دیابت و پوست شما

آیا دلیل دیگری برای کنترل سطح قند خون و حفظ آن می‌خواهید؟ انجام این کار می‌تواند به شما در جلوگیری از بسیاری از مشکلات پوستی ناشی از دیابت کمک کند.

با این حال، بیماری‌های پوستی مرتبط با این بیماری شایع هستند. از هر ۳ نفر مبتلا به دیابت، ۱ نفر به آن مبتلا می‌شود. خوشبختانه، اکثر آنها را می‌توان قبل از تبدیل شدن به یک مشکل جدی با موفقیت درمان کرد. نکته کلیدی این است که آنها را زود تشخیص دهیم.

بیماری‌های پوستی شایع مرتبط با دیابت

خارش پوست که به آن پروریتوس نیز گفته می‌شود ، می‌تواند علل زیادی داشته باشد، مانند خشکی پوست، جریان خون ضعیف یا عفونت قارچی . وقتی خارش ناشی از جریان خون ضعیف باشد، احتمالاً آن را در قسمت پایین پاها و کف پا احساس خواهید کرد. لوسیون می‌تواند به نرم و مرطوب نگه داشتن پوست شما کمک کند و از خارش ناشی از خشکی پوست جلوگیری کند.

عفونت‌های باکتریایی: عفونت‌های پوستی استافیلوکوک در افرادی که دیابت کنترل نشده دارند، شایع‌تر و جدی‌تر است. وقتی فولیکول‌های مو تحریک می‌شوند، این باکتری‌ها می‌توانند باعث ایجاد جوش یا برآمدگی ملتهب شوند.

سایر عفونت‌ها عبارتند از:

• گل‌مژه، که عفونت غدد پلک است
• عفونت‌های ناخن

بیشتر عفونت‌های باکتریایی باید با قرص‌های آنتی‌بیوتیک درمان شوند. با پزشک خود صحبت کنید.

عفونت‌های قارچی: چین‌های گرم و مرطوب پوست، محل مناسبی برای پرورش این عفونت‌ها هستند.

سه عفونت قارچی رایج عبارتند از:

• خارش کشاله ران (ناحیه قرمز و خارش‌دار روی اندام تناسلی و داخل ران‌ها)
• پای ورزشکار (پوست بین انگشتان پا را تحت تأثیر قرار می‌دهد)
• کرم حلقه‌ای (لکه‌های حلقه‌ای شکل و پوسته‌دار که می‌توانند خارش یا تاول داشته باشند و روی پاها، کشاله ران، قفسه سینه، معده، پوست سر یا ناخن‌ها ظاهر شوند).

یک قارچ مخمر مانند به نام “کاندیدا آلبیکنس” باعث بسیاری از عفونت‌های قارچی می‌شود که در افراد دیابتی رخ می‌دهد. زنان احتمالاً این عفونت را در واژن خود تجربه می‌کنند.

افراد همچنین ممکن است در گوشه‌های دهان خود به این عفونت مبتلا شوند. این عفونت مانند بریدگی‌های کوچک احساس می‌شود و “التهاب گوشه لب” نامیده می‌شود.

اونیکومایکوزیس یک عفونت قارچی ناخن‌های دست و پا است که در افراد مبتلا به دیابت شایع‌تر است. این بیماری باعث تغییر رنگ، ضخیم شدن و جدا شدن ناخن از بستر آن می‌شود.

داروهایی که قارچ‌ها را از بین می‌برند – به نام داروهای ضد قارچ – معمولاً برای درمان این عفونت‌ها مورد نیاز هستند. در مورد داروهای مناسب برای استفاده با پزشک خود صحبت کنید.

آکانتوزیس نیگریکانس: این بیماری بیشتر در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ شایع است . باعث تیره و ضخیم شدن پوست، به خصوص در چین‌های پوستی می‌شود. شبیه یک زگیل کوچک به نظر می‌رسد. پوست برنزه یا قهوه‌ای می‌شود. گاهی اوقات کمی برجسته می‌شود و ممکن است مخملی به نظر برسد.

این مشکل می‌تواند در طرفین یا پشت گردن، زیر بغل، زیر سینه و کشاله ران ایجاد شود. گاهی اوقات، بالای بند انگشتان شما ظاهری عجیب پیدا می‌کند. این وضعیت معمولاً افرادی را که اضافه وزن زیادی دارند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

این بیماری معمولاً قبل از دیابت شروع می‌شود و می‌تواند نشانه‌ای از مقاومت به انسولین باشد. اگرچه درمانی برای آن وجود ندارد، اما کاهش وزن ممکن است کمک کند.

ویتیلیگو : این بیماری بر رنگ پوست شما تأثیر می‌گذارد. این بیماری بیشتر در دیابت نوع ۱ شایع است . در ویتیلیگو ، سلول‌هایی که ماده‌ای به نام ملانین را می‌سازند که به پوست شما رنگ می‌دهد، از بین می‌روند.

لکه‌های پوستی تغییر رنگ یافته به نظر می‌رسند. آنها اغلب روی سینه و شکم ظاهر می‌شوند. اما می‌توانند روی صورت، اطراف دهان، بینی و چشم‌ها نیز ظاهر شوند. کرم‌های استروئیدی، درمان با نور فرابنفش و میکروپیگمنتیشن (تاتو) چند گزینه درمانی هستند. از کرم ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر برای جلوگیری از آفتاب سوختگی روی پوست تغییر رنگ یافته خود استفاده کنید.

لکه‌های ساق پا (درموپاتی دیابتی): این بیماری به دلیل تغییرات رگ‌های خونی در پوست شما اتفاق می‌افتد. درموپاتی به صورت یک ضایعه گرد یا بیضی شکل براق روی پوست نازک ساق پا ظاهر می‌شود. این لکه‌ها درد ندارند و به ندرت باعث خارش یا سوزش می‌شوند. معمولاً درمان لازم نیست.

شرایط کمتر رایج

نکروبیوز لیپوئیدیکا: اگر مدت زیادی است که دیابت دارید و قند خون خود را به خوبی کنترل نمی‌کنید، ممکن است به این بیماری مبتلا شوید. خون‌رسانی ضعیف به پوست می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی در کلاژن و چربی زیرین شود. پوست رویی نازک و قرمز می‌شود. بیشتر ضایعات در قسمت‌های پایینی پاها یافت می‌شوند و در صورت ضربه می‌توانند به زخم تبدیل شوند. ضایعات مرزهای نسبتاً مشخصی دارند. گاهی اوقات، این بیماری خارش‌دار و دردناک است. تا زمانی که زخم‌ها باز نشوند، نیازی به درمان آنها نخواهید داشت. اگر زخم‌ها باز شوند، به پزشک مراجعه کنید.

اسکلروز دیجیتال: به دلیل جریان خون ضعیف، پوست انگشتان پا، دست‌ها و پاها ضخیم، مومی و سفت می‌شود. همچنین می‌تواند باعث سفتی مفاصل انگشتان شود. قند خون خود را کنترل کنید، زیرا این امر می‌تواند به درمان این بیماری کمک کند. لوسیون‌ها و مرطوب‌کننده‌ها را برای نرم کردن پوست امتحان کنید.

وقتی مشکلی در قلب یا رگ‌های خونی خود دارید:

• تصلب شرایین: این بیماری به معنای تنگ شدن رگ‌های خونی است. با ضخیم شدن دیواره رگ‌ها در اثر تجمع پلاک، رگ‌ها باریک‌تر می‌شوند. این امر می‌تواند بر خون‌رسانی به پوست شما تأثیر بگذارد. وقتی رگ‌های خونی که اکسیژن را به پوست می‌رسانند تنگ می‌شوند، ممکن است تغییراتی مانند ریزش و نازک شدن مو، براق شدن پوست (به خصوص در ساق پا)، ضخیم شدن و تغییر رنگ ناخن‌های پا و سرد شدن پوست رخ دهد. از آنجا که خون، گلبول‌های سفید خون را که به مبارزه با عفونت کمک می‌کنند، حمل می‌کند، پاها و ساق پاهای شما در صورت آسیب‌دیدگی می‌توانند کندتر بهبود یابند.
• زانتوماتوز فورانی: مقاومت شدید به انسولین می‌تواند خلاص شدن بدن از چربی خون را دشوار کند. وقتی کلسترول بسیار بالایی دارید، این بیماری پوستی می‌تواند رخ دهد. برآمدگی‌های سفت، زرد و مومی شکل نخود مانند روی پوست که توسط هاله‌های قرمز احاطه شده‌اند و خارش دارند. این برآمدگی‌ها معمولاً روی چشم‌ها، آرنج‌ها، صورت و باسن ظاهر می‌شوند. همچنین می‌توانند در پشت بازوها و پاها ظاهر شوند. برای درمان آن، پزشک شما برای کنترل سطح چربی‌های خون شما تلاش خواهد کرد. این برآمدگی‌ها معمولاً طی چند هفته از بین می‌روند. همچنین ممکن است به داروهایی نیاز داشته باشید که انواع مختلف چربی‌های خون (داروهای کاهنده چربی) را کنترل می‌کنند.

شرایط غیرمعمول

تاول‌های مرتبط با دیابت (bullous diabeticorum): در موارد نادر، افراد مبتلا به دیابت دچار تاول‌هایی می‌شوند که شبیه تاول‌های سوختگی هستند. این تاول‌ها می‌توانند انگشتان دست، دست‌ها، انگشتان پا، ساق پا، ران یا ساعد را تحت تأثیر قرار دهند. این تاول‌ها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود بهبود می‌یابند. این تاول‌ها اغلب در افرادی که دیابت شدید و نوروپاتی دیابتی دارند، رخ می‌دهند . برای درمان، پزشک به شما کمک می‌کند تا سطح قند خون خود را کنترل کنید.

گرانولوم آنولار منتشر: اگرچه در مورد ارتباط این بیماری با دیابت اختلاف نظر وجود دارد، اما گرانولوم آنولار منتشر باعث ایجاد نواحی حلقه‌ای یا قوسی شکل با مرز مشخص روی پوست می‌شود. این بثورات اغلب روی انگشتان و گوش‌ها ایجاد می‌شوند، اما می‌توانند روی سینه و شکم نیز ظاهر شوند. بثورات می‌توانند قرمز، قهوه‌ای مایل به قرمز یا به رنگ پوست باشند. معمولاً نیازی به درمان نیست، اما گاهی اوقات یک داروی استروئیدی که روی پوست خود می‌مالید، مانند هیدروکورتیزون، می‌تواند کمک کند .

اسکلرودرما دیابتی: این بیماری باعث ضخیم شدن پوست در پشت گردن و قسمت بالای کمر می‌شود. این بیماری نادر است، اما می‌تواند افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را تحت تأثیر قرار دهد. درمان این بیماری کنترل سطح قند خون است. لوسیون‌ها و مرطوب‌کننده‌ها ممکن است به نرم شدن پوست شما کمک کنند.