کهیر مزمن خودبه‌خودی (CSU) می‌تواند آزاردهنده باشد. کهیرهای قرمز و خارش‌دار غیرقابل پیش‌بینی هستند و اغلب بدون هیچ دلیل مشخصی ظاهر می‌شوند و از بین می‌روند. اما وقتی علائم CSU شما به درمان‌های اولیه یا تغییرات سبک زندگی پاسخ نمی‌دهد، می‌تواند استرس‌زاتر هم باشد.
دکتر رونالد پورسل، متخصص آلرژی در کلینیک کلیولند در کلیولند، اوهایو، می‌گوید: «اگر به CSU مبتلا باشید، تعریف دقیق این بیماری به این معنی است که بیش از شش هفته طول می‌کشد، که سخت است. اما اغلب به معنای تحمل خارش شدید نیز هست که مانع از تمرکز شما روی کار می‌شود و باعث می‌شود شب‌ها در خواب مشکل داشته باشید.»
این مراحل ممکن است به شما کمک کند تا در مواقعی که کهیر ناشی از CSU به نظر نمی‌رسد که از بین بروند، تسکین پیدا کنید.
انجام برخی آزمایش‌های اولیه
«گاهی اوقات، پیدا کردن داروی مناسب و اثرگذاری آن مدتی طول می‌کشد، که می‌تواند برای بیماران ناامیدکننده باشد. اما بسیار نادر است که کسی در نهایت به آن پاسخ ندهد.»دکتر رونالد پورسل
دکتر جفری کوهن، متخصص پوست در دانشکده پزشکی ییل، می‌گوید: «تعریف کهیر مزمن خودبه‌خودی، کهیری است که بیش از شش هفته بدون علت مشخص وجود داشته باشد.» همچنین مشخص نیست که چرا برخی موارد شدیدتر یا طولانی‌تر از سایرین هستند.
اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تا نیمی از افراد مبتلا به این بیماری، یک اختلال خودایمنی زمینه‌ای دارند. کوهن می‌گوید شایع‌ترین آن تیروئیدیت هاشیموتو است. این نوعی کم‌کاری تیروئید است که در آن غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تولید نمی‌کند.
CSU همچنین با آرتریت روماتوئید، لوپوس، دیابت نوع ۱ و حتی بیماری سلیاک مرتبط دانسته شده است. برای بررسی این موارد، پزشک شما به احتمال زیاد آزمایش خون روی مواردی مانند هورمون‌های تیروئید و همچنین چیزی به نام میزان رسوب گلبول‌های قرمز (ESR) انجام می‌دهد که میزان التهاب در بدن شما را اندازه‌گیری می‌کند.
کوهن می‌گوید: «اگر شما یک اختلال خودایمنی زمینه‌ای دارید، به احتمال زیاد کهیر شما با درمان استاندارد بیماری بهبود می‌یابد.»
داروها را امتحان کنید
دکتر لیندسی بوردون، متخصص پوست در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک می‌گوید: اگر علت مشخصی برای کهیر شما وجود نداشته باشد، پزشک احتمالاً آنتی‌هیستامین‌های بدون نسخه (OTC) را توصیه خواهد کرد.
معمولاً این داروها، آنتی‌هیستامین‌های «نسل دوم» مانند ستیریزین (زیرتک)، فکسوفنادین (آلگرا) یا لوراتادین (آلاورت، کلاریتین) هستند. ممکن است دوزهای بسیار بالاتری نسبت به حالت عادی، مثلاً دو تا چهار برابر دوز استاندارد، مصرف کنید. پزشک شما عوارض جانبی مانند حالت تهوع یا خشکی دهان را بررسی خواهد کرد.
گاهی اوقات، این برای کنترل علائم CSU کافی نیست. در این موارد، پزشک ممکن است نوع دیگری از آنتی‌هیستامین به نام آنتی‌هیستامین H2 را اضافه کند. این داروها در داروهای سوزش سر دل بدون نسخه مانند سایمتیدین (تاگامت)، فاموتیدین (پپسید) و رانیتیدین (زانتاک) یافت می‌شوند.
یک داروی ضد افسردگی و آنتی هیستامین به نام دوکسپین (سیلنور) نیز می‌تواند کهیر مزمن را تسکین دهد. عوارض جانبی آن شامل خستگی، خشکی دهان و یبوست است.
پورسل می‌گوید برخی از همین گیرنده‌ها در معده شما در پوست شما نیز یافت می‌شوند، به همین دلیل است که علائم CSU برخی از افراد به این داروها پاسخ می‌دهد. اما آنها برای استفاده طولانی مدت ایده‌آل نیستند. بوردون می‌گوید: «داروهای H2 اسید معده را مهار می‌کنند، که می‌تواند جذب برخی مواد مغذی مانند آهن را برای بدن شما دشوارتر کند.»
پزشک شما ممکن است نوع دیگری از داروهای تجویزی را اضافه کند: آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین، مانند مونته‌لوکاست. داروهای بیولوژیک مانند دی‌آپیلوماب (دوپیکسنت) و اومالیزوماب (زولیر) نیز ممکن است کمک کنند .
اگر علائم شما واقعاً شدید است، مثلاً اگر در تمام بدن خود کهیر دارید یا اگر تمام شب را بیدار هستید و بدن خود را می‌خارانید، پزشک ممکن است یک دوره کوتاه سه تا ده روزه از استروئید خوراکی مانند پردنیزون را برای شما تجویز کند. این می‌تواند به کاهش برخی از التهابی که باعث علائم شما می‌شود کمک کند.
اگر CSU شما به آنتی‌هیستامین‌ها پاسخ ندهد، پزشک شما می‌تواند اومالیزوماب (Xolair) تجویز کند. این یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که توسط FDA برای درمان CSU در افراد ۱۲ سال به بالا که با آنتی‌هیستامین‌ها تسکین نیافته‌اند، تأیید شده است. این دارو با جلوگیری از آزاد شدن هیستامین توسط انواع خاصی از سلول‌ها به نام ماست سل‌ها، از کهیر جلوگیری می‌کند. شما آن را از طریق تزریق ماهانه در خانه یا مطب پزشک خود دریافت می‌کنید.
تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیب اومالیزوماب با درمان با آنتی‌هیستامین در حدود ۸۰٪ موارد، CSU را از بین می‌برد. دکتر تیفانی اوونز، متخصص آلرژی در مرکز پزشکی وکسنر دانشگاه ایالتی اوهایو در کلمبوس، می‌گوید: «این یک درمان عالی است که بسیار خوب عمل می‌کند، اما گران است و بیمه اغلب آن را پوشش نمی‌دهد، مگر اینکه ابتدا گزینه‌های دیگری مانند آنتی‌هیستامین‌ها را امتحان کنید.»
به دنبال اشکال دیگر تسکین باشید
ترکیب اومالیزوماب و آنتی‌هیستامین‌ها هنوز برای برخی از افراد مبتلا به CSU کافی نیست. در این موارد، داروهای تضعیف‌کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین (Gengraf، Neoral، Sandimmune)، متوترکسات (Trexall)، مایکوفنولات موفتیل (CellCept، Myfortic) یا تاکرولیموس (Astigraf XL، Protopic) ممکن است بهترین گزینه باشند.
پورسل می‌گوید: «این داروها سیستم ایمنی بدن شما را به شدت تضعیف می‌کنند و عوارض جانبی بالقوه جدی دارند، بنابراین باید با احتیاط مصرف شوند.» پزشک شما هنگام مصرف این داروها، مواردی مانند فشار خون و کلیه‌های شما را به دقت تحت نظر خواهد داشت. آنها معمولاً آنها را فقط برای چند ماه تجویز می‌کنند.
نکته‌ی مهمی که باید در نظر داشته باشید این است که در اکثر موارد، CSU با گذشت زمان از بین می‌رود.
پورسل می‌گوید: «در مطب من، حدود ۹۵٪ از بیمارانم حداقل به یکی از این داروها پاسخ می‌دهند. گاهی اوقات، پیدا کردن داروی مناسب و اثرگذاری آن مدتی طول می‌کشد که می‌تواند برای بیماران ناامیدکننده باشد. اما بسیار نادر است که کسی در نهایت به دارو پاسخ ندهد.»
