همه چیز مربوط به نور است. نور از یک جسم منعکس می‌شود و اگر آن جسم در میدان دید شما باشد، وارد چشم می‌شود.
اولین چیزی که لمس می‌شود، پرده نازکی از اشک روی سطح چشم است. پشت این پرده، قرنیه، دریچه جلویی چشم شما قرار دارد. این لایه شفاف به تمرکز نور کمک می‌کند.
در طرف دیگر مایعی به نام زلالیه وجود دارد که در سراسر قسمت جلویی چشم شما گردش می‌کند و فشار داخل آن را ثابت نگه می‌دارد.
پس از زلالیه، نور از مردمک عبور می‌کند. مردمک، روزنه گرد مرکزی در عنبیه، قسمت رنگی چشم شماست. اندازه آن برای کنترل میزان نوری که به قسمت‌های عقب‌تر می‌رسد، تغییر می‌کند.
مورد بعدی لنز (عدسی) است. درست مانند یک دوربین برای تمرکز نور کار می‌کند. بسته به اینکه نور از چیزی نزدیک یا دور شما منعکس می‌شود، شکل آن را تنظیم می‌کند.
این نور اکنون وارد مرکز کره چشم می‌شود . کره چشم در رطوبتی از یک ماده ژله‌ای شفاف به نام زجاجیه غوطه‌ور است.
مقصد نهایی آن شبکیه است که پشت چشم شما را می‌پوشاند. مانند پرده سینما یا فیلم دوربین. نور متمرکز به سلول‌هایی به نام گیرنده‌های نوری برخورد می‌کند.
برخلاف پرده سینما، شبکیه از بخش‌های زیادی تشکیل شده است:
رگ‌های خونی مواد مغذی را به سلول‌های عصبی شما می‌رسانند.
ماکولا نقطه کانونی شبکیه است که در مرکز شبکیه قرار دارد. مرکز کور، فووآ نامیده می‌شود. از آنجایی که نقطه کانونی چشم شماست، نسبت به سایر قسمت‌ها، پایانه‌های عصبی حساس به نور بیشتری به نام گیرنده‌های نوری دارد.
گیرنده‌های نوری دو نوع هستند: میله‌ای‌ها و مخروطی‌ها. آنها پایانه‌های عصبی خاصی هستند که نور را به سیگنال‌های الکتروشیمیایی تبدیل می‌کنند. میله‌ای‌ها در تاریکی و برای دید جانبی شما بهتر عمل می‌کنند. مخروطی‌ها برای دید مرکزی و رنگی شما بهتر عمل می‌کنند.
اپیتلیوم رنگدانه شبکیه (RPE) لایه‌ای از بافت تیره در زیر گیرنده‌های نوری است. این سلول‌ها نور اضافی را جذب می‌کنند تا گیرنده‌های نوری بتوانند سیگنال واضح‌تری ارسال کنند. آنها همچنین مواد مغذی را به گیرنده‌های نوری (و مواد زائد را از) آنها به مشیمیه منتقل می‌کنند.
مشیمیه از RPE جدا است. این بخش در پشت شبکیه قرار دارد و از رگ‌های خونی ظریف زیادی تشکیل شده است که تغذیه شبکیه و RPE را تأمین می‌کنند.
صلبیه دیواره خارجی، سفید و فیبری محکم چشم شماست. این دیواره به قرنیه شفاف در جلو متصل است. صلبیه از ساختارهای ظریف داخل چشم محافظت می‌کند.
سیگنال‌های گیرنده‌های نوری در امتداد فیبرهای عصبی به عصب بینایی می‌رسند. عصب بینایی سیگنال‌ها را به مرکز بینایی در پشت مغز می‌فرستد.
و اینگونه است که شما می‌بینید: نور، که از یک جسم منعکس می‌شود، وارد چشم می‌شود، متمرکز می‌شود، به سیگنال‌های الکتروشیمیایی تبدیل می‌شود، به مغز تحویل داده می‌شود و به عنوان یک تصویر تفسیر یا “دیده” می‌شود.
