آنچه در این مطلب خواهید خواند
پای ورزشکار یا تینه‌آ پدیس، یک عفونت قارچی پا است. این قارچ معمولاً بین انگشتان پا شروع به رشد می‌کند، اگرچه قارچ می‌تواند به سایر قسمت‌های پا نیز گسترش یابد. شما می‌توانید از سطوح مرطوب مانند دوش، کف رختکن یا استخر شنا به پای ورزشکار مبتلا شوید. برخی از شایع‌ترین علائم پای ورزشکار عبارتند از:
- ظاهر شدن بثورات قرمز پوسته پوسته
- خارش
- تاول یا زخم
- خشکی مزمن
- مقیاس‌بندی
برخی افراد در نهایت دچار عوارض کمتر شایع دیگری مانند موارد زیر می‌شوند:
- پوست مرطوب و پوسته پوسته شده
- تغییر رنگ سفید، سبز یا زرد
- پوست ضخیم شده
- ترک‌های دردناک در پوست
- بوی نامطبوع
در حالی که مکان‌هایی مانند دوش یا رختکن شایع‌ترین راه ابتلا به پای ورزشکار هستند، عوامل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند باعث ابتلا به پای ورزشکار شوند. این عوامل دیگر عبارتند از:
- پوشیدن کفش‌های تنگ
- پوشیدن جوراب‌های مرطوب
- خشک نکردن کامل پاها بعد از دوش گرفتن
- راه رفتن پابرهنه در یک مکان عمومی
- استفاده مشترک از ملحفه، فرش یا زیرانداز با فرد مبتلا به عفونت قارچی
پای ورزشکار همچنین با سایر عفونت‌های قارچی مانند خارش کشاله ران یا کرم حلقه‌ای مرتبط است . همین قارچ باعث ایجاد هر یک از این عفونت‌ها می‌شود. شما باید در مورد درمان پای ورزشکار و اجتناب از عوامل خطر هوشیار باشید، زیرا پای ورزشکار می‌تواند پس از بهبودی دوباره عود کند.
عوارض پای ورزشکار
قارچ پای ورزشکار می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن شما نیز سرایت کند. خاراندن یا کندن بثورات با دست می‌تواند منجر به ایجاد عفونت مشابه در یک یا هر دو شود. ناخن‌های پای شما نیز می‌توانند به قارچ پای ورزشکار مبتلا شوند. وقتی قارچ پای ورزشکار داخل ناخن باشد، اغلب در برابر درمان مقاوم‌تر است.
همچنین می‌توانید قارچ پای ورزشکار را به کشاله ران خود منتقل کنید . اگر از یک حوله برای ناحیه کشاله ران و روی پاهای خود استفاده کنید، اگر به قارچ پای ورزشکار مبتلا هستید، قارچ می‌تواند به آنجا منتقل شود.
درمان‌ها و روش‌های درمانی برای پای ورزشکار
پزشک شما ممکن است با معاینه پاهایتان بتواند بیماری پای ورزشکار را تشخیص دهد. همچنین ممکن است در مورد مدت زمان علائم، نحوه تغییر بثورات در طول زمان و محل ابتلا به عفونت سوالاتی بپرسد. پزشک همچنین ممکن است بخواهد آزمایش‌هایی را روی نمونه پوست پاهای شما انجام دهد تا سایر علل عفونت قارچی را رد کند.
توصیه‌هایی برای درمان عفونت قارچی پای ورزشکاران در موارد خفیف‌تر می‌تواند شامل استفاده از یک محصول ضد قارچ مانند کرم، پودر، پماد یا اسپری بدون نسخه باشد. اگر عفونت به درمان‌های بدون نسخه پاسخ ندهد، پزشک ممکن است داروی قوی‌تری تجویز کند. همچنین اگر مورد شما جدی باشد، ممکن است داروی ضد قارچ خوراکی توصیه کند.
پزشک همچنین ممکن است یک یا چند مورد از درمان‌های خانگی زیر را برای پای ورزشکار و همچنین تغییراتی در سبک زندگی که باعث بهبودی و جلوگیری از عفونت مجدد می‌شوند، پیشنهاد کند:
- پاها و انگشتان پا را خشک نگه دارید: سعی کنید تا حد امکان پابرهنه راه بروید. این کار باعث می‌شود هوا بین انگشتان پا جریان داشته باشد و آنها را خشک نگه دارد. حتماً بعد از دوش گرفتن یا حمام کردن، ناحیه بین انگشتان پا را کاملاً خشک کنید.
- جوراب‌هایتان را مرتباً عوض کنید: از پوشیدن جوراب‌های تکراری بیش از یک بار خودداری کنید. اگر متوجه شدید پاهایتان عرق می‌کند، جوراب‌هایتان را دو یا چند بار در روز عوض کنید. برای از بین بردن باکتری‌های باقی‌مانده، شستن جوراب‌هایتان با سفیدکننده را در نظر بگیرید .
- ناخن‌های پای خود را کوتاه نگه دارید: ناخن‌های پای خود را کوتاه کنید و مطمئن شوید که آنها را تمیز نگه می‌دارید، تا ویروس جایی برای پنهان شدن قبل از آلوده کردن دیگران نداشته باشد.
- کفش‌هایتان را عوض کنید: سعی کنید یک جفت کفش را برای چند روز متوالی نپوشید. عوض کردن کفش‌هایتان حداقل یک روز در میان به کفش‌هایتان زمان بیشتری برای خشک شدن می‌دهد.
- کفش‌های سبک‌تر و دارای تهویه بیشتر بپوشید: سعی کنید کفش‌هایی بپوشید که باعث تعریق زیاد پاها نشوند. از پوشیدن کفش‌هایی که از مواد مصنوعی مانند لاستیک یا وینیل ساخته شده‌اند، خودداری کنید.
- از خاراندن بثورات خودداری کنید: کندن مداوم بثورات، احتمال گسترش قارچ پای ورزشکار به سایر قسمت‌های بدن را افزایش می‌دهد. خیساندن پاها در آب خنک می‌تواند هرگونه خارش را تسکین دهد.
- طبق دستورالعمل از دارو استفاده کنید: هرگونه محصول ضد قارچ بدون نسخه یا تجویزی را طبق دستورالعمل روی بسته‌بندی یا پزشک خود استفاده کنید. ممکن است بخواهید تا یک هفته پس از بهبودی عفونت، استفاده از کرم یا پماد را ادامه دهید.
- از به اشتراک گذاشتن کفش خودداری کنید: به اشتراک گذاشتن کفش‌هایتان با دیگران خطر ابتلا به قارچ پای ورزشکار را افزایش می‌دهد.
پیروی از این دستورالعمل‌ها می‌تواند ناراحتی شما را تسکین دهد، روند بهبودی را تسریع کند و از سرایت بیماری پای ورزشکار به دیگران جلوگیری کند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر متوجه شدید کهیر روی پایتان دارید که پس از دو هفته از بین نمی‌رود یا به محصولات ضد قارچ بدون نسخه پاسخ نمی‌دهد، ممکن است بخواهید به پزشک مراجعه کنید. افراد دیابتی باید هرگونه عفونت مداوم روی پاهای خود را به پزشک اطلاع دهند. اگر به پای ورزشکار مبتلا هستید و علائمی مانند تورم، قرمزی، ترشح یا تب دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
