آنچه در این مطلب خواهید خواند
میگرن نوعی سردرد است که علائم دیگری مانند حالت تهوع و مشکلات بینایی را نیز ایجاد می‌کند. این علائم می‌توانند از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشند. اما میگرنی که بیش از ۷۲ ساعت طول بکشد، میگرن پایدار نامیده می‌شود.
میگرن معمولی گاهی اوقات می‌تواند به میگرن مداوم تبدیل شود اگر:
- پس از شروع حمله، به موقع درمان نمی‌شوید.
- درمان مناسبی دریافت نمی‌کنید.
- بیش از حد از داروهای سردرد استفاده می‌کنید.
علائم میگرن وضعیتی
علائم هشدار دهنده میگرن وضعیتی مشابه علائم میگرن معمولی است. همراه با درد در سر، ممکن است موارد زیر را نیز احساس کنید:
- احساس نورهای درخشان یا سایر تغییرات بینایی ( هاله )
- تهوع و استفراغ
- مشکل در تفکر واضح
از آنجا که این وضعیت حداقل ۳ روز طول می‌کشد، به دلیل استفراغ طولانی مدت و درد، در معرض خطر کم آبی بدن و بی‌خوابی نیز هستید.
وضعیت درمان میگرن
اگر نیاز به درمان فوری برای میگرن مداوم دارید، پزشکان ممکن است علاوه بر خود میگرن، سایر مشکلاتی که میگرن ایجاد می‌کند را نیز درمان کنند. پزشکان با تزریق مایعات از طریق وریدی، کم‌آبی بدن را درمان می‌کنند . آنها ممکن است داروهایی را از طریق وریدی برای کنترل درد و همچنین داروهایی برای سایر علائم به شما بدهند.
داروهایی که استفراغ را متوقف می‌کنند عبارتند از:
- کلرپرومازین
- متوکلوپرامید (Metozolv، Reglan)
- پروکلرپرازین (کامپرو، پروکامپ)
یک داروی رایج برای متوقف کردن میگرن مداوم، دی هیدروارگوتامین (DHE-45، Migranal، Trudhesa ) است. می‌توانید آن را به صورت اسپری بینی یا تزریقی مصرف کنید. داروی دیگری به نام سوماتریپتان (Alsuma، Imitrex، Onzetra، Sumavel DosePro، Tosymra) به صورت تزریقی، اسپری بینی یا قرص موجود است. والپروات، که از طریق ورید تجویز می‌شود، نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
با این حال، افرادی که مشکلات پزشکی خاصی دارند باید از مصرف این داروها خودداری کنند.
کورتیکواستروئیدهای دگزامتازون (دگزامتازون اینتنسول، دکسپاک) و پردنیزولون نیز می‌توانند میگرن پایدار را تسکین دهند.
پیشگیری از میگرن
اگر به سایر درمان‌ها پاسخ نمی‌دهید و ۴ روز یا بیشتر در ماه میگرن دارید، پزشک ممکن است داروهای پیشگیرانه پیشنهاد کند. شما این داروها را به طور منظم مصرف می‌کنید تا سردردها کمتر یا شدیدتر شوند. این داروها شامل داروهای تشنج، داروهای فشار خون (مانند مسدودکننده‌های بتا و مسدودکننده‌های کانال کلسیم) و برخی از داروهای ضد افسردگی هستند. پزشک ممکن است استفاده از دسته جدیدتر داروها به نام مهارکننده‌های CGRP را پیشنهاد کند که به صورت قرص یا تزریقی موجود هستند. نمونه‌هایی از آنها عبارتند از rimegepant (Νurtеc) ،ubrogepant (Ubrelvy) و zavegepant (Ζavzрrеt).
بوتاکس، اگرچه بیشتر به عنوان درمانی برای چین و چروک شناخته می‌شود، اما توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای جلوگیری از میگرن‌های مکرر نیز تأیید شده است. گزینه‌های طبیعی مانند منیزیم ممکن است مؤثر باشند، اما برای دانستن اینکه کدام یک از این درمان‌ها مؤثر هستند، به تحقیقات بیشتری نیاز داریم.
چند دستگاه برای قطع فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز مرتبط با میگرن طراحی شده‌اند. دستگاهی به نام SpringTMS یا eNeura sTMS از تکنیکی به نام تحریک مغناطیسی ترانس‌کرانیال (TMS) استفاده می‌کند . آن را حدود یک دقیقه روی پشت سر خود قرار دهید و یک پالس انرژی مغناطیسی آزاد می‌کند. به طور مشابه، Cefaly از تحریک عصب فوق‌مغزی از طریق پوست استفاده می‌کند و به عنوان یک باند روی پیشانی پوشیده می‌شود و روزانه به مدت 20 دقیقه روشن می‌شود تا از بروز میگرن جلوگیری شود. همچنین یک محرک غیرتهاجمی عصب واگ به نام gammaCore وجود دارد. وقتی روی عصب واگ در گردن قرار می‌گیرد، تحریک الکتریکی خفیفی را به الیاف عصب آزاد می‌کند تا درد را تسکین دهد.
