آنچه در این مطلب خواهید خواند
پوست خود را به عنوان یک مانع در نظر بگیرید. معمولاً حدود ۱۰۰۰ گونه باکتری روی آن زندگی می‌کنند. پوست سالم از ورود باکتری‌ها و سایر میکروب‌ها به داخل بدن شما جلوگیری می‌کند.
اگر شما یا فرزندتان اگزما دارید ، احتمال بیشتری وجود دارد که باکتری‌ها بتوانند از این مانع عبور کرده و عفونت ایجاد کنند.
چند دلیل برای این امر وجود دارد. اول اینکه، لایه بالایی پوست (به نام اپیدرم) اغلب هنگام ابتلا به اگزما آسیب می‌بیند. ممکن است ترک یا جای خراش روی پوست ایجاد شود. به علاوه، شکاف بین سلول‌های پوست می‌تواند در زیر سطح پوست باز شود، زیرا پوست شما کمتر قادر به حفظ آب است.
همچنین احتمال وجود نوعی باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس (staphylococcus aureus ) روی پوست شما، در مقایسه با کسی که اگزما ندارد، بیشتر است.
اگر فکر می‌کنید ممکن است عفونت باکتریایی داشته باشید، مراجعه به متخصص پوست مهم است. درمان سریع می‌تواند عفونت را از بین ببرد و از بدتر شدن آن جلوگیری کند — حتی اگر نوعی باکتری باشد که در برابر برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم است .
تفاوت بین اگزما و عفونت باکتریایی چیست؟
اگزما یک بیماری پوستی است که می‌تواند علائمی مانند موارد زیر را به همراه داشته باشد:
- خارش پوست
- پوست خشک
- بثورات پوستی
- لکه‌های پوسته‌دار
- تاول‌ها
- عفونت‌ها
اگزما ناشی از باکتری نیست. دلیل دقیق ابتلای افراد به این بیماری پوستی مشخص نیست. کارشناسان معتقدند ترکیبی از ژن‌ها و عوامل محیطی (مانند برخی مواد تحریک‌کننده، آلرژن‌ها و استرس) در آن نقش دارند.
افراد مبتلا به اگزما اغلب سیستم ایمنی دارند که به یک عامل محرک در داخل یا خارج از بدن بیش از حد واکنش نشان می‌دهد. سپس سیستم ایمنی التهاب زیادی در پوست ایجاد می‌کند که باعث ایجاد علائم می‌شود.
اگر سایر اعضای خانواده‌تان دچار درماتیت (التهاب پوست) باشند، احتمال ابتلای شما به اگزما افزایش می‌یابد. همچنین اگر شما یا اعضای خانواده‌تان آسم ، تب یونجه یا آلرژی داشته باشید، احتمال ابتلای شما به اگزما بیشتر است .
بعلاوه، محققان دریافته‌اند که برخی از افراد مبتلا به اگزما، جهشی در ژنی دارند که فیلاگرین را می‌سازد. این پروتئینی است که به حفظ لایه محافظ روی پوست کمک می‌کند. کمبود فیلاگرین می‌تواند باعث خروج رطوبت و ورود باکتری‌ها شود.
اگزما خطر ابتلا به کدام عفونت‌های باکتریایی را افزایش می‌دهد؟
اگر اگزما دارید، ابتلا به عفونت‌های استافی مانند موارد زیر رایج است :
کورک. به این نوع کورک، کورک‌های چرکی نیز گفته می‌شود. این‌ها عفونت‌هایی هستند که از فولیکول‌های مو شروع می‌شوند. در ابتدا معمولاً شبیه برآمدگی‌های قرمز یا بنفش هستند و حساس به لمس می‌باشند. این برآمدگی‌ها با پر شدن از چرک، بزرگ‌تر و دردناک‌تر می‌شوند.
ممکن است در هر جایی از پوست خود جوش بزنید، اما معمولاً در قسمت‌هایی از بدن مانند موارد زیر ظاهر می‌شوند:
- صورت
- پشت گردن
- زیر بغل
- ران‌ها
- باسن
شما می‌توانید این مراحل را برای درمان یک جوش کوچک در خانه انجام دهید:
- یک لیف تمیز را در آب داغ خیس کنید. مطمئن شوید که خیلی داغ نیست، مخصوصاً اگر در حال درمان جوش کودک هستید.
- وقتی پارچه گرم شد، آن را به آرامی به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه روی جوش نگه دارید.
- این کار را ۳ تا ۴ بار در روز انجام دهید تا کورک تخلیه و بهبود یابد.
- هرگز خودتان جوش را فشار ندهید یا سوراخ نکنید، زیرا این کار می‌تواند عفونت را گسترش دهد.
- اگر جوش شما درد می‌کند، برای تسکین درد از ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کنید . برای انتخاب دوز مناسب، دستورالعمل روی بطری را دنبال کنید.
- ناحیه اطراف جوش را تمیز نگه دارید و آن را لمس یا مالش ندهید.
- اگر کورک شما ترکید، تا زمان بهبودی، یک باند یا گاز استریل روی آن قرار دهید.
اگر کورک شما بزرگ یا بسیار دردناک است، با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است لازم باشد آن را تخلیه کنند یا برای درمان عفونت شدید یا عودکننده، آنتی‌بیوتیک تجویز کنند.
زرد زخم. این عفونت بسیار مسری می‌تواند در پوست‌های مبتلا به اگزما که از قبل باز و “ترشحات” دارند، رخ دهد، به این معنی که مایعی شفاف یا به رنگ کاه از آن تراوش می‌شود. زرد زخم می‌تواند پوسته‌هایی به رنگ عسل ایجاد کند که در نواحی باز پوست شما ظاهر می‌شوند و این پوسته‌ها می‌توانند دردناک و قرمز شوند.
استافیلوکوک تنها باکتری نیست که می‌تواند باعث این عفونت شود. استرپتوکوک (که به آن استرپتوکوک گروه A نیز می‌گویند ) نیز می‌تواند باعث زرد زخم شود.
متخصص پوست شما معمولاً می‌تواند زرد زخم را با آنتی‌بیوتیکی که روی پوست خود می‌مالید، مانند موپیروسین یا رتاپامولین، درمان کند.
مراقبت خوب از پوست نیز به رفع زرد زخم کمک می‌کند. این مراحل را در خانه انجام دهید:
- پوست آسیب‌دیده خود را در آب گرم و صابون خیس کنید. این یک روش ملایم برای از بین بردن کثیفی و پوسته‌ها است.
- دارویی را که متخصص پوست تجویز کرده است، استفاده کنید.
- پوست آسیب‌دیده را بپوشانید تا به بهبود آن کمک کرده و از سرایت عفونت به شخص دیگری جلوگیری کنید.
سلولیت. این عفونت عمیق پوست معمولاً بسیار دردناک است و لمس آن دردناک است. باعث می‌شود پوست قرمز و متورم به نظر برسد و در صورت لمس، گرم یا داغ به نظر برسد.
سلولیت می‌تواند در هر قسمتی از بدن ایجاد شود، اما بزرگسالان معمولاً آن را در ساق پا و کودکان معمولاً در صورت یا گردن خود تجربه می‌کنند.
سلولیت شدید می‌تواند علائمی مانند موارد زیر را ایجاد کند:
- تب
- درد شدید
- عرق سرد
- حالت تهوع
- احساس خواب‌آلودگی
- مشکل در تمرکز
- ضربان قلب سریع
- تاول روی پوست قرمز و متورم
هر چه زودتر درمان شوید، بهتر است. درمان می‌تواند از بدتر شدن سلولیت جلوگیری کند و احتمال ابتلا به مشکلات پزشکی خطرناک مانند مسمومیت خون و درد شدید را کاهش دهد.
پزشک شما ممکن است یک یا چند آنتی‌بیوتیک خوراکی تجویز کند. دستورالعمل‌های او را در مورد نحوه مصرف دارو دنبال کنید و مصرف آن را زودهنگام قطع نکنید.
برخی از افراد مبتلا به سلولیت شدید یا سلولیت روی صورت، نیاز به دریافت آنتی‌بیوتیک از طریق تزریق داخل وریدی دارند . آنها معمولاً کمی بیش از یک هفته در بیمارستان بستری می‌شوند تا تحت درمان قرار گیرند.
در حین درمان سلولیت، موارد زیر نیز مهم است:
- پوست آسیب‌دیده را بپوشانید تا به بهبود آن کمک شود. اگر پزشک به شما گفته است که از پوشش‌ها یا پانسمان‌های مخصوص استفاده کنید، از او بخواهید که نحوه پوشیدن و تعویض آنها را به شما نشان دهد.
- استراحت کنید. این می‌تواند به شما در بهبودی کمک کند و از بدتر شدن سلولیت جلوگیری کند.
- اگر سلولیت روی پای شما تأثیر گذاشته است، آن را بالا نگه دارید. این کار تورم را کاهش می‌دهد.
- در حین بهبودی از سلولیت، برنامه درمانی اگزمای خود را دنبال کنید.
اگر فرزندتان دچار عفونت شده باشد، چه باید بکنید؟
اگر فکر می‌کنید فرزند شما که اگزما دارد ممکن است عفونت باکتریایی پوست داشته باشد، با متخصص پوست تماس بگیرید. علائم فرزندتان را به او بگویید. اگر فرزند شما تب هم دارد، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
اگر از تکنیک‌هایی مانند درمان با نوار مرطوب ، انسداد (پوشاندن اگزما با پلاستیک) یا روش «خیساندن و مالیدن» برای درمان اگزمای فرزندتان استفاده کرده‌اید ، اگر ناحیه آلوده به نظر می‌رسد، استفاده از آنها را متوقف کنید. این تکنیک‌ها می‌توانند عفونت را بدتر کنند، بنابراین تا زمانی که متخصص پوست به شما اجازه نداده است، دوباره از آنها استفاده نکنید.
چگونه می‌توانید به جلوگیری از عفونت‌های باکتریایی کمک کنید؟
عادت‌های خوب مانند این‌ها را تمرین کنید:
هر چند وقت یکبار که متخصص پوست توصیه می‌کند، حمام کنید. این کار به از بین بردن باکتری‌ها از پوست شما کمک می‌کند و به بهبود پوست شما کمک می‌کند.
مرتباً مرطوب کنید. این کار خشکی پوست را برطرف می‌کند و احتمال ترک خوردن آن را کاهش می‌دهد، که این امر راه‌های کمتری برای ورود باکتری‌ها فراهم می‌کند. قبل و بعد از مرطوب کردن، دستان خود را به خوبی با آب و صابون بشویید.
به فرزندتان کمک کنید تا با خیال راحت مرطوب کننده بزند. اگر کوچولوی شما اگزما دارد و شما به او کمک می‌کنید تا مرطوب کننده بزند، انگشتان خود را در مرطوب کننده او فرو نکنید. این کار می‌تواند باکتری‌ها را از پوست او به محصول منتقل کند و در صورت ابتلا به عفونت پوستی، باید آن را دور بیندازید. در عوض، از مرطوب کننده‌ای استفاده کنید که در بطری پمپ‌دار عرضه می‌شود، یا مرطوب کننده را به جای انگشتان خود با قاشق بردارید.
از متخصص پوست خود در مورد حمام با سفیدکننده سوال کنید. اگر شما یا فرزندتان که مبتلا به اگزما هستید، اغلب دچار عفونت‌های باکتریایی می‌شوید، این موارد ممکن است مفید باشند. از متخصص پوست بپرسید که دقیقاً چه مقدار سفیدکننده در آب حمام استفاده کنید.
اگر اقدامات پیشگیرانه‌ای مانند این کمکی نکرد، حتماً به متخصص پوست اطلاع دهید.
