آنچه در این مطلب خواهید خواند
چند وقت یکبار باید چشمانم را معاینه کنم؟ خب:
- این تا حدودی به سن شما و همچنین به چشمان و خانواده شما بستگی دارد.
- اگر کمتر از ۴۰ سال سن دارید و هیچ مشکل چشمی ندارید ، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که هر ۲ سال یکبار آزمایش‌های روتین انجام دهید. یا ممکن است به شما بگوید که نیازی به هیچ آزمایشی ندارید. از او بپرسید که به نظرش چه چیزی برای شما بهتر است.
- اگر ۴۰ سال یا بیشتر دارید، باید هر ۱ تا ۲ سال یکبار چشمان خود را معاینه کنید.
- اگر در گذشته مشکل چشمی داشته‌اید ، یا اگر در معرض خطر ابتلا به آن هستید (اگر کسی در خانواده‌تان این مشکل را داشته است)، باید هر سال به چشم پزشک مراجعه کنید.
چرا؟ شما باید بررسی کنید که آیا مشکلات جدی و گاهی اوقات “خاموش” دارید که می‌توانند بر بینایی شما تأثیر بگذارند ، مانند:
اگر فرزند شما هیچ عامل خطری برای مشکلات چشمی ندارد، باید بینایی خود را در بدو تولد و همچنین در هر ویزیت منظم پزشکی بررسی کند. تا زمانی که به ۳ سالگی برسند، ارزیابی چشمان آنها برای پزشک آسان‌تر خواهد بود . پس از کلاس اول، آنها باید هر ۱ تا ۲ سال یکبار معاینه چشم انجام دهند.
آیا چشمان من در معرض خطر هستند؟
اگر بیماری خاصی مانند فشار خون بالا دارید ، شغلی دارید که نیاز به استفاده زیاد از چشمانتان دارد یا داروهایی مصرف می‌کنید که می‌توانند بر بینایی تأثیر بگذارند، ممکن است به معاینات مکرر نیاز داشته باشید.
اگر دیابت نوع ۱ دارید ، چشمان خود را ظرف ۵ سال پس از تشخیص و هر سال پس از آن معاینه کنید.
اگر دیابت نوع ۲ در شما تشخیص داده شد، در اسرع وقت به معاینه چشم نیاز خواهید داشت . پس از آن هر سال چشمان خود را معاینه کنید.
نحوه آماده سازی
وقتی برای تعیین وقت معاینه تماس می‌گیرید، هرگونه مشکل بینایی که دارید را ذکر کنید.
قبل از مراجعه، هر سوالی که می‌خواهید از پزشک بپرسید را فهرست کنید. همچنین آماده باشید تا آنها را در مورد هر دارویی که مصرف می‌کنید و سابقه سلامت چشم خود (و خانواده‌تان) مطلع کنید.
عینک و لنزهای تماسی خود را به همراه نسخه پزشک همراه داشته باشید. همچنین برای بازگشت به خانه عینک آفتابی نیز همراه داشته باشید . پزشک ممکن است از قطره چشم برای باز کردن مردمک چشم شما استفاده کند. به این عمل گشاد شدن مردمک می‌گویند. پس از آن، چشمان شما به نور حساس خواهند بود.
در طول معاینه چشم شما
ابتدا، چشم پزشک یا یکی از کارکنان مطب، از شما در مورد سابقه پزشکی و بینایی‌تان سوال خواهد کرد.
این معاینه بسته به تجهیزات مورد استفاده ممکن است از نیم ساعت تا چند ساعت طول بکشد. این معاینه شامل بررسی بینایی و سلامت چشم شما خواهد بود.
احتمالاً همه یا بیشتر آزمایش‌های چشم زیر و احتمالاً برخی آزمایش‌های دیگر را نیز انجام خواهید داد :
آزمایش حرکت عضلات چشم : این آزمایش، هم‌ترازی چشمان شما را بررسی می‌کند. پزشک در حالی که شما یک هدف (مانند نوک انگشت یا خودکار) را در جهات مختلف دنبال می‌کنید، حرکت چشمان شما را مشاهده خواهد کرد.
تست پوشش : این تست نشان می‌دهد که چشمان شما چقدر با هم هماهنگ هستند. شما به یک هدف کوچک در فاصله‌ای دور خیره می‌شوید. پزشک هر چشم را می‌پوشاند و باز می‌کند تا میزان حرکت چشمان شما را مشاهده کند. پزشک همچنین چشمی را که از هدف منحرف می‌شود، زیر نظر خواهد داشت. این وضعیتی است که به آن استرابیسم می‌گویند. می‌توانید دوباره این تست را با یک هدف نزدیک به خود انجام دهید.
معاینه خارجی و واکنش مردمک چشم : پزشک نحوه تنظیم مردمک چشم شما با نور و اشیاء نزدیک به شما را بررسی خواهد کرد. همزمان، سفیدی چشم و موقعیت پلک‌های شما نیز بررسی خواهد شد.
تست حدت بینایی : شما روبروی یک نمودار بینایی می‌نشینید که حروف آن با خواندن هر سطر کوچک‌تر می‌شوند. شما به نوبت هر چشم را می‌پوشانید و با استفاده از چشم دیگر، با صدای بلند و به ترتیب در نمودار می‌خوانید، تا زمانی که دیگر نتوانید حروف را بخوانید.
آزمایش انکسار : برای تعیین دقیق شماره عدسی شما، پزشک می‌تواند از یک دستگاه انکسارسنج کامپیوتری استفاده کند. پزشک شما با چرخاندن فوروپتر بین عدسی‌ها و پرسیدن از شما که کدام بهتر است، شماره عدسی را به طور دقیق تنظیم می‌کند. اگر به عدسی‌های اصلاحی نیاز ندارید، این آزمایش را انجام نخواهید داد.
لامپ شکافی (بیومیکروسکوپ) : این دستگاه جلوی چشم شما را بزرگ‌نمایی و روشن می‌کند. پزشک از آن برای بررسی قرنیه، عنبیه، عدسی و پشت چشم شما استفاده می‌کند و به دنبال علائم برخی بیماری‌های چشمی می‌گردد.
معاینه شبکیه (افتالموسکوپی): پزشک ممکن است مردمک چشم شما را گشاد کند و از ابزاری به نام افتالموسکوپ استفاده کند تا قسمت پشتی چشم شما – شبکیه، رگ‌های خونی شبکیه ، مایع درون چشم (که ممکن است آن را زجاجیه بنامد) و سر عصب بینایی شما را ببیند.
آزمایش گلوکوم : این روش بررسی می‌کند که آیا فشار مایع داخل چشم شما در محدوده طبیعی است یا خیر. این روش سریع و بدون درد است و به چند روش قابل انجام است:
- تونومتر: این دقیق‌ترین روش است. برای بی‌حس کردن چشمانتان قطره می‌ریزند. پزشک از شما می‌خواهد که مستقیم به جلو خیره شوید و با ابزاری به نام تونومتر آپلاناسیون یا تونوپن، سطح جلویی هر چشم را به آرامی لمس می‌کند تا فشار را اندازه‌گیری کند.
- دمش هوا یا تونومتر غیر تماسی: شما به یک هدف خیره می‌شوید و یک دستگاه، دمش کوچکی از هوا را به داخل هر چشم شما وارد می‌کند. میزان مقاومت چشم شما در برابر دمش، نشان دهنده فشار داخل آن است.
پاکیمتری : این آزمایش با استفاده از سونوگرافی ضخامت قرنیه شما را اندازه‌گیری می‌کند. قرنیه‌های نازک می‌توانند منجر به اندازه‌گیری‌های کاذب فشار پایین و قرنیه‌های ضخیم می‌توانند منجر به اندازه‌گیری‌های کاذب فشار بالا شوند. شما می‌توانید این آزمایش را فقط یک بار انجام دهید تا یک خط پایه برای مقایسه با اندازه‌گیری‌های آینده ایجاد شود. این آزمایش می‌تواند برای افرادی که نیاز به جراحی قرنیه دارند، استفاده شود.
گشاد کردن (بزرگ کردن) مردمک چشم (اختیاری) : با بزرگ کردن کامل مردمک چشم، پزشک از ابزار و چراغ برای بررسی داخل چشم شما استفاده می‌کند. قطره‌های چشمی برای این بخش از معاینه حدود 20 تا 30 دقیقه طول می‌کشد تا اثر کنند. این قطره‌ها چشم شما را نسبت به نور حساس‌تر کرده و بینایی شما را تار می‌کنند. این اثرات ممکن است چندین ساعت یا بیشتر ادامه داشته باشند. به همین دلیل است که ممکن است در راه بازگشت به خانه به عینک آفتابی نیاز داشته باشید . دستگاه‌های جدیدتر می‌توانند بدون گشاد کردن مردمک چشم، قسمت‌های انتهایی شبکیه شما را نیز بررسی کنند.
آزمایش میدان دید (پریمتری) : میدان دید شما ناحیه‌ای است که می‌توانید بدون حرکت دادن چشمانتان در مقابل خود ببینید. با استفاده از یکی از سه آزمایش، چشم پزشک آنچه را که در لبه‌ها (حاشیه) میدان دید خود می‌بینید، نقشه‌برداری می‌کند و از این نقشه برای تشخیص بیماری‌های چشم استفاده خواهد کرد.
