد. نتایج آزمایش خون که hCG و PAPP-A (پروتئین پلاسمایی A مرتبط با بارداری) را در خون مادر اندازه‌گیری می‌کند، با اندازه‌گیری سونوگرافی پوست پشت گردن جنین (به نام شفافیت پشت گردن) استفاده می‌شود. این روش ممکن است بتواند بسیاری از موارد سندرم داون و سایر بیماری‌های ژنتیکی را تشخیص دهد. با این حال، مانند تمام روش‌های غربالگری، در صورت مثبت بودن نتایج، از یک تکنیک تشخیصی تهاجمی‌تر مانند CVS استفاده می‌شود.

آزمایش غیرتهاجمی پیش از تولد (NIPT). می‌توان این آزمایش DNA جنینی بدون سلول را از اوایل هفته دهم بارداری انجام داد. این آزمایش از نمونه خون برای اندازه‌گیری مقدار نسبی DNA آزاد جنینی در خون مادر استفاده می‌کند. تصور می‌شود که این آزمایش می‌تواند ۹۹٪ از کل بارداری‌های سندرم داون را تشخیص دهد. همچنین برخی دیگر از ناهنجاری‌های کروموزومی را نیز آزمایش می‌کند.

نمونه‌برداری از پرزهای جفتی (CVS). اگر ۳۵ سال یا بیشتر دارید، سابقه خانوادگی بیماری‌های خاص دارید یا در آزمایش‌های ژنتیکی غیرتهاجمی نتیجه مثبتی داشته‌اید، این آزمایش تهاجمی معمولاً بین هفته‌های ۱۰ تا ۱۲ بارداری به شما پیشنهاد می‌شود. CVS می‌تواند بسیاری از نقص‌های ژنتیکی مانند سندرم داون، کم‌خونی داسی شکل، فیبروز کیستیک، هموفیلی و دیستروفی عضلانی را تشخیص دهد. این روش شامل عبور یک کاتتر کوچک از طریق دهانه رحم یا وارد کردن یک سوزن به شکم برای گرفتن نمونه بافت از جفت است. این روش ۱٪ خطر سقط جنین را به همراه دارد و حدود ۹۸٪ در رد برخی نقص‌های مادرزادی کروموزومی دقیق است. اما، برخلاف آمنیوسنتز، به تشخیص اختلالات لوله عصبی مانند اسپینا بیفیدا و آنانسفالی یا نقص دیواره شکم کمکی نمی‌کند. نقص لوله عصبی را می‌توان با آزمایش خون بین هفته‌های ۱۵ تا ۲۱ بارداری غربالگری کرد.

حتماً تمام گزینه‌های آزمایش خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا بتوانید با هم در مورد مواردی که برای شما مناسب‌تر است تصمیم بگیرید.

اگر دوقلو باردار هستید، این یک بارداری پرخطر است. به همین دلیل، پزشک شما می‌خواهد شما و نوزادانتان را از نزدیک تحت نظر داشته باشد. شما تمام آزمایش‌های معمول را انجام خواهید داد، اما انتظار داشته باشید که برخی از آنها را زودتر و بیشتر انجام دهید.

پزشک شما ممکن است پیشنهاد کند که به یک متخصص پریناتولوژی مراجعه کنید ، که به آن متخصص طب مادر و جنین نیز گفته می‌شود. این پزشکان، متخصصان زنان و زایمانی هستند که در بارداری‌های پرخطر تخصص دارند. آنها ممکن است با متخصص زنان و زایمان شما برای مدیریت بارداری و درخواست آزمایش همکاری کنند.